Autorka Margareta Poray to pseudonim literacki. Faktycznie nazywała się z domu Wybranowska. Typowo polskie szlacheckie nazwisko (herbu Poraj, stąd pewnie wybór pseudonimu). Jej ojciec był dyrektorem kopalń naftowych w Rumunii, miał piękny dom w Stanesti. Tam przyszła na świat w 1910 roku, potem jednak z powodu odejścia ojca od rodziny, mieszkała z matką i siostrą we Lwowie. Znakomicie wykształcona, studiowała na Akademii Sztuk Pięknych, znała biegle niemiecki, rumuński, węgierski, co bardzo jej pomogło podczas wojny.
W książce zawiera wstrząsające wspomnienia wojenne doprowadzone do roku 1944, kiedy skończyła się jej gehenna z Niemcami. Relacje z pobytu w więzieniach i tortur w czasie przesłuchań umiejętnie przeplata powrotem do pięknego okresu wczesnej młodości sprzed wojny. Ukazuje inny świat – świat życia ziemian przepełniony balami, polowaniami i tłumem adoratorów. Te sielskie sceny pozwalają jej niejednokrotnie przetrwać w celi. Zaangażowana w działalność konspiracyjną spędziła niemal całą wojnę , z niewielkimi przerwami, w kilku miejscach kaźni. Siedziała najpierw w dwóch lwowskich więzieniach – na Pełczyńskiej i przy Łąckiego . Potem krótko w więzieniu kobiecym w Lipsku w Niemczech, a na koniec w dwóch więzieniach krakowskich – św. Michała i Montelupich. Śmierci wyrwała się z rąk kilka razy. Ze wspomnień wyłania się obraz pięknej, inteligentnej, odważnej i niezłomnej kobiety, aktywnie pomagającej swoim współwięźniarkom. Pisze tak doskonale, że nie mogłam się oderwać i pochłonęłam tę książkę w ciągu jednego dnia. Leży u mnie na półce od lat, ale nigdy nie znalazłam czasu wcześniej, by ją przeczytać. Zawsze jednak lepiej późno, niż wcale. A naprawdę warto. Takich pozycji się nie zapomina. Dotąd czytałam np. Lanckorońską, Ligocką, a tu proszę taka perełka. Znakomita lektura, elokwentnie napisana. Obecnie dostępna pewnie tylko w antykwariatach, bo wydanie jest z 1969 roku. Polecam gorąco.

Autorka Margareta Poray to pseudonim literacki. Faktycznie nazywała się z domu Wybranowska. Typowo polskie szlacheckie nazwisko (herbu Poraj, stąd pewnie wybór pseudonimu). Jej ojciec był dyrektorem kopalń naftowych w Rumunii, miał piękny dom w Stanesti. Tam przyszła na świat w 1910 roku, potem jednak z powodu odejścia ojca od rodziny, mieszkała z matką i siostrą we Lwowie....