Poddałam się w połowie książki, jeszcze podjęłam próby przeczytania tylko tych opowiadań, które miały zachęcający tytuł. Nic z tego... :( Żadnej przyjemności z czytania, za to spuchnięty mózg od domysłów, o co chodzi w tej historii, kto mówi, do kogo, gdzie wątek główny, a gdzie zakończenie, wyjaśnienie.
To druga książka Pani Iwasiów, którą wzięłam do czytania. Pierwsza była świetna. W drugiej opowiadania, które mnie rozczarowały. Takim opowiadaniom mówię stanowcze NIE.
Aaaaa i jeszcze ogłoszenie - chętnie oddam książkę "Smaki i dotyki".

Poddałam się w połowie książki, jeszcze podjęłam próby przeczytania tylko tych opowiadań, które miały zachęcający tytuł. Nic z tego... :( Żadnej przyjemności z czytania, za to spuchnięty mózg od domysłów, o co chodzi w tej historii, kto mówi, do kogo, gdzie wątek główny, a gdzie zakończenie, wyjaśnienie.
To druga książka Pani Iwasiów, którą wzięłam do czytania. Pierwsza...

Chyba spodziewałam się czegoś więcej. Nie tak wyobrażam sobie kobiecość. Poza tym w przedstawionym zbiorze opowiadań za dużo jest pesymizmu, bezwolności. Czy takie są rzeczywiście współczesne kobiety - muszą eksperymentować, by odnaleźć siebie? Oczywiście doceniam uwazność Autorki na ważne problemy społeczne - związki homoseksualne, dyskryminację społeczną, doświadczenie choroby, zdrady, uzależnienia, ale może dla równowagi warto by było dołączyć bardziej optymistyczne opowiadania.

Chyba spodziewałam się czegoś więcej. Nie tak wyobrażam sobie kobiecość. Poza tym w przedstawionym zbiorze opowiadań za dużo jest pesymizmu, bezwolności. Czy takie są rzeczywiście współczesne kobiety - muszą eksperymentować, by odnaleźć siebie? Oczywiście doceniam uwazność Autorki na ważne problemy społeczne - związki homoseksualne, dyskryminację społeczną, doświadczenie...

„Odpierdolona jak pies na szczepienie“ – takie, a nawet dosadniejsze opisy aparycji ludzkiej czytamy w „Smakach i dotykach“ Ingi Iwasiów. Nie stroni ona od przekleństw i smakowitej ironii. W jej słowach kryje się niełatwa idea, na którą trzeba spojrzeć przez pryzmat doświadczenia, pewnej wiedzy i kobiecości – że cierpienie jest potrzebne, abyśmy doświadczyli, że żyjemy.

„Smaki i dotyki“ to zbiór opowiadań, głównie o kobietach. W opisach codziennego życia przetacza się istotny, ukazany z klasą, niesamowicie podniecający wątek seksu i miłości. Pojawiają się też ból i cierpienie. Kobiety grające tu główne role coś łączy: wszystkie buchają namiętnością i miłością. Ale nie tą kiczowatą. Bo to nie jest, jak powiedziała Kazimiera Szczuka, książka o kwiatkach. Te kobiety łączy poważny, wrzący w nich, krzyk autorki. Odnajdujemy więc we wszystkich scenach także nią. Widzimy jej indywidualizm. Konkretny, czysty. To ona mówi o bólu i cierpieniu. Ona każe nam analizować sceny, wcielać się w bohaterki i przeżywać katharsis. Dzięki niej właśnie na kilka minut stajemy się rżniętą przez żołnierza prostytutką, Anną – lesbijką żyjącą w Sarajewie – lub Janką, której amputowano piersi. Czujemy ból i upokorzenie. Rutynę lub coś, co nazywamy miłością. Zauważamy niesprawiedliwość na świecie. Z końcem każdego opowiadania dostajemy wielkiego kopa, bo ból i upokorzenie są nam niezbędne! To dzięki nim tylko czasem się budzimy i doceniamy to, co ważne. Nasze życie, szczęście, które niekiedy się do nas uśmiechnie, drugiego człowieka, itp.

Dochodzenie do tych wniosków i być może jeszcze innych, to niesamowita przyjemność, która od 16 września br. kosztuje w księgarniach nie więcej jak 30 zł. Można więc sobie tę przyjemność zafundować.

(Ewa Ślusarczyk, nr 5)

„Odpierdolona jak pies na szczepienie“ – takie, a nawet dosadniejsze opisy aparycji ludzkiej czytamy w „Smakach i dotykach“ Ingi Iwasiów. Nie stroni ona od przekleństw i smakowitej ironii. W jej słowach kryje się niełatwa idea, na którą trzeba spojrzeć przez pryzmat doświadczenia, pewnej wiedzy i kobiecości – że cierpienie jest potrzebne, abyśmy doświadczyli, że...

Niby całkiem sprawnie napisane opowiadania, niczym nie rażą, ale też nie zachwycają, poza kilkoma wyjątkami. Momentami miałam wrażenie wtórności tekstów i zwyczajnie się nudziłam podczas czytania. Dopiero końcowe opowiadania były jakby powiewem świeżości i sprawiły mi największą przyjemność. Bez kilku słabszych opowiadań zbiór zasługiwałby na dużo lepszą ocenę.

Niby całkiem sprawnie napisane opowiadania, niczym nie rażą, ale też nie zachwycają, poza kilkoma wyjątkami. Momentami miałam wrażenie wtórności tekstów i zwyczajnie się nudziłam podczas czytania. Dopiero końcowe opowiadania były jakby powiewem świeżości i sprawiły mi największą przyjemność. Bez kilku słabszych opowiadań zbiór zasługiwałby na dużo lepszą ocenę.

Muszę przyznać, że rzadko sięgam po opowiadania. Zdecydowanie wolę dłuższe formy literackie, które miom zdaniem zapewniają więcej emocji. Tym razem postanowiłam zrobić wyjątek i zdecydowałam się na zbiórek Ingi Iwasiów zatytułowany "Smaki i dotyki". Zainteresował mnie opis wydawcy, w którym można przeczytać, że w każdym z opowiadań "do głosu dochodzi kobieta – zawsze inna, osadzona w innej rzeczywistości i realiach kulturowych, otoczona inną, ale zawsze w jakiś sposób bolesną codziennością." Pomyślałam, że będzie to intrygujące kobiece spojrzenie na właśnie kobiecą codzienność. Niestety bardzo się rozczarowałam. "Smaki" okazały się zupełnie bez smaku, a "dotyki" jakie się pojawiały, jakoś zupełnie mnie nie przekonały.

Rzeczywistość opisywana przez panią Iwasiów jest ponura, dołująca i zupełnie bez wyrazu. Bohaterki to kobiety pogubione, nijakie, nie wzbudzające żadnych emocji.Szczerze mówiąc nie chciałabym poznać bliżej żadnej z nich.
Wydawca zachęcając czytelników, czy raczej czytelniczki do lektury obiecuje:
"Bardzo zmysłowo, bardzo emocjonalnie, bardzo refleksyjnie i bardzo analitycznie, ale bez dopowiedzeń – po prostu bardzo kobieco napisana książka."
Jak dla mnie nie było wcale zmysłowo, ani tym bardziej emocjonalnie. Pojawiły się jakieś refleksje, ale analiza zachowań kobiet w ogóle mnie nie przekonała. Jeśli tak miałyby wyglądać wszystkie kobiece książki, to z pewnością czytałabym tylko lektury napisane przez mężczyzn.

Nie wiem czy jest to wina ciężkiego stylu, bełkotliwego języka, czy krótkiej formy, ale z przykrością muszę stwierdzić, że "Smaki i dotyki" to kompletnie nie moja bajka. Tematyka wydawała się ciekawa i intrygująca, ale wykonanie niestety kiepskie.

Tak sobie myślę, że mam chyba pecha do opowiadań, bo jeśli się już na nie zdecyduję, to trafiam niczym kulą w płot. Pamiętam, że po lekturze "Zero osiemset" Katarzyny Sowuli nie byłam zachwycona, ale "Smaki i dotyki" to kompletna porażka i strata czasu.
Na pewno nie sięgnę już po żadną książkę autorki. Jest tyle pięknych lektur, którym warto poświęcić swoją uwagę. Opowiadania pani Iwasiów z pewnością do nich nie należą.

Muszę przyznać, że rzadko sięgam po opowiadania. Zdecydowanie wolę dłuższe formy literackie, które miom zdaniem zapewniają więcej emocji. Tym razem postanowiłam zrobić wyjątek i zdecydowałam się na zbiórek Ingi Iwasiów zatytułowany "Smaki i dotyki". Zainteresował mnie opis wydawcy, w którym można przeczytać, że w każdym z opowiadań "do głosu dochodzi kobieta – zawsze inna,...

No niestety. Ta książka to nie moje smaki ani dotyki. Przeczytałam połowę i odłożyłam ją na półkę. Były takie momenty, takie fragmenty, które mnie urzekły, ale niestety całość jest słabiutka. Jak dla mnie chaotyczna i rwana. Nie polecam.

No niestety. Ta książka to nie moje smaki ani dotyki. Przeczytałam połowę i odłożyłam ją na półkę. Były takie momenty, takie fragmenty, które mnie urzekły, ale niestety całość jest słabiutka. Jak dla mnie chaotyczna i rwana. Nie polecam.

Trochę za bardzo pachnie romansidłem.

Trochę za bardzo pachnie romansidłem.

Trochę się nudziłam!

Trochę się nudziłam!

Jedne teksty lepsze, drugie gorsze. Każdy znajdzie coś dla siebie.

Jedne teksty lepsze, drugie gorsze. Każdy znajdzie coś dla siebie.

Opowiadania, gęste, pełne znaczeń, wszystko skupione wokół relacji. Wymaga to czytania w skupieniu, ale napisane jest świetnie. Bardzo kobieca na poziomie postrzegania świata narracja.

Opowiadania, gęste, pełne znaczeń, wszystko skupione wokół relacji. Wymaga to czytania w skupieniu, ale napisane jest świetnie. Bardzo kobieca na poziomie postrzegania świata narracja.