Zdrowy i młody chłopak ulega wypadkowi i znajduje się w stanie śmierci mózgowej. A wydawać się mogło, że całe życie przed nim.
Dla rodziców śmierć dziecka, to najtrudniejsze doświadczenie. Autorka pokazuje ich wewnętrzne i zewnętrzne emocje.
Stają przed trudną decyzją czy zdrowe narządy syna przekazać innym chorym potrzebującym.

Zdrowy i młody chłopak ulega wypadkowi i znajduje się w stanie śmierci mózgowej. A wydawać się mogło, że całe życie przed nim.
Dla rodziców śmierć dziecka, to najtrudniejsze doświadczenie. Autorka pokazuje ich wewnętrzne i zewnętrzne emocje.
Stają przed trudną decyzją czy zdrowe narządy syna przekazać innym chorym potrzebującym.

Skuszona świetną okładką i przywoitymi recenzjami, sięgnęłam po nią. Moje minimum wymagań co do książek, to aby była dobra do wieczornego czytania, chociażby do polecenia z kategorii "w sam raz na raz". Nawet tego nie spełniła. Głęboki artyzm i poetyckość tekstu - dość płytka, według mnie - sprawiała, że okrutnie ciężko się ją czytało. Rozległe porównania i epitety, ciągnące się przez całe strony, nic nie wznoszące do tej i tak nudnej historii jakich Wiele, skutecznie zniechęciły mnie do tej autorki.Do tego, śmiem stwierdzić,że postacie, na których opisie mocno bazowała ta książka, nie były ani trochę dobrze wykreowane. Nie wiem, czy to wynika z tego, że jestem za młoda i za głupia na tego typu powieści, czy z tego, że dramaty nie są u mnie zbyt lubianym gatunkiem, ale nie jestem w stanie jej nikomu polecić.

Skuszona świetną okładką i przywoitymi recenzjami, sięgnęłam po nią. Moje minimum wymagań co do książek, to aby była dobra do wieczornego czytania, chociażby do polecenia z kategorii "w sam raz na raz". Nawet tego nie spełniła. Głęboki artyzm i poetyckość tekstu - dość płytka, według mnie - sprawiała, że okrutnie ciężko się ją czytało. Rozległe porównania i epitety,...

Przed „Reperacją” Maylis de Kerangal znana była mi wyłącznie z tego, jak szarmancko=szowinistycznie potraktował ją inny autor - niech pozostanie anonimowy - w swoim własnym fragmencie tekstu, skupionym niezdrowo na „szeroko rozstawionych oczach, znaku ludzi wybitnych” pisarki. Zeźlona takim traktowaniem, postanowiłam przyjść z odsieczą,  sięgając po produkcję piśmienniczą JEJ autorstwa. Oto co odnalazłam w tej książce z gatunku „medical fiction”, nawiązującej tytułem do cytatu z „Płatonowa” Czechowa [sicK]:
„ — Mikołaju, co robić?
— Grzebać umarłych i reperować żywych”.

Wprawdzie brakuje mi wiedzy, by ocenić, czy wszystkie informacje techniczne i medyczne są prawdziwe, za to z łatwością przychodzi dostrzeżenie imponującego pisarskiego (uwaga, nomenklatura rapowa) „flow” de Kerangal, jej płynnych skojarzeń oraz odniesień do kultury wysokiej oraz pop (dopiero stąd dowiedziałam się o znajdującym się w Hawrze przykładzie architektury O. Niemeyera, Wulkanie/kubku jogurtu). Mimo powagi przedstawionej sytuacji – dawstwo i przeszczep organów – nie ma w niej melodramatu. Choć też nie jest to zimna relacja, a bardziej uwodząca poetyzacja rzeczywistości. Autorka umiejętnie ukazuje, jak ludzie w obliczu tragedii są w stanie wyrzec się własnych przekonań, tych które nieodmiennie wcześniej im towarzyszyły, aby tylko nie dopuścić do siebie myśli o nieuniknionym, chcąc czarować realia. Nie da się jednak pozbyć wrażenia, że przy szkicowaniu portretów poszczególnych rozgrywających, rozwleka wątki, a niektóre zbyt prędko opuszcza. Stanowiąca punkt kulminacyjny operacja pobrania i wszczepienia serca najbardziej chyba trzyma w napięciu, chwyta za… !

Maylis broni się sprawnością słowa, nie nadgania logiką. Mimo to nie będę spieszyć z sięgnięciem po jej opierającą się na tej samej formule powieść o budowie mostu. „Engineer fiction”?

Przed „Reperacją” Maylis de Kerangal znana była mi wyłącznie z tego, jak szarmancko=szowinistycznie potraktował ją inny autor - niech pozostanie anonimowy - w swoim własnym fragmencie tekstu, skupionym niezdrowo na „szeroko rozstawionych oczach, znaku ludzi wybitnych” pisarki. Zeźlona takim traktowaniem, postanowiłam przyjść z odsieczą,  sięgając po produkcję piśmienniczą...

24 godziny z życia pewnego serca. Napisana w sposób pozornie niepasujący do tematu, poetycka powieść w obrazach, skupiająca się na wszystkich osobach towarzyszących mu w podróży do biorcy.

24 godziny z życia pewnego serca. Napisana w sposób pozornie niepasujący do tematu, poetycka powieść w obrazach, skupiająca się na wszystkich osobach towarzyszących mu w podróży do biorcy.

Bardzo interesująca książka, poruszająca delikatny dla nas temat transplantacji. Opowiada historię, o chłopaku, który tragicznie umiera w wypadku. Akcja dzieje się oczami rodziców, ich ból cierpienie; lekarzy, pielęgniarzy - jak trudna jest ich praca pod względem fizycznym i psychicznym; jak i biorcy przeszczepu - czy umieją sobie poradzić z tym że mają np. obce serce w sobie. Autorka w pełni opisuje uczucia wszystkich tych powiązanych ze sobą stron, dosłownie człowiek przeżywa razem z bohaterami tą trudną sytuację.

Bardzo interesująca książka, poruszająca delikatny dla nas temat transplantacji. Opowiada historię, o chłopaku, który tragicznie umiera w wypadku. Akcja dzieje się oczami rodziców, ich ból cierpienie; lekarzy, pielęgniarzy - jak trudna jest ich praca pod względem fizycznym i psychicznym; jak i biorcy przeszczepu - czy umieją sobie poradzić z tym że mają np. obce serce w...

„Reperować żywych” to książka niesamowita, ważna i smutna, ale zarazem niosąca nadzieję.
Jej akcja toczy się w ciągu kilkudziesięciu godzin i praktycznie w jednym głównym miejscu - szpitalu, do którego trafia 19-letni Simon Lipres, ciężko ranny w wypadku samochodowym, w stanie śmierci mózgowej/klinicznej. Wezwani rodzice nie mogą uwierzyć, że ich syn już nie żyje, bo przecież oddycha... Do akcji przystępuje koordynator przeszczepów i gdy, po długim przekonywaniu, rodzice chłopaka godzą się na pobranie jego narządów, kilka nieznanych im osób otrzymuje swoją wielką szansę na zdrowe życie.
Autorka, snując opowieść i zadając pytania, nie udziela na nie odpowiedzi, pozostawiając czytelnika jego własnym przemyśleniom.
Polecam tę powieść przede wszystkim miłośnikom pięknej prozy i tym, którzy interesują się trochę medycyną transplantacyjną, widząc w niej nie tylko tragedię, ale i ogromną szansę:

„Reperować żywych” to książka niesamowita, ważna i smutna, ale zarazem niosąca nadzieję.
Jej akcja toczy się w ciągu kilkudziesięciu godzin i praktycznie w jednym głównym miejscu - szpitalu, do którego trafia 19-letni Simon Lipres, ciężko ranny w wypadku samochodowym, w stanie śmierci mózgowej/klinicznej. Wezwani rodzice nie mogą uwierzyć, że ich syn już nie żyje, bo...