Niby cienki komiks a treści w nim całkiem sporo. Obiecanki kuszą ładną okładką, nawet sugeruje że jest to pozycja dla młodszych jednak tematyka jest bardziej poważna. Antropomorficzna rodzina szopów gdzie w rodzinie głównej bohaterki dochodzi do rozstania rodziców. Dziewczyna nie ma łatwo bo na jej głowie jest młodsza, roztrzepana siostra, matka która wpadła w depresję a również w szkole dochodzi do jej prześladowania przez rówieśników.
Autorka świetnie poruszyła problem rozstania, rozwodu i tego jaki ma to wpływ na dzieciaki. Jest to historia o niespełnionych obietnicach, końcówka historii według mnie nie daje nawet nadziei na ich spełnienie. To jest najsmutniejsza część tego wszystkiego. Również to jak operuje kolorystyką ma wpływ na ten komiks. W większości jest to czarno biały styl ale w pewnych momentach dochodzi żółty kolor z okładki. Pod względem graficznym jest to naprawdę ciekawy zabieg i ma to znaczenie dla historii. Ogólnie rysunki są przyjemne dla oka.
Jedyny minus jaki rzucił mi się w oczy to chaotyczne rozmieszczenie dymków bo trzeba się często domyślić w jakiej kolejności postacie mówią.

Niby cienki komiks a treści w nim całkiem sporo. Obiecanki kuszą ładną okładką, nawet sugeruje że jest to pozycja dla młodszych jednak tematyka jest bardziej poważna. Antropomorficzna rodzina szopów gdzie w rodzinie głównej bohaterki dochodzi do rozstania rodziców. Dziewczyna nie ma łatwo bo na jej głowie jest młodsza, roztrzepana siostra, matka która wpadła w depresję a...

Ten komiks był na mojej liście życzeń od momentu gdy po raz pierwszy zobaczyłem o nim informacje. Poważny temat o rozbitej rodzinie, oprawiony miłą dla oka, sugerującą książeczkę dla dzieci, grafikę. Jest to jednak bardzo mocny dramat psychologiczny, który widz obserwuje oczami młodej nastolatki. Samotna, prześladowana w szkole bo dobrze się uczy, ojciec opuścił rodzinę i nie daje znaku życia, matka, wiecznie zapracowana, przechodzi ciężką depresję, a dużo młodsza siostra, nie rozumiejąca dziejącego się wokół dramatu, wszystko obraca w zabawę. Takich tematów widziałem już wiele, zarówno w filmach, książkach jak i komiksach. Byłem też naocznym świadkiem podobnych wydarzeń, ale obecnie wiele osób miało możliwość obserwowania z bliska podobnych scen, lub same padły ich ofiarą. Mimo wszystko komiks Agnieszki Świętek posiada coś, co wybija go na tle podobnych historii. Pogoń za niespełnionymi obietnicami.

Zacznijmy od tego, co najbardziej zwróciło moją uwagę - stylistyka i kolorystyka. Niemal cały komiks jest w tonacji szaro-czarno-białej, co wypada rewelacyjnie. Postacie są bardzo ładnie narysowane, scenografia bogata, natomiast nawiązania w rysunku do realnego świata, mocno rzucają się w oczy. Świetnie widać to na przykładzie klasy szkolnej, do której przynależy główna bohaterka. W jej skład wchodzą między innymi dwie rozświergotane bliźniaczki, w postaci papużek falistych, albo klasowa "piękność" o szerokich ustach, w osobie umalowanej żaby. Znajdziemy tam też "młodego wilczka" w osobie psiaka, który to przed wszystkimi zgrywa kozaka, rudego lisa, czy przebiegłą kocicę. Na ich tle nasza bohaterka, w moich oczach rasowy szop, rysuje się jako osoba bardzo twarda, ale to tylko pozory. Gdy wraca do domu spada maska i widzimy kim jest naprawdę. Samotną, kruchą i rozbitą emocjonalnie młodą kobietą, wchodzącą przedwcześnie w dorosłość. Nie ma w praktyce nikogo, komu mogłaby się zwierzyć, a jedyny facet z klasy, który traktuje ją poważnie, jest przez nią odtrącany.

Ciężko się temu dziwić, bowiem widzi co się dzieje w domu po odejściu jej ojca. Matka popadła w depresję, ciągle pracuje albo włóczy się po domu niczym cień, nie poświęcając córce zbyt dużo czasu. Tymczasem młodsza siostra wszystko obraca w zabawę, gdyż nie rozumie pełnego obrazu sytuacji. Bo przecież tata obiecał, że przyjdzie, no to musi przyjść. A jeśli nie przyjdzie, to na pewno miał ważny powód. Jest tak ślepo zapatrzona w idealny wizerunek ojca, że tworzy jego utopijne obrazy jako astronauty, podróżnika, czy nawet pirata. Jest jeszcze bardzo mała i szczerze wierzy, że skoro tata coś obiecał, to tego słowa dotrzyma. Starsza siostra nie żyje już tą iluzją, ale to wcale nie poprawia jej stanu.

W tym momencie przechodzimy do punktu, o którym wspomniałem na starcie - kolorystyki. W całym komiksie występuje w konkretnych momentach barwa żółta. Ma ona ogromne znaczenie w całej historii i po raz pierwszy pojawia się na okładce. To bardzo istotny rysunek, który warto przestudiować dokładnie zarówno przed, jak i po lekturze komiksu. Mniej więcej w połowie albumu ten kolor powraca i w praktyce już nie schodzi z planu na dłużej. Jego zadaniem jest granie na emocjach czytelnika. Gdy się go widzi, ma się nadzieję, chce się wierzyć. Nie bez powodu zresztą jest to kolor żółty. Ciepły, radosny, przywodzący na myśl słońce, czy widoczne na okładce słoneczniki.

Dlatego gdy czytamy finał tej historii, zajmujący dwie ostatnie strony komiksu, do oczu cisną się łzy. Osobiście czułem się tak, jakby ktoś sprzedał mi srogi cios prosto w wątrobę, a następnie zrzucił ze schodów. Efekt jest po prostu porażający. Właśnie za sprawą tego koloru. I niby spodziewamy się czegoś podobnego, ale i tak finał potrafi zaskoczyć. W tym momencie ma się wrażenie, jakby opadła maska. Dotarło do nas, co czytaliśmy, czego byliśmy świadkami i jak dojrzała jest to historia.

"Obiecanki" to bardzo mocny komiks. Krótki, ale zapadający na długo w pamięć. Ma jednak jeden mankament, który czasem autentycznie psuł satysfakcję z lektury. Źle rozmieszczone dymki. Niestety jest to bardzo poważny błąd, bo potrafi skutecznie wybić czytelnika z rytmu. Szczególnie w scenach napakowanych emocjami. Chciałbym powiedzieć, że miało to miejsce raz, góra dwa, ale niestety tak nie jest. Takich sytuacji było całe mnóstwo, co nie wypada dobrze na blisko 60-ciu stronicowy komiks. Mimo wszystko, "Obiecanki" to prawdziwy majstersztyk, dlatego pozostawiam je w swojej kolekcji. Może w dodruku, o ile do niego dojdzie, ktoś poprawi rozmieszczenie dymków, ale ostatecznie da się to przeżyć. Ze swojej strony polecam ten tytuł każdemu, kto lubi dramaty. Szczególnie takie z punktu widzenia dziecka. Jestem pewien, że się nie zawiedzie.

Ten komiks był na mojej liście życzeń od momentu gdy po raz pierwszy zobaczyłem o nim informacje. Poważny temat o rozbitej rodzinie, oprawiony miłą dla oka, sugerującą książeczkę dla dzieci, grafikę. Jest to jednak bardzo mocny dramat psychologiczny, który widz obserwuje oczami młodej nastolatki. Samotna, prześladowana w szkole bo dobrze się uczy, ojciec opuścił rodzinę i...

„Obiecanki” Agnieszki Świętek to komiks o rozwodzie rodziców ukazanym z perspektywy dziecka. Autorka w subtelny sposób pisze o tęsknocie, frustracji i wielu innych sprzecznych emocjach, z jakimi musi mierzyć się w takiej sytuacji nastolatka. Smutek i zagubienie głównej bohaterki zostały tu świetnie oddane. W swoim komiksie Świętek skupia się na często skomplikowanych relacjach rodzinnych, w których mimo wszystko nie brakuje ciepła, co widać przede wszystkim w tym, jak odnoszą się do siebie obie siostry.
Rysunki są absolutnie przeurocze. Bardzo podoba mi się wykorzystanie barw – komiks jest czarno-biały, ale w chwilach, gdy wspominany jest nieobecny ojciec, pojawia się symbolizujący go kolor żółty. Chociaż to dość prosta i krótka historia (komiks ma ok. 60 stron),potrafi szczerze wzruszyć, zwłaszcza zakończenie.
Trochę szkoda, że autorka nie zdecydowała się na rozbudowanie niektórych wątków – m.in. zostaje zasygnalizowana depresja matki, główna bohaterka jest dręczona w szkole. Ale nawet mimo braku rozwinięcia tych elementów historia działa. Została też podana w tak przystępny sposób, że spokojnie można ją polecić młodemu czytelnikowi. „Obiecanki” to krótki, ale ciekawy i warty sprawdzenia komiks. Jeśli np. macie młodsze rodzeństwo, które chcecie zachęcić do czytania, spróbujcie podsunąć im ten tytuł.

„Obiecanki” Agnieszki Świętek to komiks o rozwodzie rodziców ukazanym z perspektywy dziecka. Autorka w subtelny sposób pisze o tęsknocie, frustracji i wielu innych sprzecznych emocjach, z jakimi musi mierzyć się w takiej sytuacji nastolatka. Smutek i zagubienie głównej bohaterki zostały tu świetnie oddane. W swoim komiksie Świętek skupia się na często skomplikowanych...

rozterki i możliwe problemy jakie dzieci maja i emocje jakie odczuwają podczas rozstania rodziców.. wzmianka o depresji ale wszystko dość pobieżnie ujęte.

rozterki i możliwe problemy jakie dzieci maja i emocje jakie odczuwają podczas rozstania rodziców.. wzmianka o depresji ale wszystko dość pobieżnie ujęte.

Spodziewałem się czegoś więcej. Fajna kreska i przedstawienie z perspektywy dziecka rozstania się rodziców ale po tak napisanych bohaterach wymagam coś więcej od fabuły nawet jeżeli jest przeznaczona tylko dla dzieci :/

Spodziewałem się czegoś więcej. Fajna kreska i przedstawienie z perspektywy dziecka rozstania się rodziców ale po tak napisanych bohaterach wymagam coś więcej od fabuły nawet jeżeli jest przeznaczona tylko dla dzieci :/

Czarno-biały z elementami jaskrawego żółtego komiks o emocjach dzieci po rozstaniu rodziców. Ciekawy i wzruszający.

Czarno-biały z elementami jaskrawego żółtego komiks o emocjach dzieci po rozstaniu rodziców. Ciekawy i wzruszający.

Ładna praca. Ciekawa koncepcja książki i gra kolorem. Poruszająca ważny temat. Myślę że jest potencjał w tej młodej twórczyni...

Ładna praca. Ciekawa koncepcja książki i gra kolorem. Poruszająca ważny temat. Myślę że jest potencjał w tej młodej twórczyni...

Celna i zwięzła. Czuć, że autorka nie jest komiksowym wyjadaczem i układ dymków, czy kadrów bywa niedopracowany, ale to ważna i bardzo ładnie zilustrowana historyjka. Stron niewiele, a treści całkiem sporo.

Celna i zwięzła. Czuć, że autorka nie jest komiksowym wyjadaczem i układ dymków, czy kadrów bywa niedopracowany, ale to ważna i bardzo ładnie zilustrowana historyjka. Stron niewiele, a treści całkiem sporo.

Bardzo sympatyczna i poruszająca emocje historia. Proste dialogi dobrze oddają napięcia między postaciami. Empatyzuję z główną bohaterką! ;)

Bardzo sympatyczna i poruszająca emocje historia. Proste dialogi dobrze oddają napięcia między postaciami. Empatyzuję z główną bohaterką! ;)

Komiks podejmuje trudny temat, ale nie wykorzystuje swojego potencjału, a lektura robi się nużąca.

Komiks podejmuje trudny temat, ale nie wykorzystuje swojego potencjału, a lektura robi się nużąca.