"303 mój dywizjon" to wspomnienia jednego z pilotów biorących udział w walkach obronnych Polski w roku 1939, a później w walkach powietrznych z niemieckimi lotnikami już pod dowództwem angielskim.
Książka jest pisana zwięzłym, prostym językiem, przywodzi na myśl wojskowe meldunki, krótki rozdziały i duża czcionka "przyspieszają" czytanie, ale pozycja ta nie jest pozbawiona uroku. Autor od razu wzbudza sympatię, a jego pogmatwane losy już od pierwszej strony wciągają.
Czytanie tej książki było dla mnie prawdziwą przyjemnością. Autor od najmłodszych lat interesował się lataniem. Zaczął od szybowców, zdawanie do szkoły lotniczej było logiczna kontynuacją. Choć swoje losy opisuje skrótowo, widać, że polski pilot był świetny w tym co robił i miał duża wiedzę. Szkoda, że Anglia i Francja szybko zapomniały ile polskim żołnierzom (nie tylko pilotom), zawdzięczają.
w książce nie ma zbędnego "puszenia się" i przechwalania osiągnięciami (choć były niemałe), dowiedziałam się więcej na temat powietrznych walk, w których znacząco zasłużyli się polscy piloci. Pan Kotz służył nie tylko w dywizjonie 303, ale także w dywizjonach 307, 308 i 317 i tak jak o wielu innych, w których latali Polacy, warto o nich pamiętać. Polecam osobom zainteresowanym drugą wojną światową i udziałem Polaków w walkach, oraz tym, którzy lubią autobiografie. Ta jest pisana w telegraficznym skrócie, ale bardzo ciekawa.

"303 mój dywizjon" to wspomnienia jednego z pilotów biorących udział w walkach obronnych Polski w roku 1939, a później w walkach powietrznych z niemieckimi lotnikami już pod dowództwem angielskim.
Książka jest pisana zwięzłym, prostym językiem, przywodzi na myśl wojskowe meldunki, krótki rozdziały i duża czcionka "przyspieszają" czytanie, ale pozycja ta nie jest pozbawiona...