(…) zbiór wierszy (choć to ograniczenie, więc raczej – zbiór wierszy, poematów i innych miniatur prozą i grozą). Nie sposób bez krzywdy dla tej książki streścić, co się w niej dzieje. Może właśnie słowo dzieje się jest ewentualnie wytrychem do tego, co tom zawiera. Żywioł i energia, rozmach wyobraźni, jakiś nieprawdopodobny pęd skojarzeń, które przetaczają się przez te wersy, rozgrywanie tekstu na kilku rejestrach języka, nieoczywiste gry rymem, rytmem, onomatopeją, melodią, wielość i wielowymiarowość obrazów, które kaskadowo nakładają się na siebie i pociągają nas w coraz to nowe kręgi zaskakujących metafor, a wszystko zakotwiczone w onirycznym świecie surrealiów i jednocześnie w brutalnie rzeczywistym i namacalnym konkrecie. (…)

Izabela Fietkiewicz-Paszek, „poza mainstreamem”, kwartalnik elewator, nr 31 (1/2020)
Link do artykułu:
http://alternet.poezja-art.eu/artykuly/recenzje-i-omowienia-ksiazek-poetyckich/jesli-juz-rankingi-to-na-szczycie-on-marcin-krolikowski/

(…) zbiór wierszy (choć to ograniczenie, więc raczej – zbiór wierszy, poematów i innych miniatur prozą i grozą). Nie sposób bez krzywdy dla tej książki streścić, co się w niej dzieje. Może właśnie słowo dzieje się jest ewentualnie wytrychem do tego, co tom zawiera. Żywioł i energia, rozmach wyobraźni, jakiś nieprawdopodobny pęd skojarzeń, które przetaczają się przez te...

Jak na debiut poetycki, to wysoko postawiona poprzeczka.
Niektórych utworów nie byłam w stanie zrozumieć w lot, lecz sądzę że jest to kwestia ponownego zanurzenia się w treści, wnętrza książki.
Dojrzały język i groteskowość rzeczywistości, przedstawionej w utworach stanowi ciekawe połączenie. Podobnie jest z różnymi stylami, którymi autor się posłużył w ramach eksperymentu. "Opowieść..." jest dość zróżnicowanym tomikiem, przypomina mi biblijną Wieżę Babel. Tyle że wiersze, które są swoistą mozaiką, korespondują ze sobą i próbują złapać nić porozumienia z czytelnikiem, jednocześnie pragną z owej Wieży uciec.

Dodatkowym plusem jest wydanie tomiku oraz ilustracje wewnątrz książki, które - jak na rocznik 99' (!!) - są precyzyjne, klimatyczne i surrealistyczne.

Jak na debiut poetycki, to wysoko postawiona poprzeczka.
Niektórych utworów nie byłam w stanie zrozumieć w lot, lecz sądzę że jest to kwestia ponownego zanurzenia się w treści, wnętrza książki.
Dojrzały język i groteskowość rzeczywistości, przedstawionej w utworach stanowi ciekawe połączenie. Podobnie jest z różnymi stylami, którymi autor się posłużył w ramach eksperymentu....

Większości tekstów nie ogarniam niestety, poetyckie tony to nigdy nie była moja bajka.
Nie jest to książka dla mnie.

Większości tekstów nie ogarniam niestety, poetyckie tony to nigdy nie była moja bajka.
Nie jest to książka dla mnie.