A mnie się podobają mazurskie klimaty.. I ta atmosfera i rodzinność i przepisy. Książka jest ciepła, czasem może naiwna czasem zbyt słodka ale dla mnie jest to krzepiące. Może trzeba trafić w swojej osobistej historii czy przeżyciach na taki dom nad rozlewiskiem z całym jego bogactwem myśli, prawd życiowych, zawirowań. Rozumiem jednak, że nie koniecznie wszystkim może się podobać. Dla mnie jednak na plus!

A mnie się podobają mazurskie klimaty.. I ta atmosfera i rodzinność i przepisy. Książka jest ciepła, czasem może naiwna czasem zbyt słodka ale dla mnie jest to krzepiące. Może trzeba trafić w swojej osobistej historii czy przeżyciach na taki dom nad rozlewiskiem z całym jego bogactwem myśli, prawd życiowych, zawirowań. Rozumiem jednak, że nie koniecznie wszystkim może się...

Doczytane, chyba tylko dlatego by dokończyć cykl. Wielkie nieba, doczekałam chwili gdy napiszę, że serial lepszy od pierwowzoru książkowego.

Doczytane, chyba tylko dlatego by dokończyć cykl. Wielkie nieba, doczekałam chwili gdy napiszę, że serial lepszy od pierwowzoru książkowego.

Jak wcześniejsze tomy książka mnie nie zachwyciła. Chyba że ktoś lubi opisy przyrody, codziennego życia na wsi, historii miłosnych.

Jak wcześniejsze tomy książka mnie nie zachwyciła. Chyba że ktoś lubi opisy przyrody, codziennego życia na wsi, historii miłosnych.

W sumieee to moze byc

W sumieee to moze byc

Książka na leniwe wieczory.
W porównaniu do poprzednich tomów ".. nad rozlewiskiem" najbardziej zróżnicowana: narracja prowadzona przez trzy kobiety.

Książka na leniwe wieczory.
W porównaniu do poprzednich tomów ".. nad rozlewiskiem" najbardziej zróżnicowana: narracja prowadzona przez trzy kobiety.

Sięgnęłam po trylogię mazurską po przeczytaniu książki "Lilka". Podoba mi się sposób snucia opowieści przez autorkę, ciepło bijące z kolejnych stron. Mimo, że nie zgadzam się z mądrościami i poglądami, które napotyka się we wszystkich częściach co krok (niektóre są wręcz szkodliwe),to jednak była to przyjemna lektura. Ale co tu się dziwić, jestem jej idealnym odbiorcą: korposzczur, zmęczony, stłamszony, co jakiś czas marzący o "rzuceniu tego wszystkiego i pojechaniu w Bieszczady". Niestety nie mam zaplecza finansowego i rodziny rozdającej domki w Bieszczadach, zatem zostaję na swoim balkonie z książką. Też jest super :)

Sięgnęłam po trylogię mazurską po przeczytaniu książki "Lilka". Podoba mi się sposób snucia opowieści przez autorkę, ciepło bijące z kolejnych stron. Mimo, że nie zgadzam się z mądrościami i poglądami, które napotyka się we wszystkich częściach co krok (niektóre są wręcz szkodliwe),to jednak była to przyjemna lektura. Ale co tu się dziwić, jestem jej idealnym odbiorcą:...

Właśnie skończyłam audiobooka, super zakończenie serii

Właśnie skończyłam audiobooka, super zakończenie serii

Powieść to ostatni tom z cyklu Rozlewisko, w którym poznajemy dalsze losy bohaterów z poprzednich książek, a wiele pytań znajduje swoje odpowiedzi. Jest to de facto kontynuacja „Domu nad rozlewiskiem”, ponieważ „Powroty nad rozlewiskiem” sięgały dalekiej przeszłości.

W odróżnieniu od poprzednich części w tej opowieści mamy dwie narratorki – Gosię, która sądziła, że w końcu odnalazła swoje miejsce, miłość i stabilizację, a także Paulę, która niespodziewanie zamieszkała nad Rozlewiskiem, ponieważ jej życie wywróciło się do góry nogami. Każda z bohaterek opowiada historię ze swojej perspektywy, z innymi szczegółami, patrząc na świat w nieco inny sposób.

Gosia, szukając spokoju i pogodzenia z matką zamieszkała nad Rozlewiskiem, gdzie znalazła pracę, przyjaciół i szczęście. Wraz z Kaśką i mamą w mazurskim domu odnalazła swoje miejsce na ziemi i poukładała swoje sprawy. Kobieta ułożyła sobie także życie uczuciowe i związała się z Januszem, ale czy to ten mężczyzna na całe życie, którego jest w stanie zaakceptować w pełni, ze wszystkimi wadami i zaletami?

Paula ze względu na trudne wydarzenia, z którymi musiała się zmierzyć i przeszłość, o której chce zapomnieć, postanawia zamieszkać z „mamą” Gosią nad Rozlewiskiem. Dziewczyna musi poukładać swoje życie, zobaczyć co tak naprawdę jest dla niej ważne i odpocząć od ostatnich wydarzeń. W trakcie pobytu w tym wyjątkowym miejscu zaczyna zdawać sobie sprawę, że również chciałaby ułożyć swoje relacje z matką.

Chociaż w książce nie poznajemy nowych bohaterów, a akcja płynie powoli, jest to przyjemna, niewymagająca lektura. Prawie idealna rzeczywistość i szybko rozwiązujące się problemy, a do tego piękny dom na Mazurach i spokój to miejsce, w którym wielu z nas chciałoby zamieszkać.

Autorka, podobnie jak w poprzednich częściach, w fabułę wplotła przepisy kulinarne, jak dla mnie niepotrzebne. Momentami wydawało mi się, że nie mają nic konkretnego wnosić, a być tylko wypełnieniem kolejnych stron.

Książka lekka i otulająca spokojem i pięknem przyrody. Warta przeczytania, jeśli czytelnik szuka niewymagającej lektury na wolny czas.

Powieść to ostatni tom z cyklu Rozlewisko, w którym poznajemy dalsze losy bohaterów z poprzednich książek, a wiele pytań znajduje swoje odpowiedzi. Jest to de facto kontynuacja „Domu nad rozlewiskiem”, ponieważ „Powroty nad rozlewiskiem” sięgały dalekiej przeszłości.

W odróżnieniu od poprzednich części w tej opowieści mamy dwie narratorki – Gosię, która sądziła, że w...

Trochę lepiej niż "Dom nad rozlewiskiem", ale dalej koszmar.

Trochę lepiej niż "Dom nad rozlewiskiem", ale dalej koszmar.

Wciągająca, dobrze się czytało, jedna z tych do których wrócę

Wciągająca, dobrze się czytało, jedna z tych do których wrócę