Powieść graficzna w klimacie Kafki. Akcja rozgrywa się w industrialnym świecie rządzonym przez totalitarny reżim prześladujący ludzi o sześciu palcach.

Chłopca, który uratował się z pogromu przygarnia zwyczajny robotnik z tytułowej fabryki i ukrywa w obsługiwanej przez siebie, potężnej maszynie. Między robotnikiem i dzieckiem nawiązuje się przyjacielska relacja, za którą obu przyjdzie drogo zapłacić w finale.

CZYTAJ WIĘCEJ:

https://www.kanonkomiksu.net.pl/fabryka-nicolas-presl/

Powieść graficzna w klimacie Kafki. Akcja rozgrywa się w industrialnym świecie rządzonym przez totalitarny reżim prześladujący ludzi o sześciu palcach.

Chłopca, który uratował się z pogromu przygarnia zwyczajny robotnik z tytułowej fabryki i ukrywa w obsługiwanej przez siebie, potężnej maszynie. Między robotnikiem i dzieckiem nawiązuje się przyjacielska relacja, za którą...

Nicolas Presl nieraz podejmował się tematu inności jednostki w społeczeństwie.
W „Boskiej kolonii” był to uciśniony lud wysp, a w „Synu swojego ojca” odmienność protagonisty.W „Fabryce” Anomalią okazuje się szósty palec, budzący zniesmaczenie i przerażenie ludności... Ale nie całej.

Dwoje posiadaczy owego „wybryku natury”- ojciec i syn, ukrywają się przed stróżami normalności. Kiedy zostają nakryci młodszemu udaje się uciec, po czym zostaje znaleziony przez skromnego pracownika wytwórni bomb. Mężczyzna postanawia ukryć go w jednej z maszyn.

W trakcie czytania, można zobaczyć pojawiającą się więź między chłopcem a jego wybawicielem. Kiedy drugi stara się ich utrzymać przy życiu, pierwszy pragnie zrozumieć świat, widziany oczami dziecka.

Nicolas Presl nieraz podejmował się tematu inności jednostki w społeczeństwie.
W „Boskiej kolonii” był to uciśniony lud wysp, a w „Synu swojego ojca” odmienność protagonisty.W „Fabryce” Anomalią okazuje się szósty palec, budzący zniesmaczenie i przerażenie ludności... Ale nie całej.

Dwoje posiadaczy owego „wybryku natury”- ojciec i syn, ukrywają się przed stróżami...

Presl wymyśla tu swój język, który nie wymaga słów, a jest równie komunikatywny. To niezwykłe. Inność pewnej grupy społecznej jest zaakcentowana poprzez większą ilość palców - świetna metafora dla inteligencji czy kogoś posiadającego jakąś własność czy cechę, która jest naddatkiem w stosunku do przeciętnego stanu posiadania. I zarazem może to być w totalitarnym społeczeństwie, w którym równanie do większości jest przymusem, przez młodego chłopca postrzegane jako jego defekt, którego chciałby się pozbyć, by być jak inni. Wystarczy, że obejrzy atlas anatomiczny...
Ale czy to czytamy? Jedynym tekstem w komiksie są właśnie francuskojęzyczne fragmenty atlasu anatomii. Jednak odbiór rysunków Presla jest wyjątkowy: on nie potrzebuje słów, by tak wiele móc powiedzieć!

Presl wymyśla tu swój język, który nie wymaga słów, a jest równie komunikatywny. To niezwykłe. Inność pewnej grupy społecznej jest zaakcentowana poprzez większą ilość palców - świetna metafora dla inteligencji czy kogoś posiadającego jakąś własność czy cechę, która jest naddatkiem w stosunku do przeciętnego stanu posiadania. I zarazem może to być w totalitarnym...

Niezwykły komiks, który się po prostu przeżywa i doświadcza. Opowiadanie samym obrazem przenosi nas na zupełnie inny poziom doświadczania, uruchamia wyobraźnię, która sama tworzy historię. Jeszcze jeden głos w sprawie holocaustu i wszelkich totalitaryzmów. Pokazuje, że prostotą i ciszą można wyrazić się nawet lepiej niż słowami.

Niezwykły komiks, który się po prostu przeżywa i doświadcza. Opowiadanie samym obrazem przenosi nas na zupełnie inny poziom doświadczania, uruchamia wyobraźnię, która sama tworzy historię. Jeszcze jeden głos w sprawie holocaustu i wszelkich totalitaryzmów. Pokazuje, że prostotą i ciszą można wyrazić się nawet lepiej niż słowami.

Komiks bez słów. Świetnie narysowany. Kadry przypominają obrazy Picassa. Postacie z głowami narysowanymi z profilu (często z jednym okiem),dziwnie wygiętymi szyjami, rękami robią wrażenie. Temat komiksu bardzo ważny - prześladowania spowodowane innością. Bardzo dobra pozycja.

Komiks bez słów. Świetnie narysowany. Kadry przypominają obrazy Picassa. Postacie z głowami narysowanymi z profilu (często z jednym okiem),dziwnie wygiętymi szyjami, rękami robią wrażenie. Temat komiksu bardzo ważny - prześladowania spowodowane innością. Bardzo dobra pozycja.

"Fabryka" to prawie 200-stronnicowa opowieść o dyskryminacji i terrorze w państwie totalitarnym. Choć autor stara się, aby jego opowieść była uniwersalna, to oczywiście skojarzenia z Shoah są mimowolne i jak najbardziej na miejscu. Co prawda nie pojawia się nazwa żadnego państwa czy miasta, ale techniki inwigilacji, zastraszania i szykanowania są dobrze znane z kart historii. Prześladowana jest, ze względu na pewną anomalię anatomiczną, grupa ludzi, którzy są muzykami i pisarzami. Żandarmi są bardzo skuteczni, pomagają im także zwykli ludzie - konfidenci, którzy donoszą na dziwne zachowania sąsiadów i znajomych, dzielą się swoimi podejrzeniami, że ktoś gdzieś może ukrywać „niechciany element”.
(...) Mimo że książka Nicolasa Presla drąży temat dobrze znany z tekstów kultury, robi to w przejmujący sposób, zarówno narracyjnie, jak i wizualnie. Karykaturalne postaci z kwadratowymi głowami, szpetnymi nosami, z rozbudowaną mimiką twarzy, teatralnymi gestami, chwilami w pomnikowych (statycznych) pozach, przekonują nas, że warstwa graficzna jest spójna z warstwą narracyjną. A historia opowiedziana przez autora, mówi coś ważnego o nas, o naszym człowieczeństwie, o kondycji serca i duszy.

- - -
całość tu:
http://dybuk.wordpress.com/2013/08/24/fabryka/

"Fabryka" to prawie 200-stronnicowa opowieść o dyskryminacji i terrorze w państwie totalitarnym. Choć autor stara się, aby jego opowieść była uniwersalna, to oczywiście skojarzenia z Shoah są mimowolne i jak najbardziej na miejscu. Co prawda nie pojawia się nazwa żadnego państwa czy miasta, ale techniki inwigilacji, zastraszania i szykanowania są dobrze znane z kart...

dawno czekałam na takie wow. kreske juz poznałam wczesniej z 'boskiej kolonii' i uwazam za zjawiskową, ale ta historia - miodzio.

dawno czekałam na takie wow. kreske juz poznałam wczesniej z 'boskiej kolonii' i uwazam za zjawiskową, ale ta historia - miodzio.

Graficznie nie jest to moja estetyka, ale zdecydowanie nie mogło być inaczej- styl i treść tworzą przejmującą całość. Bardzo dobry komiks.

Graficznie nie jest to moja estetyka, ale zdecydowanie nie mogło być inaczej- styl i treść tworzą przejmującą całość. Bardzo dobry komiks.

Jest w tym coś uniwersalnego i wstrząsającego, choć jednocześnie narracja prowadzona samym obrazem, bez słów, momentami staje się dość płytka i jednowymiarowa. Ale bardzo doceniam.

Jest w tym coś uniwersalnego i wstrząsającego, choć jednocześnie narracja prowadzona samym obrazem, bez słów, momentami staje się dość płytka i jednowymiarowa. Ale bardzo doceniam.