Strach ma wielkie oczy

Odkąd mała dzielnie drepcze ze mną na piesze wycieczki, nie taszczę już tylko książek dla siebie. Jej się przecież też coś od życia należy. Tym razem, ze względu na piękne okoliczności przyrody, wzięłam dla niej tematyczne pozycje: rozkładane książki typu pop-up pt. Kto się kryje w wodzie? i Kto się kryje w lesie?

Co tu dużo mówić: obie sprawdziły się świetnie. Ze względu na zgrabny format nie zajmują zbyt wiele miejsca w plecaku i wygodnie trzyma się je w rękach – nawet niespełna dwulatce. Zaglądałyśmy do nich naprzemiennie: jedną, gdy zatrzymywałyśmy się przy potoku (ależ ta woda lodowata!),drugą na „przystankach” w lesie (raz musiałyśmy nawet uciekać przed wielkimi mrówami!).

A o czym te perełki są? Z jednej strony tłumaczą trochę świat, bo pojawiają się w nich zwierzęta, których powinno się szukać w wodzie, jak rekin, ośmiornica, kijanka i takie które mieszkają w lesie np. wilk, nietoperz, sowa. Z drugiej sygnalizują, że strach ma wielkie oczy i z małej rzeczy nasza wyobraźnia potrafi zrobić wielki problem.

„Zamarli w bezruchu, wszędzie wokół cicho. Czy jest już bezpiecznie? Czy uciekło LICHO?”

„Tam, gdzie do morza rzeka wpływa. Ukrywa się KREATURA niezwykle straszliwa…”

Wierszowane opowiastki Eryla Norrisa i Andy’ego Mansfielda są skonstruowane dokładnie tak samo, więc jeśli poznacie jedną, druga nie będzie już zaskoczeniem. Obie to dosyć nietypowe historyjki o dzikich zwierzętach, które zaczynają panikować, ponieważ nie wiedzą kto je obserwuje. Wyobrażają sobie najgorsze: kły, szpony, pazury – to musi być strasznie okropny potwór! Nawet wielki hipopotam, rekin, niedźwiedź mają stracha! Nie ważne więc jak same są duże czy groźne, tak samo mogą bać tego czego nie znają. Na końcu jest kupa śmiechu, bo okazuje się, że to co wydawało się straszne i niebezpieczne w ogóle takie nie było.

„Choć w puszczy jestem największym z niedźwiedzi, bardzo się lękam, gdy tam potwór siedzi”
Młoda nie wyłapuje jeszcze sensu tych opowiastek (te rozmowy i oswajanie emocji jeszcze przed nami),głównie skupia się na walorach estetycznych książeczek i dźwiękach jakie wydajemy podczas „czytania”. Oczywiście bardzo chciałaby zając się nimi sama, bez nadzoru, ale niestety nie mogę jej na to pozwolić, bo jest na to jeszcze nieco za mała i wszystko pali się jej w rękach. Zresztą nawet starsze dziecko, ze względu na delikatność ruchomych elementów, może je podczas „intensywnego” czytania naderwać, więc bądźcie czujni.

Dowcipne, zabawne i naprawdę ładne. Ale co najważniejsze stały się częścią naszego wspólnego poznawania świata, a dla każdego rodzica, to niezwykle wyjątkowa przygoda.

Strach ma wielkie oczy

Odkąd mała dzielnie drepcze ze mną na piesze wycieczki, nie taszczę już tylko książek dla siebie. Jej się przecież też coś od życia należy. Tym razem, ze względu na piękne okoliczności przyrody, wzięłam dla niej tematyczne pozycje: rozkładane książki typu pop-up pt. Kto się kryje w wodzie? i Kto się kryje w lesie?

Co tu dużo mówić: obie sprawdziły...

“Kto się kryje w lesie?” to książeczka, która łączy w sobie zarówno atrakcyjną formę graficzną, jak i niesie za sobą przesłanie. Jest bardzo dobrą pozycją zarówno dla miłośników pop-up’ów jak i osób, które chcą pomóc dziecku oswoić strach. Polecam.

https://sweeciak.pl/ksiazki-dla-dzieci/kto-sie-kryje-w-wodzie-i-kto-sie-kryje-w-lesie-eryl-norris-i-andy-mansfield-ksiazeczki-pop-up-recenzja/

“Kto się kryje w lesie?” to książeczka, która łączy w sobie zarówno atrakcyjną formę graficzną, jak i niesie za sobą przesłanie. Jest bardzo dobrą pozycją zarówno dla miłośników pop-up’ów jak i osób, które chcą pomóc dziecku oswoić strach. Polecam....

Bardzo fajny pomysł na książkę typu pop-up. Niewielki format i twarda okładka umożliwia wzięcie jej na wyjście czy do auta. Prosta historia tego, kto się kogo boi w lesie i tego, że strach ma wielkie oczy, których jej w książeczce dość sporo. Wydawało mi się, że 2,5 latka nie będzie już zainteresowana, gdyż tekstu jest niewiele, ale forma zrobiła swoje i zachwyt i zainteresowanie książeczką jest wielkie. Szczerze polecam nawet dla przedszkolaków :)

Bardzo fajny pomysł na książkę typu pop-up. Niewielki format i twarda okładka umożliwia wzięcie jej na wyjście czy do auta. Prosta historia tego, kto się kogo boi w lesie i tego, że strach ma wielkie oczy, których jej w książeczce dość sporo. Wydawało mi się, że 2,5 latka nie będzie już zainteresowana, gdyż tekstu jest niewiele, ale forma zrobiła swoje i zachwyt i...

Książeczka została napisana i zaprojektowana przez Eryla Norrisa oraz Andy’iego Mansfielda – pisarzy, redaktorów i twórców książeczek dla dzieci w formie pop-up (wyskakujące okienka tworzą trójwymiarowy efekt).

Bohaterami serii są zwierzęta mieszkające w lesie uważane za groźne i przerażające (niedźwiedź, wilk itp.). Zastanawiają się one do kogo należą tajemnicze oczy pojawiające się na tekturowych stronicach. Razem z dzieckiem staramy się odkryć tajemnicę przedstawioną w formie krótkich wierszyków, a koniec okazuje się prawdziwą niespodzianką!

W książeczkach nie znajdziemy żywych, kolorowych barw, co jest jednym z zarzutów, z którymi spotkałam się w internecie. W „Kto się kryje w wodzie?” mamy połączenie szarości, bieli i koloru niebieskiego. Mnie osobiście taki zestaw barw porywa, zachwyca mnie ten minimalizm i to on w głównej mierze przyczynia się do podtrzymania tajemniczej atmosfery. Zwierzęta są groźne nie tylko dlatego, że są duże czy mają kły, ale również dlatego, że mieszkają w ciemnym lesie. Jeżeli pozycje te będziemy czytać dzieciom powyżej 3 roku życia (tak jak proponuje wydawca),zapoznamy je z tą trudną tematyką nie tylko poprzez słowo pisane, ale również poprzez obraz.

Książeczka ta jest inna niż te, które przeważają na rynku wydawniczym. Nie krzyczy kolorem, dotyka trudnej tematyki zmierzenia się ze strachem. Nie posiada za dużo tekstu, dlatego wyjaśnienie jej dzieciom pozostaje głównym zadaniem rodzica.

Książeczka została napisana i zaprojektowana przez Eryla Norrisa oraz Andy’iego Mansfielda – pisarzy, redaktorów i twórców książeczek dla dzieci w formie pop-up (wyskakujące okienka tworzą trójwymiarowy efekt).

Bohaterami serii są zwierzęta mieszkające w lesie uważane za groźne i przerażające (niedźwiedź, wilk itp.). Zastanawiają się one do kogo należą tajemnicze oczy...

Pociecha całą swoją uwagę skupia na trójwymiarowych ilustracjach, które wyskakują na każdej stronie i zwracają uwagę na to, jakie zwierzęta można spotkać w lesie. Jednak integralną część historii stanowią bardzo krótkie wierszyki, pisane dużą czcionką, z których bije znane wszystkim przysłowie, że strach ma wielkie oczy, a to, czego się boimy, często wyolbrzymiamy, a później okazuje się, że niektóre rzeczy w ogóle nie są takie straszne, jak nam się wydawało. Książeczka poprzez swój niewielki rozmiar i lekkość idealnie wpasuje się w malutkie rączki dziecka. Ilustracje robią wrażenie, pobudzają ciekawość oraz co ważne, kreatywność. To świetna zabawa dla ciekawskich świata maluszków. Polecam.

Recenzja: http://nhoryzonty.blogspot.de/2017/04/recenzja-kto-sie-kryje-w-lesie-eryl.html

Pociecha całą swoją uwagę skupia na trójwymiarowych ilustracjach, które wyskakują na każdej stronie i zwracają uwagę na to, jakie zwierzęta można spotkać w lesie. Jednak integralną część historii stanowią bardzo krótkie wierszyki, pisane dużą czcionką, z których bije znane wszystkim przysłowie, że strach ma wielkie oczy, a to, czego się boimy, często wyolbrzymiamy, a...