Końcówka lat 70 i początek 80 i na plac gry Marvela wchodzi wielki Frank Miller który zmienia postać Daredevila. Historia jest brutalniejsza a rysunki dorosłe. Ja jestem zadowolony gdyż wreszcie przeczytałem coś dojrzalszego po przeczytaniu komiksów z lat 60 i 70. W polskiej wersji wyszły kolejne zeszyty o tym bohaterze więc na pewno po nie sięgnę.

Końcówka lat 70 i początek 80 i na plac gry Marvela wchodzi wielki Frank Miller który zmienia postać Daredevila. Historia jest brutalniejsza a rysunki dorosłe. Ja jestem zadowolony gdyż wreszcie przeczytałem coś dojrzalszego po przeczytaniu komiksów z lat 60 i 70. W polskiej wersji wyszły kolejne zeszyty o tym bohaterze więc na pewno po nie sięgnę.

http://superbook.blog.pl/2016/03/26/212-wkkm-85-ben-mckenzie-frank-miller-klaus-janson-daredevil-naznaczony-smiercia/

Nazwisko Franka Millera jest kojarzone z serią „Sin City”, „300″ kompletną zmianą wizerunku dwóch herosów. Jednym z nich jest Batman ze swoimi „Powrotami Mrocznego Rycerza” i „Rokiem Pierwszym”. Drugi to Daredevil. Postać nie tak wysunięta na czoło bohaterów swego wydawnictwa, ale bez wątpienia należąca do tych najciekawszych. Miller dał Człowiekowi Bez Strachu nowy początek. Sprawił, że z postaci porównywanej ciągle do Spider- Man stał się indywidualnym bohaterem ze swoimi cechami charakterystycznymi. Późniejszy scenarzysta serii na początku zaczynał jednak jako rysownik.

Przygody w „Naznaczonym Śmiercią” są z pozoru typowymi komiksowymi perypetiami komiksowego superbohatera, ale wśród nich znajdują się niezłe momenty. W potyczkę z Hulkiem wpleciony zostaje wątek początku znajomości Murdocka z Benem Ulrichem. Wątek miłosny z Black Widow jest czymś pomiędzy operą mydlaną, a romansem z powieści noir. Niby jest namiętność, niby oboje mają się ku sobie, ale… Na pocieszenie jest fakt, że ani Daredevil, ani Wdowa długo samotnymi nie pozostali.

Pojawiają się też postaci z drugiej, a nawet z trzeciej ligi. Etatowy przeciwnik Spidey’ a- Otto Octavius i postać od czapy- Gladiator. Schizol któremu wydaje się, że żyje w realiach antycznego Rzymu i jest właśnie gladiatorem. I tak Octopus chce zajumać nieco adamantium w dość oczywistym celu polepszenia sobie tego i owego, zaś nieszczęsny Gladiator to postać wręcz obrażająca Człowieka Bez Strachu, a więc nie mam większej chęci rozwijać o co właściwie mu chodzi. Pojawia się też bojownik z korporacją. Jak łatwo się domyślić dopiero pomoc herosa coś zdziałała. Choć pokrzywdzonemu i tak była na nic.

Mocną stroną jest klimat. Nie tylko scenariusz McKenzie’ ego, ale wizualna strona Millera i Jansona tworzą brudny, nocny klimat Nowego Yorku. Który w tym dziele daleki jest od pozytywnych epitetów jakim obdarzał metropolię Sinatra. Kojarzone z wielkomiejskim życiem na wysokim poziomie miasto jest tu pełne niebezpiecznych zaułków przyczajonych w mroku. Miller miał więc mocne wejście. Często zapomina się o jednak Jansonie który jest dla Franka kimś więcej niż przybocznym asystentem. Jeśli nazwisko Millera pojawia się w roli twórcy strony wizualnej obok Jansona można śmiało rzec, że komiks rysował nie jeden, a dwóch autorów.



Podsumowanie: Nie jest to historia na poziomie „Born Again”, ale nie ma co narzekać. Komiks mimo upływu lat nie ma wad charakterystycznych dla swego rocznika. Narracja nie jest rewolucją, ale nie ma tysięcy dymków, wręcz tabelek które „budują” nastrój. Pozycja ta też jest gratką dla fanów duetu Miiler/ Janson. Twórczość tych panów na przestrzeni lat uległa sporym zmianom, a tutaj jest okazja zobaczyć same początki. W klimatach ulicznych, takich jakie Daredevilowi pasują najbardziej.

http://superbook.blog.pl/2016/03/26/212-wkkm-85-ben-mckenzie-frank-miller-klaus-janson-daredevil-naznaczony-smiercia/

Nazwisko Franka Millera jest kojarzone z serią „Sin City”, „300″ kompletną zmianą wizerunku dwóch herosów. Jednym z nich jest Batman ze swoimi „Powrotami Mrocznego Rycerza” i „Rokiem Pierwszym”. Drugi to Daredevil. Postać nie tak wysunięta na czoło...