Wang Wei (701–761) urodził się w obwodzie Qi, w obecnej prowincji Shaanxi, w rodzinie, która przynajmniej od trzech pokoleń piastowała urzędy w prowincji. Dzięki swoim talentom poetyckim, muzycznym i artystycznym Wang Wei już jako nastolatek był mile widziany w domach wielu szlachetnie urodzonych patronów sztuki mieszkających w Changanie (dzisiejszy Xi An) i w Luoyangu. W młodości, prawdopodobnie w 721 roku, zdał najbardziej ukierunkowany literacko egzamin urzędniczy jinshi i objął stanowisko
Sekretarza Muzyki na dworze w Changanie. Wiersze Wang Weia prezentują najbardziej podstawowe elementy jego poezji: pejzaż i pustkę. Wiele jego utworów jest niezwykle zwięzłych, złożonych z zaledwie dwudziestu słów i często zwracają się ku najbardziej oszczędnym obrazom: krzykowi ptaka, smudze światła na mchu, szumie skrzydeł czapli – uczyniło to z Wang Weia jednego z najbardziej przemawiających do czytelnika i szanowanych poetów w Chinach.