Książka, która urzeka przede wszystkim klimatem Afryki końca XIX wieku . Plemię Matebali wszczyna powstanie przeciwko białym osadnikom . Krwawe powstanie jest ich ostatnim zrywem tamtych czasów. Na tym tle śledzimy lisy bohaterów poprzednich dwóch części ... Nagle druga część przenosi nas do lat sześćdziesiątych XX wieku ...
Wilbur Smith zauroczył mnie swoim spojrzeniem na Afrykę . Same historie może są zbyt toporne i przewidywalne , ale miejsce i czas bronią tę twórczość .

Książka, która urzeka przede wszystkim klimatem Afryki końca XIX wieku . Plemię Matebali wszczyna powstanie przeciwko białym osadnikom . Krwawe powstanie jest ich ostatnim zrywem tamtych czasów. Na tym tle śledzimy lisy bohaterów poprzednich dwóch części ... Nagle druga część przenosi nas do lat sześćdziesiątych XX wieku ...
Wilbur Smith zauroczył mnie swoim spojrzeniem na...

Odpadłem na drugiej części książki, tej, w której czas akcji zmienia się na lata 70 XX wieku. Z jednej strony jest to zaskakujący zabieg, ale niestety nie zainteresowały mnie postaci i miałem już dość. Męczyłem to przez kilka tygodni, w końcu książka poszła leżakować na półkę i teraz zdałem sobie sprawę z tego, że nie mam ochoty tego czytać. W ogóle nie lubię sagi Ballantyne'ów.

Odpadłem na drugiej części książki, tej, w której czas akcji zmienia się na lata 70 XX wieku. Z jednej strony jest to zaskakujący zabieg, ale niestety nie zainteresowały mnie postaci i miałem już dość. Męczyłem to przez kilka tygodni, w końcu książka poszła leżakować na półkę i teraz zdałem sobie sprawę z tego, że nie mam ochoty tego czytać. W ogóle nie lubię sagi...

Następna bardzo dobra powieść Smitha, wzbudzająca skrajne emocje.

Następna bardzo dobra powieść Smitha, wzbudzająca skrajne emocje.

Jedna z najlepszych książek Smitha. Akcja w czasie końca XIX wieku i kontynuacja sagi w latach 70-tych XX wieku. Zaskakujące zwroty akcji i zakończenie. Zemsta, nienawiść, chciwość przenosi się z przeszłości w przyszłość. Może to klucz do zrozumienia aktywnośći "państwa islamskiego", masowych mordów w Syrii, olbrzymiej fali uchodzców. Świat zmienia się bardzo szybko. "Dobre zmiany" są też i u nas. Oby nienawiść, zawiść, mściwość nie znalazły ujścia na ulicy...
OBY NIE...

Jedna z najlepszych książek Smitha. Akcja w czasie końca XIX wieku i kontynuacja sagi w latach 70-tych XX wieku. Zaskakujące zwroty akcji i zakończenie. Zemsta, nienawiść, chciwość przenosi się z przeszłości w przyszłość. Może to klucz do zrozumienia aktywnośći "państwa islamskiego", masowych mordów w Syrii, olbrzymiej fali uchodzców. Świat zmienia się bardzo szybko....

Ambiwalentne uczucia mam. Momentami wciągająca i porywająca. Chwilami nudna i przewidywalna. Opisy polowań i życia w Afryce ciekawe, urzekające. Porównania mówiące o krajobrazach, roślinności i zwierzętach nużące.
Ciekawe jest czytanie o tych samych sprawach przedstawionych z dwóch różnych punktów widzenia. Bolesne, jak Europejczycy przyznają sobie prawo do decydowania o życiu i śmierci mieszkańców Afryki. Jakby należało się im to tylko z racji urodzenia i miejsca pochodzenia. Przykre, ile Afrykańczycy wycierpieć musieli zanim wywalczyli sobie wolność, która naturalną być powinna.
Zakończenie, hmm. Ciekawe, ciekawe.

Ambiwalentne uczucia mam. Momentami wciągająca i porywająca. Chwilami nudna i przewidywalna. Opisy polowań i życia w Afryce ciekawe, urzekające. Porównania mówiące o krajobrazach, roślinności i zwierzętach nużące.
Ciekawe jest czytanie o tych samych sprawach przedstawionych z dwóch różnych punktów widzenia. Bolesne, jak Europejczycy przyznają sobie prawo do decydowania o...

piękna do granic okrutności

piękna do granic okrutności

Absolutnie nic nie zaskakuje w tej książce,ani śmierć Cathy(albo Katie) ani inne śmierci i gwałty dodane chyba tylko po to,żeby nikt nie powiedział,że to zwykłe romansidło jest.

Absolutnie nic nie zaskakuje w tej książce,ani śmierć Cathy(albo Katie) ani inne śmierci i gwałty dodane chyba tylko po to,żeby nikt nie powiedział,że to zwykłe romansidło jest.

Na początek dwa cytaty z książki :"Bez przeszłości nie ma przyszłości" i "Broń sama w sobie nie jest zła, w przeciwieństwie do ludzi, którzy jej używają" .Oba głęboko odbijają się w opowieści. III część sagi Ballantyne'ów podzielona na dwie części koniec XIX w. i 80 lat później (1977). Tak jak w powieściach Smitha wartka akcja, piękne opisy przyrody i ciągle coś się dzieje.Część I jest kontynuacją dziejów rodzeństwa na tle wydarzeń historycznych w dawnej Rodezji.Założyciel państwa Cecil Rhodes przejął praktycznie wszystkie dobra rdzennych Matabelów, którzy stali się teraz niewolnikami białych. Działa kopalnia diamentów,kopalnia węgla, budowana jest linia kolejowa, lecz dusza i umysł czarnych mieszkańców podąża w innym kierunku chcą odzyskać swoje i stać się tak jak poprzednio walecznymi wojownikami.Zaczynają się zbroić i dochodzi do krwawego powstania.Mord przeokrutny. Przyjaciele z czasów młodości stają się zaciętymi wrogami.Nikt nie oszczędza nikogo czasami nie wiadomo po czyjej stanąć stronie. Prawda leży pośrodku. W części II dzieci z części I są sędziwymi staruszkami udzielającymi cennych rad swoim potomkom. Trwa krwawa walka narodowowyzwoleńcza.W rządzie pojawiają się przedstawiciele rdzennej ludności. Czy ich władza będzie się różniła od rządów białych? Zachęcam do lektury.

Na początek dwa cytaty z książki :"Bez przeszłości nie ma przyszłości" i "Broń sama w sobie nie jest zła, w przeciwieństwie do ludzi, którzy jej używają" .Oba głęboko odbijają się w opowieści. III część sagi Ballantyne'ów podzielona na dwie części koniec XIX w. i 80 lat później (1977). Tak jak w powieściach Smitha wartka akcja, piękne opisy przyrody i ciągle coś się...

Wilbur Smith jest jednym z moich ulubionych pisarzy. Pięknie pisze o Afryce i o przygodach toczących się na otwartym morzu. Jednak z bólem serca muszę stwierdzić, że Płacz aniołów to najgorsza powieść tego autora.
Książka składa się z dwóch części. Pierwsza z nich, której akcja toczy się pod koniec XIX wieku, zachwyca i relaksuje. Natomiast akcja drugiej części osadzona została w 1977 roku, pełna jest wojskowego ducha walki (w negatywnym znaczeniu tego określenia). Kolejne pokolenia rodziny Ballantyne'ów (praprawnuków) są jakby pisane na siłę, rzadko kiedy porywają i gdyby nie język powieści trudno byłoby dobrnąć do końca. Zbyt duży przeskok w czasie sprawił, że wiele przygód zapewne zostało pominięte. Gdyby Płacz aniołów zakończyć na pierwszej części było by to rewelacyjne dzieło.
Jeżeli chodzi o plusy, to wspomniany już wcześniej przeze mnie język pisarza, bardzo dobrze przedstawiona pierwsza część książki. Ponadto końcówka sprawiła, że wszystko połączyło się w jedną spójną całość z poprzednimi tomami sagi.

Wilbur Smith jest jednym z moich ulubionych pisarzy. Pięknie pisze o Afryce i o przygodach toczących się na otwartym morzu. Jednak z bólem serca muszę stwierdzić, że Płacz aniołów to najgorsza powieść tego autora.
Książka składa się z dwóch części. Pierwsza z nich, której akcja toczy się pod koniec XIX wieku, zachwyca i relaksuje. Natomiast akcja drugiej części osadzona...

Uwielbiam książki Wilbura Smitha, przeczytałam ich już bardzo dużo i zawsze traktuję jako lekturę ineteresującą, lekką i przyjemną, typowy odstresowacz. Oto sięgam po kolejny tom (3) sagi rodu Ballantyne'ów i jestem naprawdę zaskoczona. Czyta się szybko, jednym tchem, jest pasjonująca ale bynajmniej nie lekka. Smith sam pochodzący z Rodezji, przedstawia nam swoich fikcyjnych bohaterów na tle prawdziwej i bardzo krwawej historii Rodezji. Książka składa się z dwóch części. W pierwszej pod koniec XIX wieku Cecil Rhodes charyzmatyczny milioner, kierujący Brytyjską Kompanią Południowoafrykańską, rzecznik brytyjskiego imperializmu zmusił lud Matabele do oddania wilekich obszarów ziemi, nazwanych póżniej na jego cześć Rodezją. W 1896 wybuchło powstanie plemienia Matabele, które zostało krwawo stłumione.
Rodezja z czasem stała się kolonią brytyjską, a następnie część północna zyskała niepodległość jako Zambia, a częśc południowa była od 1965r kierowana była przez biały rasistowski rząd . Krajem targała wewnętrzna wojna, organizacje partyzanckie walczyły o wyzwolenie czarnej ludności. Druga część książki na miejsce właśnie w tym czasie ( 1977r). Tu nie ma dobrych ani złych, wszyscy walczą mając tylko jedną zasadę: cel uświęca środki, giną niewinne dzieci, kobiety, okrucieństwo panoszy się i to po obu stronach konfliktu, ludzie stają się potworami.
W 1980r demokratyczne wybory wygrał czarnoskóry polityk, a kraj zmienił naswę na Zimbabwe.( Można tylko dodać, że ten polityk do dnia dzisiejszego jest despotycznym prezydentem w Zimbabwe).

Uwielbiam książki Wilbura Smitha, przeczytałam ich już bardzo dużo i zawsze traktuję jako lekturę ineteresującą, lekką i przyjemną, typowy odstresowacz. Oto sięgam po kolejny tom (3) sagi rodu Ballantyne'ów i jestem naprawdę zaskoczona. Czyta się szybko, jednym tchem, jest pasjonująca ale bynajmniej nie lekka. Smith sam pochodzący z Rodezji, przedstawia nam swoich...