Sekrety małżeństwa

Kiedy kobieta szuka na wczoraj męża to można podejrzewać co się za tym kryje. Jednak gdy robi to mężczyzna to ma ten sam powód? Polecam. Jedna z lepszych książek tej autorki.

Kiedy kobieta szuka na wczoraj męża to można podejrzewać co się za tym kryje. Jednak gdy robi to mężczyzna to ma ten sam powód? Polecam. Jedna z lepszych książek tej autorki.

Jak rzadko kiedy postanowiłam być konsekwentna w lekturze i żeby zamknąć cykl Smythe- Smith, sięgnęłam po czwartą i ostatnią książkę o słynnym muzycznym kwartecie, siejącym zgrozę wśród londyńskiego "towarzystwa".
Tym razem autorka zestawiła ze sobą dwójkę bohaterów, którzy niekoniecznie z własnej woli stają na ślubnym kobiercu. No, a potem muszą się w sobie zakochać, żeby tradycji gatunku stało się zadość.
Co do fabuły, przyznaję, że zaintrygowały mnie motywy Richarda do zawarcia pośpiesznego małżeństwa, ale wyjaśnienie zagadki lekko mnie rozczarowało. Pomysł na rodzinny sekret dość osobliwy, a i zakończenie trochę w stylu: cała rodzina Kenworth’ów to stado tępych baranów i trzeba inteligentnej Iris, aby wszyscy odzyskali rozsądek.
Mimo pewnych zastrzeżeń, sumarycznie „Sekrety małżeństwa” nie są ani lepszą, ani gorszą częścią niż jej poprzedniczki. Te same realia, te same konwenanse obowiązujące w angielskim społeczeństwie, częściowo nawet ci sami bohaterowie, co w innych książkach autorki. Do tego ten sam błyskotliwy humor i trochę zabawnych dialogów typowych dla Julii Quinn.

Jak rzadko kiedy postanowiłam być konsekwentna w lekturze i żeby zamknąć cykl Smythe- Smith, sięgnęłam po czwartą i ostatnią książkę o słynnym muzycznym kwartecie, siejącym zgrozę wśród londyńskiego "towarzystwa".
Tym razem autorka zestawiła ze sobą dwójkę bohaterów, którzy niekoniecznie z własnej woli stają na ślubnym kobiercu. No, a potem muszą się w sobie zakochać, żeby...

Książka z serii przeczytać i zapomnieć.. Coś tam się działo, miejscami było nawet ciekawie, ale szczerze powiedziawszy poza durnymi problemami bohaterów nic z niej nie pamiętam. Niby fabuła była ciekawa, ale kiedy Iris i Richard wracają do posiadłości wszystko staje się tak krystalicznie jasne, że można od razu przewidzieć co się zdarzy za kilka stron. Problemy wszystkich bohaterów miejscami tak trywialne i łatwe do rozwiązania, że ma się ochotę nimi potrząsnąć i to porządnie. Powieść zapowiadała się dobrze, ale wyszło jak zawsze. Zakończenie przyjemne, z którego można dowiedzieć się jak ułożyło się życie większości bohaterów książki.

Książka z serii przeczytać i zapomnieć.. Coś tam się działo, miejscami było nawet ciekawie, ale szczerze powiedziawszy poza durnymi problemami bohaterów nic z niej nie pamiętam. Niby fabuła była ciekawa, ale kiedy Iris i Richard wracają do posiadłości wszystko staje się tak krystalicznie jasne, że można od razu przewidzieć co się zdarzy za kilka stron. Problemy wszystkich...

Świetna letnia lektura. Początek trochę mi się dłużył, ale potem poleciało.Podobało mi się wszystko - bohaterowie, ich rozmowy i chemia między nimi.

Świetna letnia lektura. Początek trochę mi się dłużył, ale potem poleciało.Podobało mi się wszystko - bohaterowie, ich rozmowy i chemia między nimi.

To chyba efekt długiej abstynencji literackiej, bo rozpływałam się nad tą historią.
Całość opiera się na wymuszonym kompromitacją małżeństwie między Richardem, a ostatnią z kwartetu siejącego na salonach grozę, czyli Iris.
Było ciepło, rodzinie, momentami romantycznie i bardzo często zabawnie.
Richard ujął mnie swoim charakterem i sposobem, w jaki traktował "wybrankę", a Iris tylko pozornie była transparentna, bo wewnątrz kryła siłę i inteligencję oraz morze miłości.
Urocza opowieść.
Czuć, że pisarka kocha to co robi i jest pełna sympatii dla swoich bohaterów, bo w zalewie tzw. romansów historycznych tylko z jej książek bije ciepła energia.
Dziękuję Julie Quinn za to, że jest, tworzy i dzieli się tym z innymi :)

To chyba efekt długiej abstynencji literackiej, bo rozpływałam się nad tą historią.
Całość opiera się na wymuszonym kompromitacją małżeństwie między Richardem, a ostatnią z kwartetu siejącego na salonach grozę, czyli Iris.
Było ciepło, rodzinie, momentami romantycznie i bardzo często zabawnie.
Richard ujął mnie swoim charakterem i sposobem, w jaki traktował "wybrankę", a...

Ostatnio czytałam tyle romansów historycznych, że czułam się tym trochę przemęczona, a jednocześnie nie umiałam znaleźć czegoś innego co by mnie interesowało... Gdy przyszłam do biblioteki dość dużo czasu spędziłam na wyborze, bo nagle wszystkie książki wydały mi się takie same (było nie było większość fabuł jest do siebie dość podobna). Jednak gdzieś w tyle głowy miałam, tą okładkę, bo pamiętam, że kiedyś błądząc po portalu na nią trafiłam.
I to był strzał w dziesiątkę!
Co prawda nic nie zrobiłam na uczelnię i zarwałam noc, bo nie mogłam oderwać się od lektury, ale jestem szczęśliwa ;).
Od pierwszej strony wciągnęłam się w historię.
Humor Richarda, bystrość Iris, opis ich myśli, opis ich rozmów... Wspaniałe!
Przez cały czas zastanawiałam się, o co chodzi Richardowi. I dopiero po przeczytaniu znacznej części książki dostałam odpowiedź, a to sprawdziło, że nie mogłam spocząć dopóki nie dowiem się jak to się wszystko skończy.
Już dawno nie czytałam nic od Julii Quinn, ale teraz wiem, że w najbliższym czasie sięgnę po kolejną książkę.

Ostatnio czytałam tyle romansów historycznych, że czułam się tym trochę przemęczona, a jednocześnie nie umiałam znaleźć czegoś innego co by mnie interesowało... Gdy przyszłam do biblioteki dość dużo czasu spędziłam na wyborze, bo nagle wszystkie książki wydały mi się takie same (było nie było większość fabuł jest do siebie dość podobna). Jednak gdzieś w tyle głowy miałam,...

Nie jest to najlepsza książka tej autorki, ale cenię ją za intrygę, którą "uknuła", bo była naprawdę logiczna oraz humor. Naprawdę. Świetnie się bawiłam, gdy czytałam fragment z przedstawieniem o jednorożcu. Ale tak naprawdę książka była nijaka, pozbawiona iskry.
Może kolejne książki z serii "Kwartet Smythe-Smith" okażą się znacznie lepsze. Ta akurat była na jeden wieczór, ot, nic pociągającego.

Nie jest to najlepsza książka tej autorki, ale cenię ją za intrygę, którą "uknuła", bo była naprawdę logiczna oraz humor. Naprawdę. Świetnie się bawiłam, gdy czytałam fragment z przedstawieniem o jednorożcu. Ale tak naprawdę książka była nijaka, pozbawiona iskry.
Może kolejne książki z serii "Kwartet Smythe-Smith" okażą się znacznie lepsze. Ta akurat była na jeden wieczór,...

Przyjemna powieść, choć nie tak, jak pierwsza i trzecia część "Kwartetu". Intryga była naprawdę sprytnie zaplanowana i całe szczęście, bo obawiałam się, że kiedy wreszcie poznamy sekret głównego bohatera, okaże się on jakąś śmieszną, urojoną błahostką. Jak wszystkie książki tego gatunku czytało mi się ją szybko i przyjemnie; nie zabrakło też zabawnych sytuacji. Z czystym sumieniem mogę ją polecić każdemu, kto lubi powieści pani Quinn.

Przyjemna powieść, choć nie tak, jak pierwsza i trzecia część "Kwartetu". Intryga była naprawdę sprytnie zaplanowana i całe szczęście, bo obawiałam się, że kiedy wreszcie poznamy sekret głównego bohatera, okaże się on jakąś śmieszną, urojoną błahostką. Jak wszystkie książki tego gatunku czytało mi się ją szybko i przyjemnie; nie zabrakło też zabawnych sytuacji. Z czystym...

http://slowemmalowane.blogspot.com/2016/06/julia-quinn-sekrety-mazenstwa.html

http://slowemmalowane.blogspot.com/2016/06/julia-quinn-sekrety-mazenstwa.html

Książeczko i jak mam Cię ocenić?
Miało być tak pięknie. Wyszło nijako. Bardzo lubię książki pani Quinn, ale ta...
Zacznę od tego co mnie przyciągnęło, a mianowicie okładka. Pierwsze z czym mi się skojarzyła to seria wydawana przez Amber "Miłość na kołku". Dokładnie w tym samym stylu, to co je od siebie odróżnia to napis u dołu. Nie wiem czy bardziej mnie irytuje kopiowanie okładek z innych cykli czy wygrywa moje uwielbienie do tamtej serii. Ale chodźmy dalej.
Treść.
Sir Richard Kenworth przybył do Londynu, aby zdobyć żonę. Zadanie jest tym trudniejsze, że kawaler ma mniej niż miesiąc, a wśród zalet panny ma znajdować się miłość do rodziny, wszelkie posagi mile widziane. Okazja na poznanie niewymagającej panny nadarza się na corocznym, uwielbianym przez Londyn wieczorku muzycznym organizowanym przez rodzinę Smythe-Smith. Na zdobycz upatrzył sobie Iris Smythe-Smith. Czy niewidzialna kwiecista panna zgodzi się na zaloty przystojnego, jednakowoż tajemniczego kawalera?
Do tego momentu książka trzyma poziom. Jednak dalej, gdy Richard cały czas myśli, o tym dlaczego musi znaleźć żonę(na początku nie jest to wyjawione czytelnikowi) i o tym, że jego ukochana z pewnością nie wybaczy mu jego postępków (nadal nie wiadomo jakich), ale na pewno dzięki pewnej cesze go zrozumie. Powód jest łatwy do odgadnięcia, jednak gadanie Richarda jest czasami trudne do zniesienia.
Bohaterowie.
Iris nie mam wiele do zarzucenia. Za to Richard... Sposób w jaki zakochuje się w bohaterce jest cokolwiek dziwny. Dla mnie. W jednej chwili myśli "No okej, jest fajna, ale szału nie ma", zaraz płomienne pożądanie. Ciężko mi to zrozumiale opisać ;)
Cała reszta, język, poziom itd, jak to w romansach historycznych, dużych wymagań nie mam. Mają zapewnić mi rozrywkę i dobrze by było jakby śmieszyły. Z humorem kulawo, ale cóż począć...
Ogólnie książka średnia, na jeden wieczór, ale niezapadająca w pamięć :)

Książeczko i jak mam Cię ocenić?
Miało być tak pięknie. Wyszło nijako. Bardzo lubię książki pani Quinn, ale ta...
Zacznę od tego co mnie przyciągnęło, a mianowicie okładka. Pierwsze z czym mi się skojarzyła to seria wydawana przez Amber "Miłość na kołku". Dokładnie w tym samym stylu, to co je od siebie odróżnia to napis u dołu. Nie wiem czy bardziej mnie irytuje kopiowanie...