Moja dzika Syberia

Lubię podróże retro, dlatego sięgnęłam po tę książkę opisującą podróż pociągiem na daleką Syberię. lot do Rygi, z Rygi do Petersburga towarzyszymy autorce. Niestety małe i niewyraźne czarno-białe zdjęcia nie zachęcają do lektury, niezbyt uatrakcyjniają książkę. Dzięki jednostajnemu opisowi mijanych "atrakcji" wieje nudą. Relacja z wyprawy dość sucha, pobieżna, autorce wyraźnie brakuje talentu gawędziarskiego. Nawet pasjonaci podróży koleją będą zniechęceni wątpliwą jakością przedstawionych tu obserwacji i refleksji. Dla mnie strata czasu.

Lubię podróże retro, dlatego sięgnęłam po tę książkę opisującą podróż pociągiem na daleką Syberię. lot do Rygi, z Rygi do Petersburga towarzyszymy autorce. Niestety małe i niewyraźne czarno-białe zdjęcia nie zachęcają do lektury, niezbyt uatrakcyjniają książkę. Dzięki jednostajnemu opisowi mijanych "atrakcji" wieje nudą. Relacja z wyprawy dość sucha, pobieżna, autorce...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka a raczej jakieś notatki napisane przez osobę jak by to była dojrzewająca panienka
Panienka była w Sankt Petersburgu
Moskwie, Krasnojarsku, Irkucku, Władywostwistoku ale nic prawie nie dowiadujemy się o tych miastach.
Za to książeczka pelna jest frazesów typu : zaczynam nowe życie, nie mogę się napatrzeć, wszystko zostawiam za sobą,
Istny bełkot i nigdy tak się nie zirytowałm czytając książkę.
Pewnie panienka wydała to na własny koszt bo któż by chciał to wydać po przeczytaniu
Porażka!

Książka a raczej jakieś notatki napisane przez osobę jak by to była dojrzewająca panienka
Panienka była w Sankt Petersburgu
Moskwie, Krasnojarsku, Irkucku, Władywostwistoku ale nic prawie nie dowiadujemy się o tych miastach.
Za to książeczka pelna jest frazesów typu : zaczynam nowe życie, nie mogę się napatrzeć, wszystko zostawiam za sobą,
Istny bełkot i nigdy tak się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Miałam wrażenie, że książka ta jest jakaś niedokończona. Czytając na kindlu zastanawiałam się czy plik przypadkiem nie jest uszkodzony i po prostu połowy brakuje?
Autorka zdaje się być sympatyczną osobą i nie pisze źle. Ale zdecydowanie mało jak na publikację, za mało.

Miałam wrażenie, że książka ta jest jakaś niedokończona. Czytając na kindlu zastanawiałam się czy plik przypadkiem nie jest uszkodzony i po prostu połowy brakuje?
Autorka zdaje się być sympatyczną osobą i nie pisze źle. Ale zdecydowanie mało jak na publikację, za mało.

Pokaż mimo to

Fajnie się czyta, ale czuję niedosyt, stanowczo za krótka opowieść o tak długiej podróży.

Fajnie się czyta, ale czuję niedosyt, stanowczo za krótka opowieść o tak długiej podróży.

Pokaż mimo to

Gdybym książkę ściągnęła zamiast kupić byłabym przekonana, że to jakaś wybrakowana wersja. Treść jest ciekawa, ale miałam wrażenie, że wszystkiego jest za mało. Tak jakbym czytała tylko zalążek tekstu, który musiał zostać wydany gdyż gonił termin. Szybko się czytało, umiliła mi podróż pociągiem, ale liczyłam na więcej.

Gdybym książkę ściągnęła zamiast kupić byłabym przekonana, że to jakaś wybrakowana wersja. Treść jest ciekawa, ale miałam wrażenie, że wszystkiego jest za mało. Tak jakbym czytała tylko zalążek tekstu, który musiał zostać wydany gdyż gonił termin. Szybko się czytało, umiliła mi podróż pociągiem, ale liczyłam na więcej.

Pokaż mimo to

Wielkie rozczarowanie I tyle.
Od dawna fascynuje mnie temat Syberii i podróży koleją transsyberyjską. I tu jest pies pogrzebany. Gdy w rekomendacjach lubimy czytać pojawiła się „Moja dzika Syberia” niewiele myśląc zamówiłam dzieło, nawet zadowolona, że książka w ulubionej tematyce tym razem pochłonęła tylko 20 zł.
Mina mi zrzedła, gdy przesyłka dotarła do moich rąk i zamiast solidnego tomu wybrałam 100 stronnicowa broszurkę. No ale moja wina . Mogłam to sprawdzić, a nie na hurra kupować bez zastanowienia. To mnie zniechęciło i broszura, bo trudno to wydawnictwo nazwać książką, zaległa na stosie książek do przeczytania. Dopiero porządki skłoniły mnie do lektury. Pomyślałam, ze ostatecznie machnę to w godzinę. I stało się.
Niestety tak jak objętość, tak tez rozczarowała mnie zawartość. Książka moim zdaniem nie widziała redaktora, bo delikatnie mówiąc treść jest niespójna. Zbiór opisów fragmentów podróży słabo ze sobą połączonych. Język też pozostawia wiele do życzenia, momentami jest bardzo nieporadny. Dialogi płytkie, ludzie opowiadają dramaty życiowe, a czytelnik nie czuje nic. Poszczególne wątki są objętościowo nieproporcjonalne. W 100 – stronnicowej opowieści o podróży po Syberii na 30-tej stronie ciągle jesteśmy w Moskwie. Zdarza się tak, że zapierające dech widoki, budzą zachwyt nie wiadomo dlaczego. Przynajmniej dla Czytelnika. Dowiedziałam się tez że medycyna rosyjska jest znana na całym świecie. Nie wiedziałam i nie wiem dalej dlaczego . Tak można powiedzieć o medycynie chińskiej, bo faktycznie jest zdecydowanie odmienna i niezwykle skuteczna. Stąd jej popularność. Sporo autorka poświęca swoim przeżyciom na stoku narciarskim. Bobrowy Łog chyba do najłatwiejszych nie należy i wjechanie na niego bez przygotowani to skrajna głupota, ale to sprawa autorki. Poświęcanie jednak 7-dmiu stron opisowi tej traumy to raczej przesada. I tak dalej….
Mnie to zakrawa na self-publishing lub vanity-press, bo z książeczki można by coś wyciągnąć tylko trzeba nad tym popracować. Pani Karolino, proszę podróżować, bo to świetna odskocznia od codzienności i lekarstwo na stres. A jak Pani koniecznie musi pisać to proszę zacząć od bloga, wpisów na Instagrama, Facebooka. A przed napisaniem kolejnej książki proszę znaleźć dobrego redaktora, który pomoże Pani ją ciekawie napisać.

Wielkie rozczarowanie I tyle.
Od dawna fascynuje mnie temat Syberii i podróży koleją transsyberyjską. I tu jest pies pogrzebany. Gdy w rekomendacjach lubimy czytać pojawiła się „Moja dzika Syberia” niewiele myśląc zamówiłam dzieło, nawet zadowolona, że książka w ulubionej tematyce tym razem pochłonęła tylko 20 zł.
Mina mi zrzedła, gdy przesyłka dotarła do moich rąk i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ze względu na swoją małą objętość jest to raczej broszura niż książka. Czytało mi się dobrze,ale uważam,że fotki mogłyby być kolorowe i lepszej jakości oraz mogłoby się znaleźć więcej opisów tych miejsc,które autorka odwiedzała,jakichś ciekawostek. W jednym miejscu zastanawiałam się czy autorka kłamie,koloryzuje czy przeinacza fakty. Mianowicie napisała,że mając narty pierwszy raz w życiu na nogach,wjechała wyciągiem na ogromną górę i SAMA zjechała w dół. Przecież każdy,to jeździ na nartach,zdaje sobie sprawę,że to totalny absurd.Albo już wcześniej jeździła na nartach albo po prostu zmyśliła tę historię. Wszystko opisane jakoś tak chaotycznie. Myślę,że gdyby się bardziej przyłożyć do opisania tej podróży,to mogłaby to być na prawdę fajna rzecz. Mimo wszystko - warto przeczytać.Mi zajęło to jeden wieczór

Ze względu na swoją małą objętość jest to raczej broszura niż książka. Czytało mi się dobrze,ale uważam,że fotki mogłyby być kolorowe i lepszej jakości oraz mogłoby się znaleźć więcej opisów tych miejsc,które autorka odwiedzała,jakichś ciekawostek. W jednym miejscu zastanawiałam się czy autorka kłamie,koloryzuje czy przeinacza fakty. Mianowicie napisała,że mając narty...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wspaniały, niezwykle poruszający reportaż, który sam w sobie jest podróżą po krętych drogach ludzkich losów. Warto po sięgnąć po książkę Karoliny Kozioł, aby przekonać się, że na każdej stacji może zdarzyć się wszystko. Polecam!!!!

Wspaniały, niezwykle poruszający reportaż, który sam w sobie jest podróżą po krętych drogach ludzkich losów. Warto po sięgnąć po książkę Karoliny Kozioł, aby przekonać się, że na każdej stacji może zdarzyć się wszystko. Polecam!!!!

Pokaż mimo to

Syberia ma w sobie coś tajemniczego i pociągającego i od kiedy się o tym przekonałam, z chęcią sięgam po literaturę dotyczącą tego obszaru, poczynając od książek historycznych, przez podróżnicze, aż po antropologiczne. Krainę tą zamieszkują ludy, wśród których szamanizm cały czas ma swoje miejsce bytu. Nam zapewne kojarzy się przede wszystkim z miejscem zsyłki, gułagami, katorżniczą pracą, na którą skazywani byli niewinni ludzie. Jest to jednak również miejsce, w którym przyroda pokazuje swoją potęgę i piękno. Wszystko to stało się bardziej dostępne po wybudowaniu Kolei Transsyberyjskiej, łączącej Moskwę z Władywostokiem. Przyznam, że podróż tą linią jest moim marzeniem, dlatego z zainteresowaniem sięgnęłam po reportaż Karoliny Kozioł „Moja dzika Syberia”, który jest relacją z takiej właśnie wyprawy autorki i jej przyjaciółki.
Podróż obu pań zaczyna się w Petersburgu, skąd przedostają się do Moskwy, gdzie spędzają kilka chwil na zwiedzaniu Placu Czerwonego w towarzystwie Andrew – Amerykanina mieszkającego w Rosji od roku. Ich spotkanie staje się okazją do wymiany spostrzeżeń na temat traktowania cudzoziemców przez Rosjan, którzy wykazują się wobec nich skrajną nieufnością.
W dalszej podróży autorka spotyka kolejne osoby, z którymi chętnie i otwarcie rozmawia. Poznaje Igora, piętnastoletniego skrzypka, który marzy o wielkiej karierze i robi wszystko, by osiągnąć wirtuozerstwo pozwalające na grę w Operze Bolszoj. Na razie jednak gra na ulicy, zbiera środki na dalszą naukę, na realizację swoich marzeń i wierzy, że wszystko jest możliwe. Następnie przedstawia nam postać Abbasa – syryjskiego uchodźcę, który nie ma domu, nie ma ojczyzny, ani rodziny. Pozostawiony sam sobie, dzięki uprzejmości konduktorów podróżuje z miejsca na miejsce. Sprawia wrażenie terrorysty, jednak przy bliższym poznaniu okazuje się, że zna siedem języków i ma do opowiedzenia niezwykłą historię o samotności. W pociągowej restauracji autorka spotyka Michaela spod Berlina, który dzieli się z nią wspomnieniem o niedawno zmarłym ojcu, którego bardzo kochał, a teraz spełnia jego marzenie i podróżuje przez Syberię, oddając mu hołd i snując przemyślenia o tym, że należy realizować swoje pragnienia, póki jest na to czas. W ten sposób docieramy do Krasnoyarska, gdzie autorka, przełamując granicę strachu, po raz pierwszy zjeżdża na nartach. W dalszej podróży poznajemy Georga, który głośnym, kłótliwym zachowaniem próbuje wzbudzić zainteresowanie otoczenia i skłonić kogoś, aby go pokochał. W ten sposób docieramy do Irkucka, stajemy się świadkami oczyszczenia duszy autorki podczas szamańskich obrzędów na wyspie Olkhom i poznajemy tajemnice jeziora Bajkał. W końcu docieramy do mety – Władywostoku, po czym przyjaciółki rozstają się na lotnisku, by powrócić do swoich miejsc.
Autorka snuje swoje rozważania i często porównuje swoją podróż do życia – ludzie przychodzą i odchodzą, pozostają na dłużej, odciskają swój ślad, tak jak wsiadają i wysiadają z pociągu, obdarowują ją swoimi historiami, uczą innego podejścia do marzeń, do przeciwności, do wszystkiego, co składa się na życie. Podziwia przy tym potęgę i niezwykłą moc przyrody, odczuwa niezwykłą atmosferę miejsc, które odwiedza, zwłaszcza dawnych obozów gułagu, gdzie wszystko przesiąknięte jest cierpieniem i śmiercią, ale też tajemniczość wybrzeży Bajkału – niezbadanego ogromnego jeziora, wokół którego dzieją się rzeczy niewytłumaczalne, nadprzyrodzone.
Jeśli chodzi o moje wrażenia po lekturze, to niestety, nie są pozytywne. Książka jest płytka, opowieść raczej pamiętnikarska, nie została pogłębiona informacjami, które mogłyby naprawdę wzbogacić tą historię. Zawiera tylko kilka rozmów z przypadkowymi ludźmi, zapis pośpiesznej podróży, okraszony nielicznymi czarnobiałymi zdjęciami. Wydaje mi się, że mijane miasta mają o wiele ciekawszą historię, a w reportażu nie mamy o tym nawet wzmianki. Książka skupia naszą uwagę na przeżyciach duchowych, a autorka często odwołuje się do metafory życia jako podróży. Jestem zawiedziona, oczekiwałam więcej informacji o mijanych miejscach, ich historii i mieszkańcach.

Syberia ma w sobie coś tajemniczego i pociągającego i od kiedy się o tym przekonałam, z chęcią sięgam po literaturę dotyczącą tego obszaru, poczynając od książek historycznych, przez podróżnicze, aż po antropologiczne. Krainę tą zamieszkują ludy, wśród których szamanizm cały czas ma swoje miejsce bytu. Nam zapewne kojarzy się przede wszystkim z miejscem zsyłki, gułagami,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To, że ktoś odbył podróż koleją transsyberyjską, nie upoważnia go do napisania o tym "książki". Jestem totalnie rozczarowana, może sama sobie to zrobiłam spodziewając się czegoś innego. Cieniutka broszura, a bardzo trudna w odbiorze, powinna być do połknięcia w 2 godziny, a z trudem można przez nią przebrnąć. Te zapiski zwyczajnie nie nadają się do publikacji w takiej formie. Dialogi pełne patosu, o matko. Ciekawa jestem czy Karolina na co dzień z każdym rozmawia w takim wzniosłym stylu, totalnie nienaturalne. Generalnie narracja prowadzona nieciekawie, dziwię się, że ktoś zdecydował się to wydać, może są to treści bardziej odpowiednie na bloga, chociaż też długo bym na nim nie gościła.
Karolina - podróżuj!, ale nie pisz o tym książek, bo zwyczajnie nie masz do tego drygu. I to jest okej, nie każdy musi umieć wszystko.

To, że ktoś odbył podróż koleją transsyberyjską, nie upoważnia go do napisania o tym "książki". Jestem totalnie rozczarowana, może sama sobie to zrobiłam spodziewając się czegoś innego. Cieniutka broszura, a bardzo trudna w odbiorze, powinna być do połknięcia w 2 godziny, a z trudem można przez nią przebrnąć. Te zapiski zwyczajnie nie nadają się do publikacji w takiej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to