Liczyłam na wciągającą od pierwszych stron lekturę, na opisy pracy od rana do wieczora, szczegóły itd. Autorka trochę humorystycznie opisuje swą pracę wtrącając jak dla mnie mało istotne "ciekawostki", przemyślenia sprzed x lat.
Nie wiem czy polecam tą książkę - każdy musi się sam przekonać czy taki styl jest mu bliski

Liczyłam na wciągającą od pierwszych stron lekturę, na opisy pracy od rana do wieczora, szczegóły itd. Autorka trochę humorystycznie opisuje swą pracę wtrącając jak dla mnie mało istotne "ciekawostki", przemyślenia sprzed x lat.
Nie wiem czy polecam tą książkę - każdy musi się sam przekonać czy taki styl jest mu bliski

Muszę przyznać, że bardzo się zawiodłam na tej pozycji. Zawsze uważałam, że Caitlin Doughty za osobę rozsądną, zrównoważoną, posiadającą dużą wiedzę zarówno teoretycząj, jak i praktyczną. Po lekturze jednak mam poczucie, że doszukuje się ona drugiego dna gdzie go nie ma, a jej podejście jest hmm... napiszę wprost, autorka pisze jak nawiedzona. W niektórych momentach nawet miałam wrażenie, że do tematu odnosi się obsesyjnie i niezdrowo. To nie jest moja pierwsza lektura o pracy w zakładzie pogrzebowym. Niestety nie mogę się też zgodzić z autorką, że zwłoki są w 100% bezpieczne. Niestety rozkład i bakterie gnilne robią swoje, co potwierdzają inni autorzy oraz lekarze "ostatniego kontaktu", z którymi często mam przyjamność pracować z uwagi na zawód. Mimo, że szczytna idea przyświeca autorce, to jednak uważam, że na tym etapie życia, kiedy pisała tą książkę do tematu podeszła ideologicznie, w zbyt wydumany i pseudo filozoficzny sposób. Cała szczęście, że nie kupilam tej pozycji, bo ceny w antykwariatach sięgają nieba.

Muszę przyznać, że bardzo się zawiodłam na tej pozycji. Zawsze uważałam, że Caitlin Doughty za osobę rozsądną, zrównoważoną, posiadającą dużą wiedzę zarówno teoretycząj, jak i praktyczną. Po lekturze jednak mam poczucie, że doszukuje się ona drugiego dna gdzie go nie ma, a jej podejście jest hmm... napiszę wprost, autorka pisze jak nawiedzona. W niektórych momentach nawet...

Niezły humor i odrobina refleksji. Mimo wszystko dość lekka i przyjemna lektura.

Niezły humor i odrobina refleksji. Mimo wszystko dość lekka i przyjemna lektura.

Książka opowiada o perypetiach ze śmiercią znanej z prowadzenia kanału "Ask a Mortician" Caitlin Doughty. Jest ona pewnego rodzaju przemyśleniami na temat sposobu patrzenia na śmierć (i kultury pogrzebów) w różnych kulturach, oraz autobiografią (autorka opowiada o swoich doświadczeniach jako pracownik zakładu pogrzebowego, zaczynając od swojego pierwszego spotkania z tym trudnym dla większości tematem).

Książka opowiada o perypetiach ze śmiercią znanej z prowadzenia kanału "Ask a Mortician" Caitlin Doughty. Jest ona pewnego rodzaju przemyśleniami na temat sposobu patrzenia na śmierć (i kultury pogrzebów) w różnych kulturach, oraz autobiografią (autorka opowiada o swoich doświadczeniach jako pracownik zakładu pogrzebowego, zaczynając od swojego pierwszego spotkania z tym...

Z wyczuciem o temacie tabu. Śledzę jej videobloga "Ask a mortician" - też świetny!

Z wyczuciem o temacie tabu. Śledzę jej videobloga "Ask a mortician" - też świetny!

Autorka i jednocześnie główna bohaterka opisuje codzienną pracę w domu pogrzebowym. Jeździ po zwłoki, czasem przygotowuje je do ostatniego widzenia z rodziną, później pali w specjalnym piecu, wyciąga popiół i kości oraz przesypuje do urny. Zajmuje się czynnościami związanymi ze śmiercią oraz przedstawia radzenie sobie z nią przy pomocy kultury i obyczajów.

My żywi ciągle unikamy tego tematu, uciekamy. Nie mamy pełniej świadomości, a powinniśmy zaakceptować, uczyć się i szukać sposobów na przedłużanie życia. Jednak żeby nie było tak pompatycznie autorka okrasza całość czarnym humorem w punkt i swoją wybujałą wyobraźnią. Jej fascynacją śmiercią może się wydawać nienaturalna, ale jest w tym taka autentyczna, ciekawie opowiada, choć później opisywane przez nią historie się powtarzają.

Interesująca książka która skłania do refleksji nad życiem i śmiercią.

Ocena 7/10
Instagram @moze_booka

Autorka i jednocześnie główna bohaterka opisuje codzienną pracę w domu pogrzebowym. Jeździ po zwłoki, czasem przygotowuje je do ostatniego widzenia z rodziną, później pali w specjalnym piecu, wyciąga popiół i kości oraz przesypuje do urny. Zajmuje się czynnościami związanymi ze śmiercią oraz przedstawia radzenie sobie z nią przy pomocy kultury i obyczajów.

My żywi ciągle...

Napisana lekko i z czarnym humorem, skłania do refleksji. Pełna ciekawych opisów, skierowana do osób, które zastawiały się, kiedyś co dzieje się po śmierci z ciałem człowieka. Nie raz i nie dwa można się na niej zaśmiać, by po chwile powiedzieć "o fujjjj"

Napisana lekko i z czarnym humorem, skłania do refleksji. Pełna ciekawych opisów, skierowana do osób, które zastawiały się, kiedyś co dzieje się po śmierci z ciałem człowieka. Nie raz i nie dwa można się na niej zaśmiać, by po chwile powiedzieć "o fujjjj"

Z tym, że śmierć kiedyś zapuka do drzwi pogodziłem się już jakiś czas temu ale dzięki tej książce czuję się spokojniejszy i bardziej przygotowany na to, co czeka każdego z nas.
Książka pełna jest opisów, które mogą zadziałać na odbiorcę w różny sposób, w zależności od tego jaki stosunek do śmierci i umierania ma czytelnik.
Styl pisania autorki jest bardzo lekki i gęsto przeplatany humorem, więc często można wybuchnąć smiechem by za chwilę powiedzieć głośno: BLEEEE! :)
Jeśli boisz się tego co nieuchronne, to ta książka pozwoli Ci oswoić się z myślą o smierci ale przede wszystkim sprawi, że będziesz się starał wycisnąć z życia jeszcze więcej :D

Z tym, że śmierć kiedyś zapuka do drzwi pogodziłem się już jakiś czas temu ale dzięki tej książce czuję się spokojniejszy i bardziej przygotowany na to, co czeka każdego z nas.
Książka pełna jest opisów, które mogą zadziałać na odbiorcę w różny sposób, w zależności od tego jaki stosunek do śmierci i umierania ma czytelnik.
Styl pisania autorki jest bardzo lekki i gęsto...

Bardzo ciekawa pozycja. Niewielką mamy wiedzę w tym temacie. Krematoria wciąż są u nas czymś gorszym i niepopularnym, tymczasem obsesja śmierci, która spowija autorkę a jednocześnie bohaterkę sprawia, że podejmuje ona pracę w spalarni zwłok. Książka warta polecenia nie tylko ze względu na realistyczny opis tego zajęcia, ale też na przemyślenia Caitlin, które sprawiają, że koniec, który na co dzień odsuwamy w swoich głowach, by o nim nie myśleć jest jakby odrobinę bardziej oswojony.

Bardzo ciekawa pozycja. Niewielką mamy wiedzę w tym temacie. Krematoria wciąż są u nas czymś gorszym i niepopularnym, tymczasem obsesja śmierci, która spowija autorkę a jednocześnie bohaterkę sprawia, że podejmuje ona pracę w spalarni zwłok. Książka warta polecenia nie tylko ze względu na realistyczny opis tego zajęcia, ale też na przemyślenia Caitlin, które sprawiają, że...

Przyznam szczerze, że spodziewałam się po tej książce czegoś więcej.
Do połowy czytałam z zaciekawieniem czekając, że nastąpi jakiś przełom, znajdę tam wreszcie jakieś na prawdę ciekawe informacje. Niestety nie dowiedziałam się tak na prawdę niczego więcej niż to co powszechnie wiadomo nt procesu kremacji oraz postępowania z ciałem po śmierci. Ponadto osobiście przeraża mnie trochę fascynacji Autorki tematyką śmierci...

Przyznam szczerze, że spodziewałam się po tej książce czegoś więcej.
Do połowy czytałam z zaciekawieniem czekając, że nastąpi jakiś przełom, znajdę tam wreszcie jakieś na prawdę ciekawe informacje. Niestety nie dowiedziałam się tak na prawdę niczego więcej niż to co powszechnie wiadomo nt procesu kremacji oraz postępowania z ciałem po śmierci. Ponadto osobiście przeraża...