Wielu jest takich na świecie i wielu było, którzy spisali na kartkach swoje króciutkie doświadczenie z jakiejś podroży czy przygody, a posługując się wyobraźnią z drobnego faktu stworzyli legendę, tragedię, dramat czy romans.

Zupełnie inaczej czyta się opis autentycznych wydarzeń ułożonych w ciąg, pełen życia i doświadczeń. Z zainteresowaniem śledzimy historie ludzkich uczuć, emocji, konfliktów, kontrowersji, dramatów. Autentyczne zdarzenia, ich przebieg nie tylko pochłaniają czytelnika, ale skłaniają go również do przemiany serca.

Spoglądając na strony zapisków Daniela Szwarca OMI, opis jego osobistych przeżyć i głębokich doświadczeń związanych z życiem i wiarą ludzi na Dalekiej Północy, możemy z łatwością zauważyć, że prawdziwe poznanie człowieka: kultury, zwyczajów, temperamentu i charakteru nie odbywa się podczas miłej konwersacji czy pomyślnych wypraw myśliwskich. Nie zależy też od pogody, przyrody i trudnych warunków klimatycznych, ale od doświadczenia głębi samego człowieka, jego uczuć, jego osobistej bliskości z Bogiem, jego przeżyć i akceptacji życia, które jest uwarunkowane klimatem uczuć ludzkich, konfliktem pokoleń, zmianami społecznymi, manipulacją środków masowego przekazu, a przede wszystkim chyba brakiem Boga i demoralizacją wdzierającą się poprzez zmiany cywilizacyjne, a także kolonizacją tych terenów trwającą od ponad 150 lat.
„Dzienniki arktyczne” w rzeczy samej są pełne nadziei, optymizmu i konkretów. Jednocześnie są obrazem prawdziwego życia Inuitów z Dalekiej Północy kanadyjskiej. W formie pamiętnika, który się nie kończy, można odnaleźć doświadczenie surowego klimatu, nagłych i gwałtownych burz, można przyjrzeć się atmosferze życia w wioskach, relacjom pomiędzy ludźmi i pokoleniami, głębokiej miłości rodziców do dzieci, a na koniec nadzwyczajnej sile, jaką jest tradycja.
Ewangelia – Słowo Chrystusa – nasza wiara nie-byłyby obecne w tym miejscu bez poszanowania tradycji, której znaczenie tak troskliwie podkreśla Ojciec Święty Benedykt XVI, mówiąc: „Tradycja jest jak rzeka nowego życia wypływająca z początku, z Chrystusa do nas, czyniąc nas uczestnikami historii Boga z Człowiekiem”. Św. Łukasz Apostoł powie w Ewangelii: „Wy jesteście świadkami tego. Oto ja ześlę na was obietnice mojego Ojca” (Łk 24,48).

Osobiste przeżycia Autora i jego doświadczenie Boga są świadectwem poświecenia i bezgranicznej miłości, jakie łączą go z ludźmi Dalekiej Północy przez ostatnie 11 lat misjonarskiego życia. Ojca Daniela przywiązanie do Inuitów (Eskimosów),miłość, ofiara, akceptacja kultury i głębia duchowego życia są wyrazem obecności Boga na krańcach świata i w życiu misjonarzy oblatów MN, którzy przez ostatnie sto lat wiernie głosili Ewangelię Chrystusa najuboższym na północy Kanady. Tak naprawdę katolicyzm w Kanadzie to właśnie misjonarze oblaci: nieugięci, wytrwali, zakochani w Bogu i zauroczeni misją Kościoła stawiają czoła najtrudniejszym zadaniom. Czynią to w duchu ich Założyciela, św. Eugeniusza de Mazenoda, realizując Chrystusowe wezwanie: „Idźcie na cały świat i nauczajcie wszystkie narody”. O. Daniel Szwarc, jak dziesiątki jego poprzedników, zawierzając Niepokalanej swój trud i poświecenie, z miłością niesie Chrystusa innym.

Dzisiaj potrzeba misjonarzy i świadków, którzy będą nieść światu słowo Chrystusa. Niech przeżycia i doświadczenia młodego misjonarza staną się zachętą dla młodych ludzi, by odpowiedzieć „tak” na głos Bożego wezwania: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”. Świat potrzebuje kapłanów, świat potrzebuje misjonarzy, świat wzywa do życia oblackiego. Dlatego O. Daniel Szwarc dedykuje „Dzienniki arktyczne” wszystkim przyszłym misjonarzom Arktyki, zapraszając do nieustannej modlitwy w intencji powołań.