Miałam wrażenie, że w trakcie lektury znalazłam się w świecie wewnętrznym narratorki. W zupełnie innym wymiarze, który łączy jej codzienność, fantazję, nieustannie walczące ze sobą prozę oraz liryczność jej osobowości a także liczne tęsknoty. Pomiędzy wersami rzuca się wyraźny brak pierwiastka męskiego, który gdzieś odszedł, nie wiadomo gdzie. W pewnym momencie staje się diabłem, kiedy indziej służącym czarownicy demonem.
http://fabrykadygresji.pl/2019/01/03/krystyna-bezubik-podroz/

Miałam wrażenie, że w trakcie lektury znalazłam się w świecie wewnętrznym narratorki. W zupełnie innym wymiarze, który łączy jej codzienność, fantazję, nieustannie walczące ze sobą prozę oraz liryczność jej osobowości a także liczne tęsknoty. Pomiędzy wersami rzuca się wyraźny brak pierwiastka męskiego, który gdzieś odszedł, nie wiadomo gdzie. W pewnym momencie staje się...

"Podróż z kanapy do komputera. Wejście na pocztę. Kilka kliknięć, parę słów. Strach i enter."


Mimo, iż książeczka liczy sobie zaledwie kilkadziesiąt stron, siedem mini opowieści z przyjemnością oddałam się jej lekturze, która - gwarantuję, wciąga od pierwszych wersów. Krystyna Bezubik alegorycznie ujęła tytuł, kreśląc jego ujęcie w różnych płaszczyznach rzeczywistości, stosując przy tym mieszaną narrację, jakby chciała nam pokazać, iż bohaterem tej książki może być każdy z nas, a właściwie każda z nas, bo dotyczy ona kobiecego punktu spojrzenia. Jej bohaterka znajduje się w różnych niejednoznacznych konfiguracjach sytuacyjnych, a jednocześnie rozczytując te historie mamy wrażenie, że jesteśmy jej częścią.

Autorka zaserwował nam trochę ironii, drwiny, prawdziwie realistycznej rzeczywistości, ale też głębokiej metafory. Postać diabełka zaczyna przypominać życiowego partnera bohaterki - taki sarkastyczny obraz mężczyzny zaglądający bohaterce w oczy, ale równie dobrze ów diabeł może być głosem wewnętrznym bohaterki. Ciekawie poprowadzona płaszczyzna merytoryczna, głębia przemyśleń i refleksji, ekscytujące emocje oraz pewien stopień filozoficznych ujęć zdają się wyłaniać obrazy tak dynamiczne, że nie sposób je uchwycić w chwilę.


"Bywa taka cisza, co przeraża, że jest ciszą. Prawie piekielna, zbyt spokojna. Poza nią nie ma nic. Jest jak wieczny powrót pod szubienicę."


Zbiór mini opowieści "Podróż" Krystyny Bezubik to znakomita proza pełna chwytliwych, metaforycznych uniesień. Czytelnik ma okazję zagłębić się w prozę sensowną, z nutą sentymentu, afektywną, z której wypływa długi ciąg mądrości życiowej i trafnych spostrzeżeń. Niektóre wątki idealnie wpasowują się w krzywe, nieco ironiczne i prześmiewcze zwierciadło współczesnego trybu życia, które autorka pokazuje z zupełnie innej strony. Mają w sobie wiele tajemniczości i kobiecego ego, a dystans i spojrzenie na różnorodność codzienności z przymrużeniem oka pozwala dostrzec w nich znacznie głębszy wymiar i swoistość, które nadają im z kolei idealnej osobliwości. Tytuł zaś idealnie wpasowuje się w szkatułkowy ton zbiorku, uwydatniając jego sugestywne obrazy i wyrazisty przekaz. Mnie bardzo przypadły do gustu i Wam szczerze polecam!


"Krzyczysz: "WYPRZEDAŻ!", a przecież życia nie sprzedaż. Nie rozlejesz go do butelek, nie rozwiesisz na wieszakach, nie przyczepisz metek z napisem "przecena".


https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2019/01/podroz-krystyna-bezubik.html

"Podróż z kanapy do komputera. Wejście na pocztę. Kilka kliknięć, parę słów. Strach i enter."


Mimo, iż książeczka liczy sobie zaledwie kilkadziesiąt stron, siedem mini opowieści z przyjemnością oddałam się jej lekturze, która - gwarantuję, wciąga od pierwszych wersów. Krystyna Bezubik alegorycznie ujęła tytuł, kreśląc jego ujęcie w różnych płaszczyznach rzeczywistości,...

To podróż do codzienności, tylko z pozoru zwyczajnej, bo pod przykrywką dobrze znanej rutyny kryje się wiele niespodzianek. Tajemnicza wróżka, przepowiadająca mglistą przyszłość i wizję podróży w najdalsze zakamarki... Mieszka tu diabeł, który wierci się i płata figle, odpowiada za roztargnienie, potknięcia, niepewność siebie. Dumnie przechadza się kot, mrucząc znane tylko sobie zaklęcia. Rozumie je współczesna wiedźma, która zamiast miotły ma laptopa, zamiast rzucać uroki, pisze bloga. I próbuje zrozumieć to, co wymyka się normalności. Szuka drogowskazów. Życie to dla niej szalona podróż, w której trudno dokonać wyboru najlepszej drogi, gdzie niezdecydowanie często podszyte jest lękiem.

"Wszystko ukrywała. Niepewność i lęk. Nie zostawiała miejsca na decyzję, nie dawała szansy negocjacji. Z ciemnością się nie dyskutowało".

Tutaj piętrzą się metafory, porównania i niedopowiedzenia. Smutek przeplata się z radością istnienia. Dylematy nie zostają rozstrzygnięte, pozostają otwarte pytania, a drogowskazów najlepiej szukać samemu.
Więcej o książce:
http://www.magdallenamagazine.pl/2016/03/podroz-w-nieznane.html

To podróż do codzienności, tylko z pozoru zwyczajnej, bo pod przykrywką dobrze znanej rutyny kryje się wiele niespodzianek. Tajemnicza wróżka, przepowiadająca mglistą przyszłość i wizję podróży w najdalsze zakamarki... Mieszka tu diabeł, który wierci się i płata figle, odpowiada za roztargnienie, potknięcia, niepewność siebie. Dumnie przechadza się kot, mrucząc znane tylko...

Dawno nie czytałam tekstu zawierającego tak wiele cudownych epitetów, metafor czy też porównań, i choć dzieło pani Krystyny jest stosunkowo krótkie, myślę, że wyraża o wiele więcej, niż niejedna gruba książka. Siedem różnych opowiadań, z siedmioma różnymi wątkami, o różnym celu przesłania, począwszy od pokazania zwyczajności w sposób nadzwyczajny oraz przedstawieniu piękna w banalnych sytuacjach na co dzień - oto co znajdziecie w tej książce. "Podróż" pozwala na zadawanie trudnych pytań, jednocześnie pomagając poszukać na nie odpowiedzi w sposób dość subtelny, dzięki czemu czytelnik może snuć własne spekulacje i wnioski.
Jedyna wada tejże książki jest taka, że skończyła się zbyt szybko.
Jeśli masz możliwość przeczytania "Podróży" pani Krystyny Bezubik nawet się nie wahaj, tylko pozwól na kompletne oddanie się pięknym historiom, zatrać się w niej, poczuj ją. A przede wszystkim, zapomnij o wszechobecnym świecie.

Dawno nie czytałam tekstu zawierającego tak wiele cudownych epitetów, metafor czy też porównań, i choć dzieło pani Krystyny jest stosunkowo krótkie, myślę, że wyraża o wiele więcej, niż niejedna gruba książka. Siedem różnych opowiadań, z siedmioma różnymi wątkami, o różnym celu przesłania, począwszy od pokazania zwyczajności w sposób nadzwyczajny oraz przedstawieniu piękna...

zaczarowana

zaczarowana