Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Italo Calvino to autor jednogłośnie uwielbiany przez osoby, z recenzjami których co do za zasady się zgadzam. Kupując "Niewidzialne miasta" czułam ekscytację i gotowość do przeżycia wielkiej, płomiennej miłości.
Niestety, nie tylko nie ma miłości, ale nawet zauroczenia. Jest pewna nadzieja, że początkowa niechęć przerodzi się w coś więcej, zgodnie z zasadą, że od nienawiści (chociaż to słowo jest tutaj zdecydowanie zbyt mocne) do miłości jeden krok. Ta iskierka nadziei wiąże się z bardzo plastycznym językiem, który może urzec, oraz z nowatorskim pomysłem, który na poziomie intelektualnym podziwiam, ale na poziomie uczuć odrzucam. "Niewidzialne miasta" to bowiem powieść-eksperyment, składająca się z opisów 55 fikcyjnych miast. Każde miasto jest inne, wyjątkowe, w każdym tli się magia.
O "Niewidzialnych miastach" szybko nie zapomnę. Dawno nie spotkało mnie takie rozczarowanie, przy czym nie jest to rozczarowanie książką, a moim jej odbiorem. Nie poddam się, to nie będzie moja ostatnia książka Calvino.

Italo Calvino to autor jednogłośnie uwielbiany przez osoby, z recenzjami których co do za zasady się zgadzam. Kupując "Niewidzialne miasta" czułam ekscytację i gotowość do przeżycia wielkiej, płomiennej miłości.
Niestety, nie tylko nie ma miłości, ale nawet zauroczenia. Jest pewna nadzieja, że początkowa niechęć przerodzi się w coś więcej, zgodnie z zasadą, że od nienawiści...

Od najmłodszych lat lubiłam historię, a najbardziej fascynowało mnie poznawanie wpływu konkretnych postaci na określone wydarzenia historyczne. Szkoda, że w większości wypadków takie "smaczki" są niepewne, to raczej domysły niż niezaprzeczalne fakty historyczne.
Podobnie jest z książką Kamila Janickiego "Żelazne damy. Kobiety, które zbudowały Polskę", którą, muszę przyznać, doskonale mi się czytało. Głównymi bohaterkami książki Kamila Janickiego są pierwsze władczynie Polski: Dobrawa, Oda, Emnilda. Trudny materiał, bo danych na temat IX i X wieku jest niewiele, a co dopiero o małżonkach władców. O odwadze autora niech świadczy chociażby fakt, że nikt tak naprawdę nie wie, czy pierwsza (chrześcijańska) żona Mieszka I naprawdę miała na imię Dobrawa, kiedy się urodziła i ile miała lat w chwili ślubu z Mieszkiem.
Mimo skąpych źródeł autor dwoi się i troi, żeby ze strzępków informacji (a niejednokrotnie z przemilczeń) zbudować sylwetki pierwszych polskich władczyń, które mogły mieć na swoich małżonków większy wpływ, niż się wydaje.
Czytałam tę książkę z ogromną ciekawością. Do stworzonych przez Janickiego postaci władczyń podchodzę z dystansem, jednak ogromnie fascynowało mnie podglądanie (na podstawie imponującej bibliografii), jak autor stworzył coś praktycznie z niczego.
Świetna pozycja dla miłośników historii.

Od najmłodszych lat lubiłam historię, a najbardziej fascynowało mnie poznawanie wpływu konkretnych postaci na określone wydarzenia historyczne. Szkoda, że w większości wypadków takie "smaczki" są niepewne, to raczej domysły niż niezaprzeczalne fakty historyczne.
Podobnie jest z książką Kamila Janickiego "Żelazne damy. Kobiety, które zbudowały Polskę", którą, muszę przyznać,...

Rzadko, bo rzadko, ale bywają takie chwile, kiedy mam ochotę na coś lekkiego i niewymagającego. Nie jest mi jednak łatwo znaleźć takich książek! Wciąż bowiem oczekuję, że będą przyzwoicie napisane i nie będą zbyt głupie i żenujące. Te kryteria spełnił nietypowy kryminał "Nie to miejsce, nie ten czas" autorstwa Gillian McAllister.
Historia rozpoczyna się, jak to w kryminale, od morderstwa. Todd, osiemnastoletni chłopak, zabija starszego od siebie mężczyznę na oczach przerażonej matki, Jen. Jen nie może tego zrozumieć, jej syn przecież nigdy nie sprawiał problemów wychowawczych. Gdy Jen w końcu zasypia, okazuje się, że nie nastało jutro, lecz wczoraj. I z każdym dniem cofa się coraz bardziej w przeszłość. Bohaterka znajduje się w pętli czasu, żeby dowiedzieć się, dlaczego jej syn zdecydował się na dokonanie tak strasznego czynu.
Lubię historie związane z zawirowaniami czasowymi, dlatego konstrukcja tej książki trafiła w mój gust. Dodatkowo, główna bohaterka nie zachowywała się zbyt histerycznie, co często się zdarza w tego typu książkach, co też było na plus. Sama intryga może nie była zbyt zaskakująca, ale nie przeszkadzało mi to śledzić jej z zainteresowaniem.
Książka zdecydowanie nie jest wybitna, ale bardzo dobra jako przerywnik lub do słuchania przy prasowaniu i sprzątaniu.

Rzadko, bo rzadko, ale bywają takie chwile, kiedy mam ochotę na coś lekkiego i niewymagającego. Nie jest mi jednak łatwo znaleźć takich książek! Wciąż bowiem oczekuję, że będą przyzwoicie napisane i nie będą zbyt głupie i żenujące. Te kryteria spełnił nietypowy kryminał "Nie to miejsce, nie ten czas" autorstwa Gillian McAllister.
Historia rozpoczyna się, jak to w kryminale,...