Acqua alta

Na potrzeby cyklu Donny Leon o komisarzu Brunettim wymyśliłam sobie pojęcie: „niespieszny kryminał”. Niespieszne, ale ja te powieści uwielbiam. Po pierwsze dzieją się w Wenecji, ale nie tej turystycznej i pięknej, a tej codziennej, czasem szarej, czasem podmiejskiej, a czasem zalanej wodą i niebezpiecznej. Po drugie postacie – takie włoskie, że aż chichoczę – wpadnięcie na kawę w środku dochodzenia, a czemu nie? Przerwa na obiadek w domu w środku dnia? Obowiązkowa! Jakieś dokumenty potrzebne? A może są, a może nie ma. I po trzecie, i nieco poważniejsze – Leon pisuje nie tylko o sprawach kryminalnych, bo zabili i nie uciekł, ona maluje portret społeczeństwa i to wcale nie tak łatwego do zrozumienia.
„Acqua alta” zaczyna się od pobicia i nikt nie rozumie, dlaczego coś takiego miało miejsce. Bo jaki jest sens skatowania specjalistki od starożytnej sztuki chińskiej? Teoretycznie nie ma, ale kiedy na jaw wychodzi, że miała ona związek z organizowaną jakiś czas temu wystawą tejże sztuki, na której tak zależało dyrektorowi weneckiego muzeum, to sprawa nabiera tempa i komisarz Brunetti nagle znajduje się w samym środku dochodzenia związanego z dziełami sztuki, handlem nimi i fałszerstwami.
Jak zwykle dobre, jak zwykle specyficzne i tym razem planuję nieco szybciej sięgnąć po tom szósty.

Na potrzeby cyklu Donny Leon o komisarzu Brunettim wymyśliłam sobie pojęcie: „niespieszny kryminał”. Niespieszne, ale ja te powieści uwielbiam. Po pierwsze dzieją się w Wenecji, ale nie tej turystycznej i pięknej, a tej codziennej, czasem szarej, czasem podmiejskiej, a czasem zalanej wodą i niebezpiecznej. Po drugie postacie – takie włoskie, że aż chichoczę – wpadnięcie na...

Wg mnie jedna z najsłabszych książek z cyklu o komisarzu Brunettim. Taka jakby... płaska. Nie zmienia to faktu, ze książki Donny Leon są wspaniałym połączeniem dobrego kryminału w oszałamiającej Wenecji. Ale nie takiej widzianej oczami architekta czy historyka, tylko zwyczajnego człowieka żyjącego w tym mieście. Jak sie zyje bez samochodu w cieniu historii? A jak się tu popełnia zbrodnie? i czy te zbrodnie mogłyby być popełnione gdzie indziej, czy tylko tutaj? Cykl polecam. Tą książkę... raczej nie.

Wg mnie jedna z najsłabszych książek z cyklu o komisarzu Brunettim. Taka jakby... płaska. Nie zmienia to faktu, ze książki Donny Leon są wspaniałym połączeniem dobrego kryminału w oszałamiającej Wenecji. Ale nie takiej widzianej oczami architekta czy historyka, tylko zwyczajnego człowieka żyjącego w tym mieście. Jak sie zyje bez samochodu w cieniu historii? A jak się tu...

Jest to moja pierwsza pozycja z serii Donny Leon z Wenecją w tle.
Są książki które czyta się tydzień a nawet dwa tygodnie, bo mimo że interesujące, są napisane w taki sposób, że po kilkunastu stronach męczą czytelnika. Donna Leon sprawiła, że książkę "połknąłem" w 4 dni, czytając średnio po 2 godziny dziennie. Trudno to określić słowami,ale książka napisana jest dość prostym a jednocześnie ciekawym językiem, opowiadają lekką i równie wciągającą historie.
To na pewno nie jest ciężkie brzmienie, w stylu powieści Deavera,którego lubię ale przy czytaniu zażywam od razu tabletkę
Nurofenu....... ale też nie koncert wiolonczelowy, który do ducha
Wenecji pasuje jak ulał ;-) Polecam książkę i już biegnę do biblioteki po kolejne o sympatycznym komisarzu ;-)

Jest to moja pierwsza pozycja z serii Donny Leon z Wenecją w tle.
Są książki które czyta się tydzień a nawet dwa tygodnie, bo mimo że interesujące, są napisane w taki sposób, że po kilkunastu stronach męczą czytelnika. Donna Leon sprawiła, że książkę "połknąłem" w 4 dni, czytając średnio po 2 godziny dziennie. Trudno to określić słowami,ale książka napisana jest dość...

To jeden z moich ulubionych kryminałów o komisarzu Brunettim. Widziałam tez film, który – jak to zwykle bywa – nie umywa się do książki.
Dla tych, którzy jeszcze nie znają historii kryminalnych toczących się w Wenecji – są to bardzo przyjemne, ciekawie skonstruowane kryminały, rewelacyjnie oddające klimat przepięknej Wenecji. Co lubię również bardzo w autorce, to to że jej książki nie mrożą krwi w żyłach, nie powodują zawału serca i można je czytać przed zaśnięciem ;-)
Gorąco polecam, a co do fabuły nic nie zdradzę!

To jeden z moich ulubionych kryminałów o komisarzu Brunettim. Widziałam tez film, który – jak to zwykle bywa – nie umywa się do książki.
Dla tych, którzy jeszcze nie znają historii kryminalnych toczących się w Wenecji – są to bardzo przyjemne, ciekawie skonstruowane kryminały, rewelacyjnie oddające klimat przepięknej Wenecji. Co lubię również bardzo w autorce, to to że jej...

dużo mojej ukochanej Wenecji więc jak na razie zaprzyjaźnimy się na dłużej z Comisarrio Brunetti

dużo mojej ukochanej Wenecji więc jak na razie zaprzyjaźnimy się na dłużej z Comisarrio Brunetti

Zima w Wenecji. Szaro,buro,mokro od pływów, a sympatyczny komisarz dalej tropi ludzkie niegodziwości.

Zima w Wenecji. Szaro,buro,mokro od pływów, a sympatyczny komisarz dalej tropi ludzkie niegodziwości.

Początek zapowiadał się ciekawie, pobicie, zaangażowany policjant, nieustanne zapowiedzi "wysokiej wody".... A potem jakoś to wszystko się rozmyło... Bez napięcia, momentami nawet bez specjalnego zaciekawienia....

Początek zapowiadał się ciekawie, pobicie, zaangażowany policjant, nieustanne zapowiedzi "wysokiej wody".... A potem jakoś to wszystko się rozmyło... Bez napięcia, momentami nawet bez specjalnego zaciekawienia....

Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)

Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)