1. Sam pomysł wydaje się mało odkrywczy - wiele filmów z tego gatunku właśnie tak jest skonstruowanych. Dlatego też odnosi się wrażenie, że autorka po prostu przeniosła na karty książki serial... właściwie nawet z tym się nie kryje dając odniesienia do kontekstu filmowo/serialowej.
2. Sama intryga poprawna jednak przewidywalna, a jak tylko na kartach powieści pojawia się morderca bardzo łatwo domyślić się, że to właśnie ta osoba ostatecznie okaże się sprawcą.
3. Powieść mało zaskakująca, nie trzymająca w napięci, niektórzy bohaterowie groteskowi, motywy działań mało wiarygodne.
4. Czyta się szybko, poprawny język, ale znów jest to pozycja o której człowiek zapomni po tygodniu.

1. Sam pomysł wydaje się mało odkrywczy - wiele filmów z tego gatunku właśnie tak jest skonstruowanych. Dlatego też odnosi się wrażenie, że autorka po prostu przeniosła na karty książki serial... właściwie nawet z tym się nie kryje dając odniesienia do kontekstu filmowo/serialowej.
2. Sama intryga poprawna jednak przewidywalna, a jak tylko na kartach powieści pojawia się...

Dobra książka kryminalna. Sposób narracji momentami męczący, choć pozwalający zachować dystans do opisywanych wydarzeń. Tym, co podobało mi się szczególnie to fakt, że autorka oszczędza nam szczegółów poczynań mordercy. Tak naprawdę interesuje mnie pościg za mordercą, sposób w jaki policjant/detektyw dochodzi do rozwiązania, a nie opis z detalami tego, co morderca zrobił swoim ofiarom. Nie lubię epatowania okrucieństwem. Pewne szczegóły konieczne są dla rozwoju akcji, to zrozumiałe. Ale generalnie czytam kryminały dla przyjemności rozwiązywania zagadki, a nie delektowania się wyobraźnią chorego umysłu.
Książka zawiera spis treści.

Dobra książka kryminalna. Sposób narracji momentami męczący, choć pozwalający zachować dystans do opisywanych wydarzeń. Tym, co podobało mi się szczególnie to fakt, że autorka oszczędza nam szczegółów poczynań mordercy. Tak naprawdę interesuje mnie pościg za mordercą, sposób w jaki policjant/detektyw dochodzi do rozwiązania, a nie opis z detalami tego, co morderca zrobił...

Policja odkrywa makabryczną działalność znanego i wielce szanowanego lokalnego biznesmena. Okazuje się, że przez lata Jacky Seever porywał kobiety, które zabijał, a ich poćwiartowane ciała ukrywał w kanałach sanitarnych. Pozbawił życia trzydzieści jeden osób. Sąsiedzi, znajomi oraz ludzie, którym pomagał są zszokowani. Nie mogą uwierzyć, że mężczyzna, który przebierał się w kostium klowna, by rozweselić dzieci w szpitalach, okazał się seryjnym mordercą.

,,To o czym nie wiesz” to opowieść zaczynająca się w tym miejscu, w którym większość kryminałów się kończy. Zabójca zostaje złapany i skazany na śmierć. Policjanci Ralph Loren i Paul Hoskins, którzy prowadzili sprawę zostają uhonorowani awansem i cieszą się sympatią społeczeństwa. Rodziny ofiar nareszcie czują, że sprawiedliwość zatriumfowała. Dziennikarka Sammie Peterson, która opisywała zmagania policji z mordercą ma szansę na karierę i nagrody medialne. Żona Seevera, Gloria staje się obiektem plotek i szybko zostaje uznana za współwinną. Po siedmiu latach sytuacja ulega diametralnej zmianie. Dwaj policjanci popadli w niełaskę. Hoskins został zdegradowany, a Loren nie może przyzwyczaić się do kolejnych partnerów. Błyskotliwa kariera Sammie, którą zapowiadano, okazała się mrzonką. Dziennikarka stała się persona non grata i zaczęła pracę na stoisku z kosmetykami w centrum handlowym. Tymczasem Gloria ciągle tęskni na mężem, w którego winę nie może uwierzyć i musi zmagać się z biedą. Ich monotonne życie zostaje zakłócone. Zaczynają ginąć osoby powiązane z Seeverem, m.in. Carrie, której zeznania obciążyły go. Co więcej sposób działania mordercy jest zbieżny z modus operandi Seevera. Czyżby miał wspólnika, który chce się zemścić? Pojawienie się nowego mordercy okazuje się szansą dla Lorena, Hoskinsa i Sammie. Policjanci i dziennikarka mają szansę na wielki powrót. Natomiast Gloria ma nadzieję na poprawę sytuacji materialnej. Zainteresowanie jej mężem wzrasta, a obrazy, które malował w więzieniu osiągają ogromną wartość.

W debiutanckiej powieści JoAnn Chaney znajdziemy idealne i wyważone połączenie powieści kryminalnej i psychologicznego thrillera. Oprócz obserwowania policyjnego śledztwa czytelnik ma szansę zagłębić się w myśli bohaterów, poznać ich motywacje, rozterki i nadzieje. Autorka ukazuje również istotny aspekt każdej zbrodni. Uwaga mediów i lokalnej społeczności skupiona jest na mordercy, ale o piętnie ciążącym na jego rodzinie się zapomina. Zafascynowani zbrodniczą działalnością, modus operandi Seevera i jego ofiarami mieszkańcy miasteczka i przedstawiciele mediów nie wspominają o dramacie żony, która zostaje pozbawiona majątku i pozostawiona samej sobie.

Pisarka ukazuje drugie dno, nieporuszany dotąd aspekt sprawy seryjnego mordercy. Skupia uwagę odbiorcy na czterech osobach, które zostały połączone za sprawą makabrycznych mordów Seevera. Widzimy zatem ich życie codzienne, liczne niepowodzenia i próby pokonania piętrzących się problemów. Ich nadzieje, marzenia i przemyślenia składają się na psychologiczny obraz osób uwikłanych w zbrodnię. Mimo upływu wielu lat nadal żyją z piętnem sprawy Seevera, mają na jego punkcie obsesję: śnią o nim, czują jego bliskość, nieustannie myślą o nim. Loren zaczyna zachowywać się w podobny sposób, ubiera ciuchy charakterystyczne dla Seevera, przejmuje gesty. Carrie zawsze wymiotuje, kiedy przypomina sobie byłego szefa. Gloria nie może ułożyć sobie życia z dala od męża, dlatego powraca do miasteczka i regularnie odwiedza Jacky’ego w więzieniu.

Chaney stara się poprzez obserwację czworga bohaterów zbudować ich portret psychologiczny. Wyciąga na światło dzienne wszystkie lęki, frustracje i pokłady skrajnych emocji, które pozwalają zastanowić się nad odpowiedzią na pytanie: Dlaczego jeden człowiek wzbudza tak silne emocje i wydaje się kierować życiem osób ze swego otoczenia?

Mimo zagłębiania się w psychikę bohaterów autorka nie zapomina o wątku kryminalnym. Spokojnie i bez pośpiechu buduje obraz drugiego śledztwa, które szybko zaczyna przybierać nieoczekiwany obrót. Czyżby któreś z czwórki bohaterów miało związek z kolejnymi mordami? Przecież po tylu latach ich los odmienił się na lepsze…

Debiut JoAnn Chaney to interesują i niepokojąca lektura na długie jesienne wieczory. Autorka starannie buduje napięcie i robi ,,psychologiczną sekcję zwłok” postaciom z otoczenia mordercy. Wskazuje mroczną część ich osobowości, wyciąga lęki i obawy, które decydują o ich zachowaniu się. Powieść napisana jest językiem mocnym, pełnym emocji, narracja jest typowo męska, twarda i niepozbawiona wulgaryzmów. Chaney ukazuje brutalność świata, który pokazuje bez ogródek i upiększeń. Polecam!

Policja odkrywa makabryczną działalność znanego i wielce szanowanego lokalnego biznesmena. Okazuje się, że przez lata Jacky Seever porywał kobiety, które zabijał, a ich poćwiartowane ciała ukrywał w kanałach sanitarnych. Pozbawił życia trzydzieści jeden osób. Sąsiedzi, znajomi oraz ludzie, którym pomagał są zszokowani. Nie mogą uwierzyć, że mężczyzna, który przebierał się w...

Joann Chaney uwierzyła, że będzie świetnie pisać, posłuchała się namów ze strony rodziców (którym dedykuje książkę) i tu rozpoczyna się nieszczęście. Książka nie była w stanie mnie w żadnym stopniu zainteresować. Przerzucałam kartki w nadziei, że może już, już za chwilę zacznie się literacki wir, co wciągnie mnie na amen. Nic z tego. Pierdu pierdu, bla bla do końca.

Joann Chaney uwierzyła, że będzie świetnie pisać, posłuchała się namów ze strony rodziców (którym dedykuje książkę) i tu rozpoczyna się nieszczęście. Książka nie była w stanie mnie w żadnym stopniu zainteresować. Przerzucałam kartki w nadziei, że może już, już za chwilę zacznie się literacki wir, co wciągnie mnie na amen. Nic z tego. Pierdu pierdu, bla bla do końca.

Mam wrażenie, że od jakiegoś czasu w literaturze wpisującej się w kryminał czy thriller wykorzystywany jest pewien schemat - aby w opowiadaną historię wpisać jak najwięcej negatywnych postaci. Tak jak to było chociażby w Zaginionej dziewczynie, Mrocznym zakątku, czy Dziewczynie z pociągu. Nie inaczej jest w tej książce - nie ma tutaj ani jednej pozytywnej postaci. Począwszy od Hoskinsa, przez Lorena, Glorię, Sammie, a na jej mężu skończywszy. I nie, wcale nie oczekuję, że każda książka musi być optymistyczna - to przeczyłoby tematyce, którą często wybieram do czytania. Jednak brakuje mi trochę takiej jakby normalności życiowej w książkach, tak dla równowagi popełnianych zbrodni, opisywanych okrucieństw, czy prowadzonych śledztw. To co było oryginalne jakiś czas temu, po prostu jak dla mnie przestało takie być. Sama historia opowiedziana w tej książce jest dosyć interesująca, szczególnie zważywszy na punkt wyjścia, moment, w którym historia się zaczyna. Jednak przewijające się główne postaci, ich zmienne punktu widzenia, sprawiały, że dosyć ciężko mi się ją czytało.

Mam wrażenie, że od jakiegoś czasu w literaturze wpisującej się w kryminał czy thriller wykorzystywany jest pewien schemat - aby w opowiadaną historię wpisać jak najwięcej negatywnych postaci. Tak jak to było chociażby w Zaginionej dziewczynie, Mrocznym zakątku, czy Dziewczynie z pociągu. Nie inaczej jest w tej książce - nie ma tutaj ani jednej pozytywnej postaci. Począwszy...

Od dłuższego czasu rozglądam się za dobrym thrillerem, który wcisnąłby mnie w fotel, który trzymałby w napięciu od początku do końca i, którego zakończenie byłoby totalnym zaskoczeniem. Takie nadzieje pokładałam w powieści Joann Chaney… Niestety się zawiodłam…

Zdecydowałam się na lekturę tej książki, ponieważ zaciekawił mnie (bardzo) opis. Zapowiadało się na elektryzującą historię trzymającą w napięciu, a wyszło nudno… nudno… bardzo nudno…
Nie mogłam przebrnąć przez tę powieść, przez znaczną jej część, a dokładniej mówiąc – niespełna trzysta stron. Kilkukrotnie miałam ochotę odłożyć książkę na półkę i zapomnieć, że w ogóle istnienie. Miał to bowiem być thriller! Miał być… Nie wyszło.

Akcja ciągnęła się jak przysłowiowe flaki z olejem. Zero jakiegokolwiek napięcia, czegoś, co przyciągnęłoby uwagę czytelnika. Do tego długie opisy, niejednokrotnie strasznie ciężkie w czytaniu.
Dialogi również nie powalają, choć są zdecydowanie tym ciekawszym akcentem na tle całości, który przyśpieszał nieco tempo czytania.
Niemniej ostatnie sto stron zaczęło nabierać rumieńców. Akcja nieco przybrała na sile, w końcu zbliżało się rozwiązanie zagadki - „kto jest naśladowcą”, czuć było blade napięcie i… choć rozwiązanie tajemnicy było zaskakujące, to ostatni „rozdział” położył moje nieco cieplejsze spojrzenie na tę książkę. Po co autorka dopisała „ciąg dalszy” bohaterów? Nie wiem… Wiem, że ta historia obyłaby się bez tego „zakończenia”.

To, o czym nie wiesz podzielone jest na kilka rodziałów-etapów, które znów dzielą się na podrozdziały dotyczące poszczególnych bohaterów powieści. Wszystko to w trzecioosobowej narracji, pełnej szczegółów… czasami może nazbyt pełnej…

Autorce udało się wykreować postaci, które wyróżniają się osobowościami. Każdy z bohaterów jest inny, dopracowany pod względem psychologicznym, niemniej są nieco drażniący w odbiorze. Być może to wina ich charakterów, być może konstrukcji fabuły… Niemniej z pewnością do takiego zamysłu i tła pasują idealnie.

Podsumowując: W przypadku To, o czym nie wiesz ciężko mówić o dobrym thrillerze. Po skończonej lekturze nadal nie jestem pewna jak zaklasyfikować tę książkę, pomysł bowiem był świetny, wykonanie średnie… a na pewno nieprzemawiające do mnie. Brakło mi tutaj tego napięcia towarzyszącemu thrillerom i przyciągania, które sprawiłoby, że lektura byłaby po prostu przyjemna i ciekawa…
Jednak musicie sami ocenić, czy książka jest warta Waszej uwagi.

Od dłuższego czasu rozglądam się za dobrym thrillerem, który wcisnąłby mnie w fotel, który trzymałby w napięciu od początku do końca i, którego zakończenie byłoby totalnym zaskoczeniem. Takie nadzieje pokładałam w powieści Joann Chaney… Niestety się zawiodłam…

Zdecydowałam się na lekturę tej książki, ponieważ zaciekawił mnie (bardzo) opis. Zapowiadało się na elektryzującą...

Bardzo ciekawa.

Bardzo ciekawa.

Debiut? W takim razie - moje gratulacje! Powieść nie pozwala się odłożyć, dopóki nie dotrzesz do ostatniej strony...Jeśli zainteresuje dobrego scenarzystę, powstanie (mam nadzieję) niezły film.

Debiut? W takim razie - moje gratulacje! Powieść nie pozwala się odłożyć, dopóki nie dotrzesz do ostatniej strony...Jeśli zainteresuje dobrego scenarzystę, powstanie (mam nadzieję) niezły film.

bardzo średnia
raczej książka obyczajowa niż kryminał lub - co sugeruje okładka - mocny thriller
zbyt dużo przemyśleń, zwykłych "codzienności", dziwnych zawirowań, które zupełnie nic nie wnoszą do treści :/
byłaby lepsza skrócona o połowę

bardzo średnia
raczej książka obyczajowa niż kryminał lub - co sugeruje okładka - mocny thriller
zbyt dużo przemyśleń, zwykłych "codzienności", dziwnych zawirowań, które zupełnie nic nie wnoszą do treści :/
byłaby lepsza skrócona o połowę

Wygląda na to ,że przeczytałem ja po raz drugi. Całkiem niezła.

Wygląda na to ,że przeczytałem ja po raz drugi. Całkiem niezła.