Zapewne jest tysiąc różnych sposobów na to, by dziecko nauczyło się liczyć do dziesięciu. Ale czy można poznać liczby licząc… wróble? W dodatku wróble na kuble? Zajrzyjcie razem z nami do świetnej książki dla najmłodszych pt.: „Wróble na kuble”, gdzie zabawny wierszyk i atrakcyjne ilustracje staną się cudownym wstępem do nauki liczenia.

„Wróble na kuble” od wydawnictwa Hokus-Pokus to bardzo ładnie wydana książka, który zaprosi maluchy do przygody z liczeniem. Pomogą im w tym tytułowe wróble, które jeden po drugim zlatują się na stojący w pobliżu kubeł na śmieci. Ile wróbli może się zmieścić na takim kuble? Co się stanie jak zaczną sobie nawzajem deptać po nóżkach? I o czym mogą rozprawiać, siedząc na tym osobliwym miejscu spotkania? Sprawdźcie sami!

Historia sympatycznych wróbli napisana jest wierszem. Tekst jest zabawny i wpadający w ucho. Czcionka, którą znajdziecie w książce, do złudzenia przypomina tę ze ściennych graffiti, co zdecydowanie przykuwa oko. Do tego wróble narysowane przez Józefa Wilkonia są po prostu urocze! Niby wszystkie są takie same, a jednak każdy jest inny. Każdy element książki sprawia, że jest ona naprawdę jedyna w swoim rodzaju. Z jednej strony mamy prostą rymowankę i z pozoru mało atrakcyjny temat (bo przecież każdy z nas niejednego wróbla w swoim życiu widział),z drugiej zaś ciekawy tekst i niebanalne ilustracje sprawiają, że nawet o wróblach można czytać z zainteresowaniem. Całość robi naprawdę dobre wrażenie.

Polecam „Wróble na kuble” wszystkim dzieciom już od 2. roku życia. Jestem pewna, że maluchy chętnie będą wracać do tej książki.
czytelniczepodworko.pl

Zapewne jest tysiąc różnych sposobów na to, by dziecko nauczyło się liczyć do dziesięciu. Ale czy można poznać liczby licząc… wróble? W dodatku wróble na kuble? Zajrzyjcie razem z nami do świetnej książki dla najmłodszych pt.: „Wróble na kuble”, gdzie zabawny wierszyk i atrakcyjne ilustracje staną się cudownym wstępem do nauki liczenia.

„Wróble na kuble” od wydawnictwa...

Pozytywnie wyróżniająca się pozycja na rynku książeczek o liczeniu, w genialny sposób oddaje istotę pojęcia zwiększającej się ilości. Zamiast mechanicznego klepania wyliczanki, otrzymujemy ciekawą, z życia wziętą historyjkę o nadlatujących kolejno wróbelkach.

Książka zilustrowana wprawną ręką, o dużym wyrafinowaniu i odwołująca się do tradycji graficznej (niedokładne odbitki bloków zecerskich z czcionkami to coś, co pojawiało się raz po raz w historii projektowania graficznego - a tutaj bardzo pasuje do świata przedstawionego).

Pod względem konstrukcji merytorycznej mankamentem jest to, że nadlatujący wróbel nie zawsze jest pokazany po prawej stronie rozkładówki (co może być mylące przy książce o tak matematycznym nacechowaniu).

Podsumowując: duży szacunek dla mistrza Wilkonia, że pochylił się nad tymi zziębniętymi biedakami, szukającymi miejsca do przycupnięcia w locie. ;-)
Autor kolejny raz pokazał nam swoją wrażliwość na otaczającą codzienność, w której tyle się dzieje. Jest to pewien sposób na przebudzenie czytelnika, nakłonienie go aby rozglądał się wokół i dostrzegał takie niuanse rzeczywistości.
Jest to też opowieść o wspólnocie - choć każdy wróbel chciałby zagarnąć dobre miejsce dla siebie, to starczyło go dla każdego.

Pozytywnie wyróżniająca się pozycja na rynku książeczek o liczeniu, w genialny sposób oddaje istotę pojęcia zwiększającej się ilości. Zamiast mechanicznego klepania wyliczanki, otrzymujemy ciekawą, z życia wziętą historyjkę o nadlatujących kolejno wróbelkach.

Książka zilustrowana wprawną ręką, o dużym wyrafinowaniu i odwołująca się do tradycji graficznej (niedokładne...

To prosta wyliczanka. Zaczyna się od zwykłego kubła na śmieci i jednego wróbelka, który na nim przysiadł. Za nim przylatują kolejne, drugi, trzeci, czwarty... i tak aż do dziesięciu. a potem wszystkie zrywają się i chmarą uciekają.
Wróble są wilkoniowato wróbelkowate, niektóre zadziorne, niektóre płochliwe, inne delikatne i po ptasiemu urocze. A każdy inny! Patrząc na namalowane cienką kreską dzióbki mam wrażenie, że zaraz usłyszę ich radosny świergot. Te skrzydlate szaraczki są piękne i w naturze i u Wilkonia. Cała książka zachwyca - starannym wydaniem, (dotknijcie okładki!),prostotą i wdziękiem. Także tekstu.
Wilkoń uchwycił w tej prostej wyliczance klimat wróblich spotkań, czytając ten tekst mam wrażenie, jakbym go słyszała w głowie - rozmowa, naturalny język, humor i rytm.

http://www.makiwgiverny.pl/2018/05/wroble-na-kuble-jozef-wilkon.html

To prosta wyliczanka. Zaczyna się od zwykłego kubła na śmieci i jednego wróbelka, który na nim przysiadł. Za nim przylatują kolejne, drugi, trzeci, czwarty... i tak aż do dziesięciu. a potem wszystkie zrywają się i chmarą uciekają.
Wróble są wilkoniowato wróbelkowate, niektóre zadziorne, niektóre płochliwe, inne delikatne i po ptasiemu urocze. A każdy inny! Patrząc na...