Książka bardzo ciekawa, aczkolwiek powinna nosić podtytuł "Wojny morskie Hellady oczami antycznych pisarzy". Autor we wstępie zaznaczył, że jest to praca popularnonaukowa, ale jeśli klasyfikować ją pod tym względem, to jest to popularnonaukowość jednak dość toporna. Temat jest arcyciekawy, ale Pasiut głownie kompiluje tekst na podstawie dzieł czterech historyków, no i ile nie ma w tym nic złego, to jednak mam wrażenie, że bardzo mało jest w tej książce samego autora. Pasiut zrezygnował z przypisów, w bibliografii brak jest jakichkolwiek opracowań, nie poznamy poglądów innych współczesnych historyków na poszczególne zagadnienia, nie mówiąc już o jakiejkolwiek polemice. Generalnie brak mi tutaj trochę takiej morskiej otoczki. Przydałby się jakiś rozdział o greckich okrętach, taktyce, uzbrojeniu, werbunku marynarzy, no cokolwiek co wprowadziłoby czytelnika w ten morski świat Hellady. O ile jeszcze ilustracje mogę przeboleć, to mapy są kiepskie i jest ich za mało. Podczas lektury posiłkowałem się atlasem Veitha i Kromayera, a już w ogóle rozwaliła mnie mapka Hellespontu i Chersonezu Trackiego, w której nie wiadomo po co zaznaczono krzyżykiem przypuszczalne miejsce bitwy pod Granikiem (starcie to nie mieści się w ramach czasowych książki i nie ma nic wspólnego z jej treścią). Generalnie, jeśli ktoś czytał Herodota, Diodora, Tukidydesa czy Ksenofonta, to może sobie lekturę tej książki podarować, bo nie znajdzie w niej nic nowego, jeśli ktoś tak jak ja antycznych źródeł nie czytał, to będzie w tam jakimś stopniu zadowolony, bo to jednak solidny przegląd starożytnej literatury w kontekście wojen morskich. To dobra książka, natomiast nie traktowałbym jej jako popularnonaukowej, to że nie ma w niej przypisów, jeszcze jej takową nie czyni.

Książka bardzo ciekawa, aczkolwiek powinna nosić podtytuł "Wojny morskie Hellady oczami antycznych pisarzy". Autor we wstępie zaznaczył, że jest to praca popularnonaukowa, ale jeśli klasyfikować ją pod tym względem, to jest to popularnonaukowość jednak dość toporna. Temat jest arcyciekawy, ale Pasiut głownie kompiluje tekst na podstawie dzieł czterech historyków, no i ile...

Autor wykorzystał chyba wszystkie możliwie starożytne źródła i dał nam pracę, którą można określić jako "rzetelną". Szkoda, że jego styl nie jest porywający. Niby to opracowanie popularnonaukowe a jednak do "popularnego" przedstawienia historii mu daleko. Nie da się stworzyć atrakcyjnej narracji po prostu przepisując starożytnych historyków. W efekcie książka to skrupulatna ale jednak trochę męcząca wyliczanka kolejnych postaci, konfliktów, konfiguracji sojuszy, bitew, zatok, półwyspów, w której zabrakło pomysłu na to, jak napisać to samo ale CIEKAWIE.
Od takiej książki oczekiwałbym także większej ilości informacji o organizacji starożytnych flot, budownictwie okrętowym, ewolucji techniki okrętowej, rekrutacji i szkoleniu załóg, stosowanej taktyce walki itd. Nie pogardziłbym jakimiś ciekawostki, tezami, wnioskami wyniesionymi z eksperymentów, testów, badań archeologicznych, rekonstrukcji. Grecy zbudowali przecież „Olympias” i chyba czegoś o wojnie na morzu w czasach starożytnych z tego się dowiedzieliśmy? Po to trzeba byłoby pewnie sięgnąć do współczesnych opracowań a tego autor chyba w ogóle nie zrobił. Piszę "chyba", wnioskując z tego, że w książce zamieścił jedynie wykaz źródeł, nie ma natomiast bibliografii. Nie da się uciec od takich zagadnień stosując alibi, że "tego książka nie dotyczy".
Ilustracji jest bardzo mało a map, które ułatwiałyby lekturę i zorientowanie się w przebiegu działań lub bitew praktycznie nie ma wcale. Ok, są bodajże trzy, z tego dwie kompletnie nieczytelne. Na przykład - gdybym nie miał pod ręką Ospreya z opisem bitwy pod Syrakuzami to z książki pana Pasiuta nie zrozumiałbym wiele z przebiegu tej złożonej bitwy.
Chwała autorowi za poświęcenie czasu na przecież dość niszowe zagadnienie. Żałuję jednak, że zabrakło mu ochoty oraz wnikliwości, żeby nadać swojej pracy atrakcyjną i bardziej rozbudowaną formę. Ta, którą dostaliśmy jest dość „sucha” i staroszkolna. Być może wielu takie opisanie tematu wystarczy, dla mnie jednak to jest robota wykonana na 60%, stąd taka ocena.

Autor wykorzystał chyba wszystkie możliwie starożytne źródła i dał nam pracę, którą można określić jako "rzetelną". Szkoda, że jego styl nie jest porywający. Niby to opracowanie popularnonaukowe a jednak do "popularnego" przedstawienia historii mu daleko. Nie da się stworzyć atrakcyjnej narracji po prostu przepisując starożytnych historyków. W efekcie książka to...