Żelazne damy. Kobiety, które zbudowały Polskę

Fascynująca opowieść o pierwszych żonach Piastów. Dużo informacji, które zaskakują i o których nie mówi się w szkole podczas nauki historii, a szkoda!

Fascynująca opowieść o pierwszych żonach Piastów. Dużo informacji, które zaskakują i o których nie mówi się w szkole podczas nauki historii, a szkoda!

Pokaż mimo to

Rewelacyjna, napisana bardzo przystępnym językiem i zawierająca wiele faktów.

Rewelacyjna, napisana bardzo przystępnym językiem i zawierająca wiele faktów.

Pokaż mimo to

Wspaniała pierwsza część historii o początkach państwa polskiego ze szczególnym uwzględnieniem pań: Dobrawy i Emnildy. Opowieść o pierwszym znanym nam wybitnym i genialnym władcy Mieszku I i jego chyba jeszcze bardziej zdolnym synu - Bolesławie Chrobrym. Kopalnia wiedzy dla miłośników historii.

Wspaniała pierwsza część historii o początkach państwa polskiego ze szczególnym uwzględnieniem pań: Dobrawy i Emnildy. Opowieść o pierwszym znanym nam wybitnym i genialnym władcy Mieszku I i jego chyba jeszcze bardziej zdolnym synu - Bolesławie Chrobrym. Kopalnia wiedzy dla miłośników historii.

Pokaż mimo to

Na całość składa się z 5 rozdziałów. Dwa pierwsze dotyczą pierwszej żony Mieszka Dobrawy, kolejny opisuje Odę, drugą żonę Mieszka. Tym dwóm kobietom poświęcono większą część książki. Kolejny trzeci rozdział, znacznie krótszy od poprzednich poświęcony pierwszej żonie Bolesława Chrobrego Emnildzie a najkrótszy ostatni rozdział dotyczy dwóch kolejnych kobiet Chrobrego: Odzie Miśnieńskiej oraz Przedsławie.
Czytając odnosiłem wrażenie że autor w odnalezionych źródłach szuka tylko dowodów na potwierdzenie swojego założenia, że bez tych kobiet nasz kraj nie powstałby. Czasami wręcz wyciąga dziwne wnioski na potwierdzenie swojej tezy a nawet nagina dowody aby za wszelką cenę udowodnić czytelnikowi, że ma rację, mimo odmiennych zdań wielu autorytetów w dziedzinie mediewistyki. Nawet brak informacji o pewnych zdarzeniach jest dla autora podstawą to śmiałych i naciąganych hipotez a żonglowanie dla własnych potrzeb faktami to chleb powszechny tej lektury.
Nie ukrywam, że spodziewałem się dużo więcej po tej książce. Szczególnie, że zaopatrzona jest ona w ponad pięćdziesiąt stronnicowe przepisy i bibliografię, które są niewątpliwie jedną z niewielu jasnych stron lektury.

Na całość składa się z 5 rozdziałów. Dwa pierwsze dotyczą pierwszej żony Mieszka Dobrawy, kolejny opisuje Odę, drugą żonę Mieszka. Tym dwóm kobietom poświęcono większą część książki. Kolejny trzeci rozdział, znacznie krótszy od poprzednich poświęcony pierwszej żonie Bolesława Chrobrego Emnildzie a najkrótszy ostatni rozdział dotyczy dwóch kolejnych kobiet Chrobrego: Odzie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Podtytuł "Kobiety, które zbudowały Polskę" zdradza, o których konkretnie damach mowa. Większość tekstu poświęcono żonom Mieszka I; Dobrawie i Odzie. Kilkadziesiąt stron — połowicom Bolesława Chrobrego; Emnildzie, Odzie Miśnieńskiej i brance Przedsławie.

W książce nie brakuje naciąganych hipotez. Zdaję sobie sprawę, że po tysiącu lat materiały, jakimi dysponują historycy, są żałośnie skąpe. Ale brak dowodów na poparcie jakiejś tezy jeszcze nie oznacza, że teza przeciwna musi być prawdziwa. Czytając, często miałam wrażenie, że Autor dość dowolnie wypełnia pustki w kronikach i innych źródłach.

Więcej marudzenia tutaj: https://finklaczyta.blogspot.com/2019/12/zelazne-damy-fabularyzowanie-i.html

Podtytuł "Kobiety, które zbudowały Polskę" zdradza, o których konkretnie damach mowa. Większość tekstu poświęcono żonom Mieszka I; Dobrawie i Odzie. Kilkadziesiąt stron — połowicom Bolesława Chrobrego; Emnildzie, Odzie Miśnieńskiej i brance Przedsławie.

W książce nie brakuje naciąganych hipotez. Zdaję sobie sprawę, że po tysiącu lat materiały, jakimi dysponują historycy,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Absolutnie nie żałuję, że sięgnęłam po tę pozycję. I chociaż początkowo myślałam, że będzie to fabularne przedstawienie historii naszego kraju (co zwiastują pierwsze strony), to nie miałam racji. Ale czy to na minus? Bynajmniej. I okazuje się, że to, co wiemy ze szkolnych lekcji historii, nie do końca jest zgodne z prawdą.

Absolutnie nie żałuję, że sięgnęłam po tę pozycję. I chociaż początkowo myślałam, że będzie to fabularne przedstawienie historii naszego kraju (co zwiastują pierwsze strony), to nie miałam racji. Ale czy to na minus? Bynajmniej. I okazuje się, że to, co wiemy ze szkolnych lekcji historii, nie do końca jest zgodne z prawdą.

Pokaż mimo to

Kamil Janicki pisze cudownie. Jest to druga książka tego autora po którą sięgnęłam i z pewnością nie ostatnia. Wczesne średniowiecze kojarzyło mi się z nudną epoką gdzie krew lała się strumieniem i władzę dzierżyli jedynie mężczyźni. To był mój wielki błąd. Okazuje się że to kobiety były doskonałymi politykami i rozgrywały głównie między sobą sprawy najwyższej wagi. Śmiem twierdzić że nasz pierwszy król Bolesław Chrobry był pantoflarzem, bardzo męskim i silnym a jednak pantoflarzem, dawał się manipulować mądrym wykształconym kobietą które go otaczały. W Żelaznych Damach dowiadujemy się o powstaniu państwa Polskiego. Ilość przypisów jest ogromna co świadczy o ciężkiej rzetelnej pracy autora. Czytajcie bo warto!!!

Kamil Janicki pisze cudownie. Jest to druga książka tego autora po którą sięgnęłam i z pewnością nie ostatnia. Wczesne średniowiecze kojarzyło mi się z nudną epoką gdzie krew lała się strumieniem i władzę dzierżyli jedynie mężczyźni. To był mój wielki błąd. Okazuje się że to kobiety były doskonałymi politykami i rozgrywały głównie między sobą sprawy najwyższej wagi. Śmiem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Znikoma ilość informacji o żonach pierwszych Piastów spowodowała, że Kamil Janicki spojrzał na bieg historii od kobiecej strony. Karkołomnie, ale dość udatnie przedstawił znaczący wpływ Dobrawy, Ody czy Emnildy, na polityczne rozgrywki.
"To wersja wydarzeń nie mniej prawdopodobna od tej, w której każdy sukces jest sukcesem mężczyzny."
Autor nie kryje, że książka jest zbiorem hipotez i przypuszczeń. Wiele z nich wysnutych zostało poprzez analogie do późniejszych wieków czy krajów.
Lubię sposób, w jaki popularyzuje historię Kamil Janicki, ale rozumiem argumenty osób, które odsądzają od czci i wiary tenże. Nie jest to czysta fikcja literacka, jak również nie jest to praca naukowa ( mimo mnóstwa przypisów). A koncepcja Dobrawy jako spiritus movens ekspansji państwa Piastów i postępów Mieszka w sztuce dowodzenia jakby feministycznie nie wyglądała, jest, wg mnie, do przyjęcia. A dlaczegóżby nie? ;)

Znikoma ilość informacji o żonach pierwszych Piastów spowodowała, że Kamil Janicki spojrzał na bieg historii od kobiecej strony. Karkołomnie, ale dość udatnie przedstawił znaczący wpływ Dobrawy, Ody czy Emnildy, na polityczne rozgrywki.
"To wersja wydarzeń nie mniej prawdopodobna od tej, w której każdy sukces jest sukcesem mężczyzny."
Autor nie kryje, że książka jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Żelazne damy" to książka, która wstyd się przyznać "zmęczyłam". Od pewnego czasu chętnie sięgam po wydawane przez Znak "Historie prawdziwe", jednak po raz pierwszy czułam, że książka nie opowiada mi w przyjemny sposób życia królowych czy władczyń, tylko luźno fantazjuje o wymyślonych przez autora bohaterkach.
Niestety, ale często w odniesieniu do historii musimy pogodzić się z brakiem źródeł. Oczywiście możemy w takiej sytuacji zastosować pewne uogólnienia, czy odwołać się do źródeł opisujących np. podobne sytuacje w innych krajach. Niekiedy jednak trzeba się zwyczajnie poddać i pozostać szczerym z czytelnikiem. W przypadku tej konkretnej pozycji czuję się troszkę oszukana. Teoretycznie autor informuje nas, że w dużej mierze swobodnie żongluje faktami, jednak jednocześnie zapewnia nas, że jego historia nie jest oderwana od realiów. Z bólem serca, ale nie mogę się z tym całkowicie zgodzić. Uważam, że wyrwane z rocznika pojedyncze zdanie nie może być podstawą do snucia teorii na kilkadziesiąt stron. Podobnie sprawa ma się z "porównywaniem" chociażby cesarzowej Teofano do polskiej władczyni - Ody. Idąc za przykładem autora chciałabym troszeczkę podramatyzować i powiedzieć, że niekoniecznie życie Elżbiety II w Anglii, będzie doskonałym wzorem do opisania działalności prezydenta Polski, nawet jeśli "czas panowania" pozostaje podobny.
Chcąc pozostać obiektywną muszę przyznać, że cała seria "Historii Prawdziwych" wciąż pozostaje jedną z moich ulubionych, a i do prac samego autora chętnie zajrzę ponownie. Oddając książce sprawiedliwość warto zaznaczyć, że czyta się ją bardzo dobrze, posiada wciągającą fabułę, język autora jest jak zawsze moim zdaniem doskonały, a jego wkład w popularyzowanie historii pozostaje niezastąpiony. Mimo to trzeba przyznać, że tym razem książka jawi się bardziej jako nieustanne poszukiwanie sensacji, co czyni ją pozycją fascynującą, jednak w dużej mierze niehistoryczną. Najgorszy pozostaje fakt, że gdyby ograniczyć się do jednej postaci (Dobrawy lub Ody) i wydać ją w charakterze lekko nawiązującej do historii fikcji literackiej byłaby to pewnie jedna z moich ulubionych pozycji. W obecnej wersji pozostaje lekkie rozczarowanie.

"Żelazne damy" to książka, która wstyd się przyznać "zmęczyłam". Od pewnego czasu chętnie sięgam po wydawane przez Znak "Historie prawdziwe", jednak po raz pierwszy czułam, że książka nie opowiada mi w przyjemny sposób życia królowych czy władczyń, tylko luźno fantazjuje o wymyślonych przez autora bohaterkach.
Niestety, ale często w odniesieniu do historii musimy pogodzić...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

1. Miało być o kobietach i ich wpływie na powstawanie państwa polskiego - było o mężczyznach ich podbojach, słabościach, żądzy władzy... wątki kobiece wciśnięte mimochodem.
2. Czasem wręcz odnosi się wrażenie, że autor zapomina, że to jest o kobietach i raptem wraca do ich postaci najpierw opisując kilka stron roli mężczyzn w całej historii
3. Bardzo ciekawa jeśli chodzi o fakty historyczne - oczywistym jest, że często oparta o domysły i założenie (w końcu jest o IX, X, XI wieku;
4. Warta uwagi ze względu na warstę historyczną, ale nie wypełnia tematu tytułowego

1. Miało być o kobietach i ich wpływie na powstawanie państwa polskiego - było o mężczyznach ich podbojach, słabościach, żądzy władzy... wątki kobiece wciśnięte mimochodem.
2. Czasem wręcz odnosi się wrażenie, że autor zapomina, że to jest o kobietach i raptem wraca do ich postaci najpierw opisując kilka stron roli mężczyzn w całej historii
3. Bardzo ciekawa jeśli chodzi o...

więcej

mniej

Pokaż mimo to