Stefan Grabiński (1887-1936) polski pisarz, jeden z pionierów literatury fantastycznej i twórca horroru "kolejowego"; nazywany często polskim Edgarem Allanem Poe. Ukończył literaturę polską i filologię klasyczną na Uniwersytecie Lwowskim. Pracował jako nauczyciel literatury we Lwowie i w Przemyślu.

Opowiadanie sprzed ponad stu lat (pierwsze wydanie w 1919 roku),ale dla wielbicieli grozy na pewno nadal atrakcyjne. Niesamowite przypadki pasażerów pociągu, który wpadł na tytułowy ślepy tor budzą niedowierzanie i ogromny niepokój. Styl i język tylko w niewielkim zakresie trąci myszką. Klasyka w mistrzowskim wydaniu.

Stefan Grabiński (1887-1936) polski pisarz, jeden z pionierów literatury fantastycznej i twórca horroru "kolejowego"; nazywany często polskim Edgarem Allanem Poe. Ukończył literaturę polską i filologię klasyczną na Uniwersytecie Lwowskim. Pracował jako nauczyciel literatury we Lwowie i w Przemyślu.

Opowiadanie sprzed ponad stu lat (pierwsze wydanie w 1919 roku),ale dla...

Klasyka rodzimej grozy. Niesamowity klimat opowieści o ślepym torze, który powoduje dziwne wydarzenia, a czasem śmierć...Opowiadanie ma formę szkatułkową, poznajemy więc kilka strasznych opowieści w ramach jednej. Całość oczywiście w miarę zbliżania do finału trochę rozczarowuje, bo jednak Grabiński jest nieco archaiczny, ale i tak klimat opętanego pociągu działa. Polecam!

Klasyka rodzimej grozy. Niesamowity klimat opowieści o ślepym torze, który powoduje dziwne wydarzenia, a czasem śmierć...Opowiadanie ma formę szkatułkową, poznajemy więc kilka strasznych opowieści w ramach jednej. Całość oczywiście w miarę zbliżania do finału trochę rozczarowuje, bo jednak Grabiński jest nieco archaiczny, ale i tak klimat opętanego pociągu działa. Polecam!

Odkrycie twórczości Stefana Grabińskiego zawdzięczam doskonałym adaptacjom "Opowieści niesamowitych".
Hipnotyzująca podróż koleją zmierza w nicość ślepego toru....
Film ŚLEPY TOR z roku 1967 na podstawie opowiadania Stefana Grabińskiego,reżyser Ryszard Ber, scenariusz Krzysztof Teodor Teoplitz. Autor-dziennikarz bez weny twórczej przygotowuje się do podróży pociągiem,niespodziewania zjawia się u niego duch profesora Ryszpansa i opowiada historię. Kiedy wsiadł do pociągu stojącego na bocznicy, zjawił się dróżnik Wiór z gazetą informującą o katastrofie pociągu i śmierci Ryszpansa.....
Dreszczowiec z niezwykłą obsadą Jacek Woszczerowicz jak dróżnik Wiór hipnotyzujący strachem i tajemniczością,Witold Dederko pasażer-grajek niezwykle wkomponowany w klimat przedziału,Lech Ordon ze swoim specyficznym śmiechem,Krzysztof Litwin pasażer z bukietem wysiadający,rzesza statystów przy trumnie śmiejąca się histerycznie,Kazimierz Rudzki jako autor-dziennikarz niezwykły kolejny raz,Jan Koecher w roli profesora nadzwyczaj spokojnie przyjmuje "ślepy tor"......Polecam nowelkę i film

Odkrycie twórczości Stefana Grabińskiego zawdzięczam doskonałym adaptacjom "Opowieści niesamowitych".
Hipnotyzująca podróż koleją zmierza w nicość ślepego toru....
Film ŚLEPY TOR z roku 1967 na podstawie opowiadania Stefana Grabińskiego,reżyser Ryszard Ber, scenariusz Krzysztof Teodor Teoplitz. Autor-dziennikarz bez weny twórczej przygotowuje się do podróży...

W pewnym pociągu, pędzącym gdzieś w trasie, po kolejnych wagonach przechadza się stary, zgarbiały konduktor. W każdym z nich, raczy pasażerów ciekawymi, niejednokrotnie zabawnymi opowieściami. Był kiedyś wagon, którego pasażerowie, bez względu na nastrój śmiali się do rozpuku - dosłownie - po tej terapii śmiechowej, trzeba ich było ratować, z wagonu wynosząc. Był też smutny wagon, w którym kilka osób ot tak, bez większej przyczyny odebrało sobie życie. Był też wagon zmieniający ludzką powierzchowność - młodych ludzi zamieniał w starców i vice versa.
Pasażerowie słuchają, dziwią się i śmieją, nie spodziewali się dodatkowej rozrywki w postaci kolejarskich gawęd i opowieści, wliczonej w cenę biletu.

I tylko kilku z słuchaczy zdaje się wyławiać z konduktorskiej opowieści coś więcej, dostrzegać kryjącą się z nią tajemnicę. Jak się okazuje ten rzeczywiście zarzucał wędkę, nęcił przynętą opowieści, tak by z grupy wyłowić ludzi, którzy pójdą za nim.
Pociąg pustoszeje a specjalnie wyselekcjonowana grupa pasażerów, przygotowuje się do spotkania z nieznanym - wjazdu na tytułowy ŚLEPY TOR.

Cała opowieść ciekawi i fascynuje, czuję się jednak lekko rozczarowany zakończeniem. Niemniej jednak lektury nie żałuję, a i państwu ją polecam!
Cały Demon Ruchu Grabińskiego tutaj: http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/demon-ruchu/


EDYCJA: Po prawie sześciu latach wróciłem na ślepy tor. W 2020 zakończeniem rozczarowany nie jestem.

W pewnym pociągu, pędzącym gdzieś w trasie, po kolejnych wagonach przechadza się stary, zgarbiały konduktor. W każdym z nich, raczy pasażerów ciekawymi, niejednokrotnie zabawnymi opowieściami. Był kiedyś wagon, którego pasażerowie, bez względu na nastrój śmiali się do rozpuku - dosłownie - po tej terapii śmiechowej, trzeba ich było ratować, z wagonu wynosząc. Był też smutny...

Dobra. Z dreszczykiem.

Dobra. Z dreszczykiem.

Chyba najbardziej zakręcone opowiadanie ze wszystkich które czytałam tego autora.

Chyba najbardziej zakręcone opowiadanie ze wszystkich które czytałam tego autora.

Czytając te opowiadanie chciałem już wiedzieć, co sprawia, że niektóre wagony w straszny sposób wpływają na podróżujących nim ludzi. Końcówka jak zawsze mocna.

Czytając te opowiadanie chciałem już wiedzieć, co sprawia, że niektóre wagony w straszny sposób wpływają na podróżujących nim ludzi. Końcówka jak zawsze mocna.