W XVII w. Persja była w Polsce postrzegana jako potencjalny sojusznik w wojnie przeciwko Turcji i temu faktowi zawdzięczamy ożywione kontakty dyplomatyczne między obydwoma państwami. Persowie również patrzyli na państwa europejskie w kontekście rywalizacji z Osmanami. Obie strony miały więc sporo do ugrania, tyle tylko że - jak to pokazują Edytorzy - jakoś nie mogły się dogadać, by wynikło z tego coś konkretnego. Niniejsza publikacja to bardzo staranna edycja źródłowa zawierająca wybór dokumentów do dziejów relacji polsko-perskich oraz relacji z katolikosatem ormiańskim (kwestie ormiańskie były zresztą mocno związane z irańskimi). Autorzy napisali też wartościowy wstęp dotyczący tych relacji. Co ciekawe, w tych tekstach nie ma specjalnie ciekawej treści (powtórzenie celowe),natomiast pozwalają na zapoznanie się ze specyfiką kulturową safawidzkiego Iranu. Wymienianie imion dwunastu imamów, określanie szacha jako "sługi króla świętości" czy obcinanie rogu dokumentu - to tylko niektóre z bardzo specyficznych praktyk stosowanych przez kancelarii szachów. A co ze strony polskiej? Teksty pisane, a jakże, po łacinie. Zastanawia mnie, czemu nie zostały przetłumaczone: chyba nie dlatego, że Edytorzy zakładają powszechną znajomość tego języka wśród współczesnych... Podsumowując, bardzo cenna publikacja dla osób zainteresowanych dziejami Iranu oraz orientalną polityką I Rzeczypospolitej.

Tomasz Babnis

P.S.
Dodajmy, że publikację tę można zupełnie legalnie pobrać ze strony wydawcy, czyli AGAD-u.

W XVII w. Persja była w Polsce postrzegana jako potencjalny sojusznik w wojnie przeciwko Turcji i temu faktowi zawdzięczamy ożywione kontakty dyplomatyczne między obydwoma państwami. Persowie również patrzyli na państwa europejskie w kontekście rywalizacji z Osmanami. Obie strony miały więc sporo do ugrania, tyle tylko że - jak to pokazują Edytorzy - jakoś nie mogły się...