Bardzo przystępnie oraz ciekawie napisana książka. Pomaga dotrzec życie "zwyczajnych/ niezwyczajnych" zakonnic z nowej perspektywy

Bardzo przystępnie oraz ciekawie napisana książka. Pomaga dotrzec życie "zwyczajnych/ niezwyczajnych" zakonnic z nowej perspektywy

Siostry w cudowny, mądry sposób opowiadają o swoim powołaniu, o byciu blisko Boga oraz przekładaniu swojej duchowej drogi na ich codzienność, pracę i pomoc potrzebującym. Wiele punktów widzenia, wiele różnych doświadczeń i znakomitych osiągnięć. Takie książki chce się czytać i czerpać z nich motywację.
Myślę, że własna wiara to jedno a czytanie o niej i o osobach mocno skierowanych na nią, to drugie. Nawet osoba niewierząca, może dzięki tej lekturze wnieść coś w swoje życie, a nawet konieczna jest ona dla tych, którzy zatracili swoją wiarę i chcą ale nie potrafią do niej wrócić.
Zawsze interesuje mnie człowiek. Jego wnętrze. Jego mądrość życiowa, poglądy i to co ma do przekazania. A jeśli do tego ma piękną duszę to pocieszające jest, że wśród zła, dwulicowosci, istnieje dobro w czystej postaci.

S. Magdalenia Krawczyk, antonianka, dyrektorka domu samotnej matki - Kłócila się z Bogiem, bo przecież wcale nie chce być zakonnicą...jednak w duszy wiedziała, że jej wola z wolą Boga nie wygra.

S. Anna Gadzała, kapucynka Najświętszego Serca Jezusa, dyrektorka Domu Dziecka - "Marzyłam o farmacji, chciałam pracować w aptece. Na farmacje niestety się nie dostałam, poszłam na biologię i wtedy powoli zaczęło do mnie docierać, że coś jest nie tak".

S. Anna Jarosz, klawerianka - "Mocno walczyłam z powołaniem. Zawsze chciałam być mamą i mieć gromadkę dzieci."

To tylko kilka przykładów, gdzie okazuje się, że z powołaniem do zakonu człowiek nie zawsze się rodzi a czasami przychodzi ono wręcz późno i trochę niespodziewanie lub jest uśpione poprzez bunt tudzież koncentrację na innych aspektach.

"Dzięki Bogu jestem zakonnicą" - książka, która pobudza do głębokiej refleksji i która jest warta by poświęcić jej czas.

Siostry w cudowny, mądry sposób opowiadają o swoim powołaniu, o byciu blisko Boga oraz przekładaniu swojej duchowej drogi na ich codzienność, pracę i pomoc potrzebującym. Wiele punktów widzenia, wiele różnych doświadczeń i znakomitych osiągnięć. Takie książki chce się czytać i czerpać z nich motywację.
Myślę, że własna wiara to jedno a czytanie o niej i o osobach mocno...

Nudne wywiady z ciekawymi kobietami, których nużący ton moim zdaniem był wyłączną winą autorki. Dziennikarka zadała każdej ze swoich rozmówczyń te same lub bardzo podobne pytania, co szybko stało się dla mnie irytujące (bo ile można czytać o złym wizerunku sióstr zakonnych w mediach albo o tym jak sobie radzą z posłuszeństwem wobec przełożonych czy też instynktem macierzyńskim).

Nudne wywiady z ciekawymi kobietami, których nużący ton moim zdaniem był wyłączną winą autorki. Dziennikarka zadała każdej ze swoich rozmówczyń te same lub bardzo podobne pytania, co szybko stało się dla mnie irytujące (bo ile można czytać o złym wizerunku sióstr zakonnych w mediach albo o tym jak sobie radzą z posłuszeństwem wobec przełożonych czy też instynktem...