Niezły. Trochę głupio oceniać klasykę, ale nie wszystko mi się podobało. Czasem kreska jest tak ogólna, że kompletnie nie wiem, co jest na rysunku; niektóre zwroty akcji są dziwnie sztuczne, pozbawione prawdopodobieństwa według mnie, a to ważne, żeby komiks mimo umowności świata, był przekonujący. Wynika to pewnie też z plusów tego komiksu. Jest tu podjętych wiele wątków socjologicznych (z różnym prawdopodobieństwem),które są świetnie, z odpowiednim tempem podawane: intensyfikacja ich jest wzmocniona wtykanym w zdarzenia przekazem mediów i ich interpretacją wizerunkową Batmana i przestępców. Czasami przetasowują 3 wątki w jednej chwili i naprawdę trzeba być uważnym podczas lektury.
Ogólnie bardzo powoli wciągające, ale też smakujące. Dla rehabilitacji dodam, że dwa zdarzenia były dla mnie naprawdę super! Książka ma format A3 i w odpowiednich momentach rysunek jest na całą stronę - warto wtedy się zatrzymać przy nim. Oczywiście jest klimat Noir.

Niezły. Trochę głupio oceniać klasykę, ale nie wszystko mi się podobało. Czasem kreska jest tak ogólna, że kompletnie nie wiem, co jest na rysunku; niektóre zwroty akcji są dziwnie sztuczne, pozbawione prawdopodobieństwa według mnie, a to ważne, żeby komiks mimo umowności świata, był przekonujący. Wynika to pewnie też z plusów tego komiksu. Jest tu podjętych wiele wątków...

Pierwszy i drugi rozdział totalnie mnie wynudziły, dopiero w połowie trzeciego zaczęło robić się ciekawie. Czwarty rozdział przeczytałem już niebędąc w stanie się od niego oderwać.

Niestety dalej uważam, że parę wątków tu zmarnowano - fajnie byłoby zobaczyć, jak wygląda psychika Jokera, Two-Face'a i Seliny po tylu latach, a nie jedynie skupiać się na Batmanie. Ogólnie ciężko uświadczyć tu typowej intrygi, choć to akurat nic złego, niemniej istnienie od początku jakiejś tajemnicy, która wyjaśni się pod koniec, pewnie uczyniłoby ten komiks bardziej wciągającym. A tak to bardziej obserwujemy mocowania się Batmana ze światem i ze swoją starością. Byłoby to oczywiście absolutnie wystarczające, gdyby komiks bardziej skupiał się na życiu wewnętrznym Bruce'a niż na scenach walki i sytuacji politycznej w mieście. Niestety zamiast tego mamy liźnięty temat tego, jak Batman sobie (nie)radzi ze starością oraz fabułę skupiającą się trochę na mieście, trochę na walkach ze starymi zresztą przeciwnikami.

Ponarzekam jeszcze chwilę na kreskę - na niektórych kadrach, najprawdopodobniej dlatego, że są czarno-białe, nie idzie zrozumieć, co się dzieje. To głowa? Radio? Samochód? Do tej pory nie wiem. Poza tym Janson niestety nie umie rysować kobiet w krótkich włosach - wszystkie trzy, które tu są, w początkowym odruchu brałem za chłopaków, co wzbudziło we mnie sporą dezorientację, ponieważ ewidentnie autor zakładał, że to ich płeć będzie jasna - dwa razy zmusiło mnie to do czytania paru kadrów wielokrotnie, ponieważ nie mogłem zrozumieć, kto tam jest kobietą, o której jest mowa. Musiałem też parę razy solidnie się namęczyć, by odróżnić niektórych męskich bohaterów od siebie.

Jedyne, co tu wychodzi naprawdę dobrze, to portret miasta, coraz bardziej pogrążającego się w przemocy. Pokazane jest to za pomocą krótkich, jedno- czy nawet półstronicowych scen przemocy, a także fragmentów wiadomości telewizyjnych, które obrazują stosunek ludzi do sytuacji w Gotham i do samego Batmana. No i kobiece postacie - one też wyszły naprawdę dobrze.

Za tę końcówkę 6/10, chociaż na początku byłem pewien, że dam nie więcej niż 4 lub 5/10

Pierwszy i drugi rozdział totalnie mnie wynudziły, dopiero w połowie trzeciego zaczęło robić się ciekawie. Czwarty rozdział przeczytałem już niebędąc w stanie się od niego oderwać.

Niestety dalej uważam, że parę wątków tu zmarnowano - fajnie byłoby zobaczyć, jak wygląda psychika Jokera, Two-Face'a i Seliny po tylu latach, a nie jedynie skupiać się na Batmanie. Ogólnie...