Co ciekawe, w swoich tekstach Braun potrafi być bardziej konkretny i rzeczowy niż w wypowiedziach, gdzie płynie i nawija o wszystkim i niczym. Dlatego dobrze się to czyta.

Co ciekawe, w swoich tekstach Braun potrafi być bardziej konkretny i rzeczowy niż w wypowiedziach, gdzie płynie i nawija o wszystkim i niczym. Dlatego dobrze się to czyta.

Szczęść Boże! Wstyd przyznać, ale grube książki (650 stron) potrafią mnie zniechęcić nawet do tytułów, które koniec końców bardzo chcę znać. Nie chodzi tylko o to, że gruba książka jakoś od razu kojarzy się z męczącym czytaniem, ale samo noszenie ją przy sobie potrafi być niewygodne i uciążliwe. Jednak przy „Stałych wariantach gry" Grzegorza Brauna, o tej niewygodzie można szybko zapomnieć, bowiem lektura jest wciągająca, a jej specyficzny charakter — zbiór wcześniej opublikowanych tekstów w formie a to wywiadów, a to felietonów, czy nawet krótszych komentarzy — idealnie burzy monotonię. Każdy kto zna pana Grzegorza Brauna z krasomówczych wystąpień w mediach, powinien wiedzieć, że jego myśli czyta się lepiej na papierze — zresztą zauważyłem to na przykładzie innych autorów, takich jak Bronisław Wildstein, Stanisław Michalkiewicz albo Rafał Ziemkiewicz — mimo wszystko, lepiej się ich czyta, niż ogląda albo słucha. W ogóle tekst pisany ma tę moc, że trafia do nas dosadniej, a poza tym szybko możemy do niego wrócić. Właśnie przy tej książce złamałem swoją zasadę niemazania ołówkiem po tekście. Jest tu tak wiele linijek, akapitów, a nawet całych stron i rozdziałów, które chciałbym znać na pamięć — jednocześnie zazdroszcząc autorowi umiejętności wyrażania swoich myśli w tak kolorowy sposób — że ostatecznie pomazałem całą książkę ołówkiem.

Mam ostatnio szczęście do książek. Wybieram tak dobre, że bardziej niż o czytaniu ich, mogę mówić o delektowaniu się nimi. Krótkie rozdziały, ich urozmaicony styl, tylko pomagały mi w czytaniu całości na raty ale systematycznie, przez co całość skończyłem relatywnie szybko. Po zakończeniu miałem wrażenie, że to mogłaby być lektura na każdy tydzień. W sumie taka książka mogłaby się nie kończyć, bowiem każdy rozdział czegoś uczy, a większość lub wszystkie mówią o rzeczach, które ostatecznie wpisują się w tytułowe "stałe warianty gry", czyli zazwyczaj te same sztuczki ogólnie pojętego systemu, który zazwyczaj trzyma nas za przysłowiową mordę oraz mocarstw, które rządzą nami naprzemiennie od setek lat. Jak to z Grzegorzem Braunem bywa, czasem straszy nas niepotrzebnie, czasem prorokuje na zapas i nie trafia, ale jak sam się tu w książce usprawiedliwia — nie chodzi o zakłady, czyja przepowiednia się spełni, bo nigdy się nie przewidzi wszystkiego, jako że zmiennych jest zbyt wiele, ale o świadomość Polaków na temat zagrożeń, których zazwyczaj mogą nie zauważać. Te zagrożenia autor podkreśla przytaczając wydarzenia minione i dowodzi ich analogii z sytuacją teraźniejszą. Są to według mnie wspaniałe porównania. Ta trafność i moc owych analogii jest wynikiem stosowania prostych (chyba katolickich) zasad opisywania prawdy jako prawdy, a nie tylko punktu widzenia. Innymi słowy — "Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi". Właśnie to powoduje, że nieraz zatrzymywałem się i podkreślałem całe zdania i akapity, bo nasłuchawszy się przez lata medialnych bredni, gdzieś tam nawet niechcący przyswoiwszy sobie niektóre z nich niczym jakieś naukowe albo religijne dogmaty, byłem zszokowany prostym, jakby czarno-białym sformułowaniem, trafnym porównaniem, zmuszającym mnie do wybrania zła lub dobra — no bo niczego pomiędzy jednak nie ma.

W takich autorach cenię sobie przede wszystkim szacunek do inteligencji czytelnika. Nie interesują mnie rzeczy, które starają się być na niskim poziomie, aby dopasować się do poziomu percepcji czytelnika, albo ze względu na ułomności samego autora, inne być po prostu nie mogą. Dobrze, zdarza mi się przeczytać i posiadać książki o bardziej felietonowym charakterze, polemicznym, które nieraz dopasowane są miejscami do niskiego poziomu pyskówek z wrogami patriotów, ale na dłuższą metę, to jest męczące, bo niczego się przy tym człowiek nie uczy. Dostaje co najwyżej chwilę ulgi, kiedy ktoś wykrzyczy się i wypluje za niego. Długie, złożone zdania Grzegorza Brauna zmuszają do skupienia, a jego bogate słownictwo mocno uprzyjemnia lekturę. Wierzę, że czytanie dobrze napisanych książek uczy nas samych wysławiania się. Mamy więc przyjemne z pożytecznym. Już to kiedyś napisałem przy okazji recenzji innej książki pana Grzegorza, w przeciwieństwie do innych — jak na przykład Wojciecha Cejrowskiego, który twierdzi, że taki człowiek jak Grzegorz Braun, który tak dobrze mówi i się nie zacina, albo jest geniuszem, albo wariatem — uważam, że to nie Grzegorz Braun jest jakimś geniuszem, tylko nasza klasa polityczna (także ludzie kultury) tak bardzo się zdegenerowała, że jak w komedii science-fiction pt. "Idiocracy", przeciętnie inteligentnego człowieka z przeszłości może uznać za geniusza albo ostatecznie za wariata i wydać na niego wyrok śmierci ze względu na brak zrozumienia jego słów.

Miałem jeszcze zacytować jeden albo kilka akapitów z książki, ale wertując strony, widzę że pozaznaczałem tego tak wiele, że nie jestem w stanie wybrać rozsądnej ilości, która byłaby reprezentatywna. Niedowiarkom radzę otworzyć książkę albo e-booka na którejkolwiek stronie i prawie na pewno trafią na któryś z moim ulubionych momentów.

Szczęść Boże! Wstyd przyznać, ale grube książki (650 stron) potrafią mnie zniechęcić nawet do tytułów, które koniec końców bardzo chcę znać. Nie chodzi tylko o to, że gruba książka jakoś od razu kojarzy się z męczącym czytaniem, ale samo noszenie ją przy sobie potrafi być niewygodne i uciążliwe. Jednak przy „Stałych wariantach gry" Grzegorza Brauna, o tej niewygodzie można...

Grzechu na wstępie przeprowadza wywiad ze sobą.
"-Cudowny generator cywilizacji kościół katolicki
-ale protestancka część świata rozkwitła?!
-to jest oczywiście znana klisza propagandowa, klasyka protestanckiego czarnego antykatolickiego PR...

Alt right publicyści pokroju Brauna czy Ziemkiewicza to pseudoerudycyjna paplanina wsparta ciekawostkami historycznymi. Świat i historia w krzywym zwierciadle. Na ciasnych umysłach może robić wrażenie.

Grzechu na wstępie przeprowadza wywiad ze sobą.
"-Cudowny generator cywilizacji kościół katolicki
-ale protestancka część świata rozkwitła?!
-to jest oczywiście znana klisza propagandowa, klasyka protestanckiego czarnego antykatolickiego PR...

Alt right publicyści pokroju Brauna czy Ziemkiewicza to pseudoerudycyjna paplanina wsparta ciekawostkami historycznymi. Świat...

Grzegorz Braun jest postacią kontrowersyjną nawet w środowiskach prawicowych. Jest znany z radykalnych poglądów i przepięknej polszczyzny, ale jego dużą wadą jest rozciąganie swoich przemówień oraz chorobliwe wręcz wchodzenie w dygresje. Jak sprawa ma się w słowie pisanym?

Jest dobrze. Nawet bardzo dobrze. "Stałe warianty gry", to nic innego, jak zbiór historycznych i politycznych artykułów Grzegorza Brauna. Dotyka on w nich przeróżnych tematów, ale wszystkie one skupiają się de facto na trzech kwestiach: obronie wolności, obronie Polski oraz obronie Kościoła rzymskokatolickiego. Brzmi fanatycznie? Oklepanie i "oszołomowo"? Dla wielu na pewno tak będzie, ale nie mam zamiaru nikogo na siłę przekonywać do czegokolwiek.

Można się z wieloma tezami i teoriami autora tych artykułów nie zgadzać. Osobiście, czytając tę książkę, pojawiało mi się w głowie wiele "ale".

Nie dlatego jednak jest to dobra publicystyka, ponieważ zgadzamy się we wszystkim z Grzegorzem Braunem. Nie dlatego nawet, że zawarte treści tej publicystyki są "w punkt" i mamy poczucie, że autor jest geniuszem. Książka Brauna jest wartościowa przede wszystkim dlatego, że pobudza intelektualnie; nawet nie zgadzając się z nim w jakichś kwestiach, jego bystrość i erudycja zmuszają nas do tego, żebyśmy skonfrontowali się z własną wiedzą i światopoglądem.

Polecam tę książkę każdemu, kto chce poszerzyć własne horyzonty intelektualne i światopoglądowe. Nawet jeżeli jest komuś z myślą Grzegorza Brauna nie po drodze, to konfrontacja z tak dalece odmiennym spojrzeniem na świat może być bardzo ciekawym doświadczeniem.

Grzegorz Braun jest postacią kontrowersyjną nawet w środowiskach prawicowych. Jest znany z radykalnych poglądów i przepięknej polszczyzny, ale jego dużą wadą jest rozciąganie swoich przemówień oraz chorobliwe wręcz wchodzenie w dygresje. Jak sprawa ma się w słowie pisanym?

Jest dobrze. Nawet bardzo dobrze. "Stałe warianty gry", to nic innego, jak zbiór historycznych i...

zbiór tekstów wybitnego publicysty. Inne spojrzenie na pewne wydarzenia historyczne

zbiór tekstów wybitnego publicysty. Inne spojrzenie na pewne wydarzenia historyczne

Autor przedstawia nam swój własny pogląd na współczesność i historię. Stawia niepowszednie tezy w oparciu o źródła. Książka składa się z rozmaitych (jak pisze autor) "tekstów i tekścików". Wiele wypowiedzi przesiąknięte jest prawicowym światopoglądem. Można powiedzieć, że lektura ta ma charakter polityczny, nie każdemu więc przypadnie do gustu, jednak moim zdaniem jest to bardzo dobra i "pożyteczna książka".

Autor przedstawia nam swój własny pogląd na współczesność i historię. Stawia niepowszednie tezy w oparciu o źródła. Książka składa się z rozmaitych (jak pisze autor) "tekstów i tekścików". Wiele wypowiedzi przesiąknięte jest prawicowym światopoglądem. Można powiedzieć, że lektura ta ma charakter polityczny, nie każdemu więc przypadnie do gustu, jednak moim zdaniem jest to...

Kawał dobrej publicystyki sygnowanej nazwiskiem ciekawego rewizjonisty. Jego rewizjonistyczne tezy i krytycyzm względem licznym mitów odświeżają podejście do historii. Walory estetyczne pozycji są na bardzo wysokim poziomie - felietonista świetnie i erudycyjnie wykorzystuje nasz ojczysty język.

Kawał dobrej publicystyki sygnowanej nazwiskiem ciekawego rewizjonisty. Jego rewizjonistyczne tezy i krytycyzm względem licznym mitów odświeżają podejście do historii. Walory estetyczne pozycji są na bardzo wysokim poziomie - felietonista świetnie i erudycyjnie wykorzystuje nasz ojczysty język.

Kim jest Grzegorz Braun nikomu nie trzeba przedstawiać. Znakomity reżyser-dokumentalista, a zarazem średnio poważny i kontrowersyjny polityk-publicysta. Opisywana pozycja zawiera jego teksty dotyczące historii i tematów współczesnych publikowanych w różnych pismach i portalach. Gdyby skończyło się na tych dotyczących historii byłoby kilka gwiazdek więcej bo są bardzo ciekawe, dotykające wielu mało znanych kwestii, a w dodatku pisane są z innych niż zazwyczaj pozycji i mało poprawne politycznie. Dużo słabiej jest natomiast jeśli chodzi o politykę - za dużo teorii spiskowych, powtarzających się motywów i przesady. Raczej więc dla koneserów.

Kim jest Grzegorz Braun nikomu nie trzeba przedstawiać. Znakomity reżyser-dokumentalista, a zarazem średnio poważny i kontrowersyjny polityk-publicysta. Opisywana pozycja zawiera jego teksty dotyczące historii i tematów współczesnych publikowanych w różnych pismach i portalach. Gdyby skończyło się na tych dotyczących historii byłoby kilka gwiazdek więcej bo są bardzo...

Książka stosunkowo "wolna", ponieważ złożona z artykułów. Jej treść jednak zmusza do głębokiego zamyślenia nad otaczającą nas rzeczywistością.

Książka stosunkowo "wolna", ponieważ złożona z artykułów. Jej treść jednak zmusza do głębokiego zamyślenia nad otaczającą nas rzeczywistością.

Bardzo ciekawa pozycja, czyta się niemalże jednym tchem. Doceniam powoływanie się na źródła i jasne określenie, co jest tylko przypuszczaniem, a co stwierdzeniem.

Bardzo ciekawa pozycja, czyta się niemalże jednym tchem. Doceniam powoływanie się na źródła i jasne określenie, co jest tylko przypuszczaniem, a co stwierdzeniem.