Kawałek dobrej histori o sztuce i jej poszukiwaniach w powojennej Polsce. Zmagania, koligacje, spory a nawet walka o uznanie to tylko niektóre elementy tej opowieści. Warto poznać losy jednego z najwartościowszych obrazów w naszym kraju a także osób, ktore doprowadziły do tego, że go odkryto, odnowiono i pokazano publiczności. Droga ta nie była prosta. Polecam nie tylko pasjonatom sztuki, czasy PRL-u przedstawione z dokładnością i choćby dla tego warto przypomniec sobie jak kiedyś było trudno i skomplikowanie.

Kawałek dobrej histori o sztuce i jej poszukiwaniach w powojennej Polsce. Zmagania, koligacje, spory a nawet walka o uznanie to tylko niektóre elementy tej opowieści. Warto poznać losy jednego z najwartościowszych obrazów w naszym kraju a także osób, ktore doprowadziły do tego, że go odkryto, odnowiono i pokazano publiczności. Droga ta nie była prosta. Polecam nie tylko...

Bardzo dobra pozycja. Świetnie przedstawiona historia odkrycia obrazu znanego jako Ekstaza św. Franciszka. Czyta się jak powieść. Naprawdę warto poznać dzieje odkrycia, ale także liczne przeszkody, które musiały pokonać Izabella Galicka i Hanna Sygietyńska, by wreszcie uznano ich dokonanie. Pewnie nie uda się już ustalić, jakimi drogami obraz trafił do Kosowa Lackiego, ani dlaczego kuria siedlecka przez lata była nader niechętna eksponowaniu dzieła. Tym bardziej przeczytać ustaleia poczynione przez K. J. Kowalską. I oczywiście przy okazji zobaczyć obraz, skoro po latach jest wreszcie taka możliwość

Bardzo dobra pozycja. Świetnie przedstawiona historia odkrycia obrazu znanego jako Ekstaza św. Franciszka. Czyta się jak powieść. Naprawdę warto poznać dzieje odkrycia, ale także liczne przeszkody, które musiały pokonać Izabella Galicka i Hanna Sygietyńska, by wreszcie uznano ich dokonanie. Pewnie nie uda się już ustalić, jakimi drogami obraz trafił do Kosowa Lackiego, ani...

Bardzo ciekawa książka; choć reportażowa, to wciąga jak dobra powieść sensacyjna. Nie interesuję się malarstwem, choć lubię oglądać dzieła sztuki. A jedyny album jaki mam w domu od ponad 30 lat to album dzieł El Greco. Może również dlatego, że te obrazy zawsze mi się podobały to i cała historia związana z odnalezieniem obrazu przedstawiającego Świętego Franciszka zainteresowała mnie szczególnie. Do tego stopnia, że jutro zobaczę obraz El Greca w muzeum diecezjalnym w Siedlcach, już jestem umówiona z panią kustosz:)

Bardzo ciekawa książka; choć reportażowa, to wciąga jak dobra powieść sensacyjna. Nie interesuję się malarstwem, choć lubię oglądać dzieła sztuki. A jedyny album jaki mam w domu od ponad 30 lat to album dzieł El Greco. Może również dlatego, że te obrazy zawsze mi się podobały to i cała historia związana z odnalezieniem obrazu przedstawiającego Świętego Franciszka...

„Obraz jest ciemny i zabrudzony. Nie ma na nim jednak kurzu czy pajęczyn, gosposia, która dba o porządek w księdza mieszkaniu, czyści również obraz. Widać rozdarcie w lewym, górnym rogu. Na płótnie święty w habicie, ściągnięty sznurem, o szerokich rękawach, lekko sfałdowanych. Zsunięty z głowy kaptur otula szyję. Na dole, obok postaci, trupia czaszka. Stwierdzają, że to święty Franciszek z Asyżu” (s.56)

Wycieczka do Wisły w 2009 r. Tam w jednym ze sklepów, przeglądając stanowisko z muzyką natrafiłem na kasetę Vangelisa zatytułowaną „El Greco”. Od tego momentu rozpoczyna się moja fascynacja twórczością tego hiszpańskiego artysty greckiego pochodzenia, którego dzieła mają mistyczny charakter, pozwalający przenieść się w zupełnie inny wymiar.

W Polsce, a dokładnie w Muzeum Diecezjalnym w Siedlcach jest prezentowany jedyny obraz El Greca w Polsce - „Ekstaza świętego Franciszka”. Historia odkrycia tego niezwykłego dzieła przypomina scenariusz dobrego filmu sensacyjnego. O poszukiwaniach, wierze w swoje odkrycie, upartości, cierpliwości oraz pokonywaniu wielu przeszkód opowiada książka Katarzyna J. Kowalskiej.

„Maria Orthwein: - „Siedzieliśmy do rana, zdejmując skalpelem pod lupą warstewki przykrywające napis. Już w świetle dnia pokazał się w całej krasie, miejscami wykruszony, ale w pełni czytelny, charakterystyczny podpis: Domenikos Theotokopulos. Od tej chwili, chociaż i tak rzecz trzymaliśmy w tajemnicy, praktycznie przestałam wychodzić z domu, nikogo też do siebie nie zapraszałam” (s.144).

Książkę przeczytałem w niedzielne popołudnie, będąc zaskoczony, że historia poszukiwań obrazu może być tak fascynująca, że nie sposób się od niej oderwać. Opowieść Kowalskiej przedstawia losy dwóch koleżanek - Hanny Sygietynskiej oraz Izabeli Galickiej – historyczek sztuki. Podczas jednej z wypraw w celu katalogowania zabytków trafiają do jednego z kościołów w Kosowie Lackim, gdzie na plebanii przypadkowo odkrywają pewien obraz. Robiąc wstępną dokumentacje oraz fotografując go z pomocą swojego kolegi Witalisa Wolnego, postanawiają go dogłębnie zbadać. Czyżby niepozorny, przykurzony zębem czasu obraz może pochodzić od samego Domenikosa Theotokopulosa? A jeśli tak, to w jaki sposób mógł się on znaleźć w Polsce?

Zapoczątkowane w 1964 roku odkrycie uruchamia ciąg niezwykłych wydarzeń, w których można znaleźć naprawdę wszystko. Mamy tutaj historię wielkiej ekscytacji i dumy z odkrycia. Czasu zwątpienia i bezlitosnej krytyki ze strony własnego środowiska. Chęć dążenia do poznania ostatecznej prawdy, mozolne poszukiwania nawet najmniejszych śladów autentyczności oraz godziny spędzone w pracowniach konserwatorskich, gdzie kreska po kresce, dochodzi się do największych odkryć i przywraca się oryginalny kształt dzieła. Dość wspomnieć, że droga jaką pokonał „polski El Greco” od odkrycia go na kosowskiej plebani do prezentacji w Muzeum Diecezjalnego w Siedlcach, trwała czterdzieści lat.

„Ksiądz prof. Andrzej Witko: - El Greca nie da się pomylić z żadnym innym malarzem. Na dodatek nie miał właściwie uczniów. (…) Twórczość El Greca jest niepowtarzalna, zarówno zastosowana niezwykła księżycowa paleta barw, dematerializacja, stosowanie skrótów, które z czasem przybierały na sile, ale też sprawiały, że przez wieki uznawano, że to malarz dziwaczny, niezrozumiały, nieumiejący dobrze malować. Dopiero w XX wieku został okrzyknięty mistrzem, ojcem sztuki nowożytnej.” (s.193).

Książka Kowalskiej jest bardzo dobrym reportażem, opartym na relacjach osób zaangażowanych w odnalezienie obrazu, materiałach prasowych oraz literaturze przedmiotu. Autorce udało się przedstawić historię odkrycia „Ekstazy świętego Franciszka” widzianej oczami jej odkrywczyń, mediów, strony kościelnej czy opinii publicznej. Takim motywem przewodnim całej historii jest wiara, że robiąc w swoim życiu coś z pasją, mimo przeciwności warto podejmować ciągły trud, nawet gdy inni nie wierzą w sukces.

Lekturę „Polskiego El Grecco” kończyłem wsłuchując się kolejny raz w album Vangelisa. Książka Kowalskiej to opowieść, która przedstawia kulisy odkrycia jednej z największych tajemnic sztuki. Sztuki, której piękno i tajemniczość może być inspiracją do podjęcia działań, które tylko z pozoru wydawają się niewykonalne.

„Spełniło się marzenie odkrywczyń obrazu – św. Franciszek przemówił parokrotnie. Są niezbite dowody na autorstwo – pismo pędzlem, skład farb, którymi obraz został namalowany, wreszcie sygnatura. Po latach podważania ich tez, wyśmiewania i kpin, jest satysfakcja. Na spotkana z Izą Galicką przychodzą tłumy zainteresowanych historią obrazu, samym malarzem, a także pracą inwentaryzatorów. Bo czy dziś badania w terenie tak by wyglądały? Czy dziś możliwe byłoby znalezienie na strychu kościoła lub w starej dzwonnicy El Greca?” (s.256)

„Obraz jest ciemny i zabrudzony. Nie ma na nim jednak kurzu czy pajęczyn, gosposia, która dba o porządek w księdza mieszkaniu, czyści również obraz. Widać rozdarcie w lewym, górnym rogu. Na płótnie święty w habicie, ściągnięty sznurem, o szerokich rękawach, lekko sfałdowanych. Zsunięty z głowy kaptur otula szyję. Na dole, obok postaci, trupia czaszka. Stwierdzają, że to...

Reportaż, który czyta się jak autentyczną powieść sensacyjną. Całym sercem kibicowałam dwóm historyczkom sztuki, które odkryły obraz El Greco na plebani prowincjonalnej parafii. Odkrycie dla wielu oficjalnych czynników wydawało się zbyt piękne, aby mogło być uznane za prawdziwe, dlatego jego autorki przez lata cierpliwie znosiły ironię i lekceważenie. Porażająca dla mnie była ignorancja kleru dotycząca obchodzenia się z dziełami sztuki. Aż strach pomyśleć, że tak cenny obraz o mały włos nie spłonął razem z rupieciami ze strychu parafii...

Reportaż, który czyta się jak autentyczną powieść sensacyjną. Całym sercem kibicowałam dwóm historyczkom sztuki, które odkryły obraz El Greco na plebani prowincjonalnej parafii. Odkrycie dla wielu oficjalnych czynników wydawało się zbyt piękne, aby mogło być uznane za prawdziwe, dlatego jego autorki przez lata cierpliwie znosiły ironię i lekceważenie. Porażająca dla mnie...

Pasjonujący reportaż. Czytając o polskich losach wartego kilka milionów funtów obrazu nie sposób nie zadumać sie nad losami polskiego muzealnictwa. Muzealnictwa kościelnego i jego kadr szczególnie. Na przykładzie opisanego El Greca z Kosowa Lackiego widać jakie nieudolne i pozbawione gruntownej wiedzy były działania władz kościelnych, w których posiadaniu znalazł się obraz. W jakiej niemocy tkwili świeccy, najznakomitsi eksperci sztuki. Jak niewydolne było Ministerstwo Kultury. I pytanie oraz konkluzja nie do uniknięcia - czy coś przez ostatnie 50 lat się zmieniło? Patrząc na obecne losy Muzeum Narodowego (jego przaśność i wyniszczające działania dyrektorskie) w stolicy, jak było ubóstwo i nędza w kulturze tak jest. Od czasów wojny nie powstało w Polsce nic co mogłoby zmierzyć się z np. Prado czy Berlinem. Z powodu braku pieniędzy na zakupy nie zrodziła się u nas żadna znacząca na świecie kolekcja państwowa dawnego malarstwa, cieszymy się pojedynczymi znaleziskami. Dobrze, że mamy chociaż uznana i szanowaną poza granicami międzynarodową kolekcję sztuki nowoczesnej w Muzeum Sztuki w Łodzi, i naturalnie cenne zbiory prywatne.

Pasjonujący reportaż. Czytając o polskich losach wartego kilka milionów funtów obrazu nie sposób nie zadumać sie nad losami polskiego muzealnictwa. Muzealnictwa kościelnego i jego kadr szczególnie. Na przykładzie opisanego El Greca z Kosowa Lackiego widać jakie nieudolne i pozbawione gruntownej wiedzy były działania władz kościelnych, w których posiadaniu znalazł się obraz....

Wspaniała książka. Niesamowita historia niezwykłego obrazu, zebrana w jednym miejscu. Dziękuję Autorce, że zdecydowała się na napisanie książki o tej tematyce.

Wspaniała książka. Niesamowita historia niezwykłego obrazu, zebrana w jednym miejscu. Dziękuję Autorce, że zdecydowała się na napisanie książki o tej tematyce.

Katarzyna Kowalska jest dziennikarką i reporterką. Zrealizowała setki materiałów i relacji z wydarzeń kulturalnych jako dziennikarka „Panoramy” w TVP. Jej reportaże o tematyce kulturalnej i historycznej były emitowane na antenach TVP INFO i TVP2. W 2017 roku za liczne i wnikliwe relacje reporterskie otrzymała tytuł Dobroczyńcy, nadany przez Muzeum Narodowe w Krakowie. W wolnym czasie podróżuje - odwiedziła m.in. Wenezuelę, Kolumbię, Peru, Ekwador i Boliwię, a także Bangladesz i Demokratyczną Republikę Konga, w których nagrywała reportaże. Jest mamą dwóch żywiołowych chłopców, z którymi też podróżuje do różnych ciekawych miejsc, głównie na północy globu.

Przełomem jej kariery jest napisanie reportażu literackiego pt. „Polski El Greco”, który opowiada o odkryciu dwóch badaczek Izabelli Galickiej i Hanny Sygietyńskiej. W Kosowie Lackim ujrzały przez uchylone drzwi mieszkania księdza zabrudzony obraz. Myślały, że odkryły coś niesamowitego, o czym będą mówili wszyscy, że to zaginione dzieło El Greca. Tymczasem o „Ekstazie Św. Franciszka” wspominali tylko raz po raz dziennikarze. Dopiero po 40 latach ich przypuszczenia się potwierdziły i dzieło artysty z Toledo udostępniono na publicznej wystawie.

Książka przedstawia historię wplecioną w cykl pamiętnikowych wspomnień z inwentaryzacji studentek historii sztuki na terenie powojennej Polski oraz ich dziecięce lata, które miały wpływ na wybór dalszej drogi życiowej. Zasadniczym problemem podejmowanym w utworze są wielokrotne próby udowodnienia autentyczności obrazu. Cała procedura związana z badaniem znaleziska i jego niespodziewane przeniesienie do Kurii Biskupskiej znajdującej się w Kosowie również nawiązuje do badań nad dziełem spod pędzla hiszpańskiego malarza.

„Polski El Greco” ukazuje wielki kunszt Katarzyny Kowalskiej i jej wysublimowany język, który prawdopodobnie wywodzi się ze zrealizowania setek materiałów i relacji z kulturalnych wydarzeń. Szczególnym atutem reportażu jest łatwość czytania, która sprzyja czytelnikowi. Niezmiernie ciekawa jest forma pamiętnika, która daje chęć dociekania dalszego przebiegu historii. Jestem zdania, że „Polski El Greco” to jedna z lepszych książek, które czytałem. Niepowtarzalny charakter i dzieje Polski powojennej zogniskowały całą moją uwagę. Osoby, które pragną przeżyć niesamowitą przygodę, siedząc w domowym zaciszu tych grudniowych wieczorów, powinny sięgnąć po tę książkę. Pasjonaci historii sztuki studiując reportaż mogą odczuć ogromne zadowolenie, że nie jest to kolejny artykuł, który trafi do kosza na śmieci razem z kubkiem po kawie na wynos. Jest w nim coś fascynującego, co przyciąga zarówno starszych jak i młodszych czytelników.
H. P., lat 17
źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

Katarzyna Kowalska jest dziennikarką i reporterką. Zrealizowała setki materiałów i relacji z wydarzeń kulturalnych jako dziennikarka „Panoramy” w TVP. Jej reportaże o tematyce kulturalnej i historycznej były emitowane na antenach TVP INFO i TVP2. W 2017 roku za liczne i wnikliwe relacje reporterskie otrzymała tytuł Dobroczyńcy, nadany przez Muzeum Narodowe w Krakowie. W...

Fascynująca historia odkrycia i dalszych losów obrazu El Greca. WARTO!
https://slowemmalowane.blogspot.com/2018/10/katarzyna-j-kowalska-polski-el-greco.html

Fascynująca historia odkrycia i dalszych losów obrazu El Greca. WARTO!
https://slowemmalowane.blogspot.com/2018/10/katarzyna-j-kowalska-polski-el-greco.html