Biblia Tysiąclecia - Księga Wyjścia tom 2

Każda osoba wychowana w jakimś kręgu kulturowym powinna zapoznać się z własnym dorobkiem kulturowym. Akcja podjęta na pobycie ludu Izraela w Egipcie i skończona na określeniu pierwszych sformalizowanych zasad kultu z wystawieniem tymczasowej przenośnej świątyni.

Można też to opisać na wesoło, jako pierwowzór książek fantazy z Bogiem przemawiającym do czarodzieja, czarodziejem walczącym ze złym królem i niezadowolonym ludem psioczącym momentami na wszystkich trzech. ;) Niestety efekt psują wciskane miejscami prapierwowzory księgą przychodów i rozchodów/ i inwentarzowej.

Ocena podniesiona za wiek dzieła.
Kwestie wiary i niewiary niech każdy rozstrzyga sam we własnym zakresie.

Każda osoba wychowana w jakimś kręgu kulturowym powinna zapoznać się z własnym dorobkiem kulturowym. Akcja podjęta na pobycie ludu Izraela w Egipcie i skończona na określeniu pierwszych sformalizowanych zasad kultu z wystawieniem tymczasowej przenośnej świątyni.

Można też to opisać na wesoło, jako pierwowzór książek fantazy z Bogiem przemawiającym do czarodzieja,...

Pod kątem samej przyjemności z czytania to nic się nie zmieniło od Księgi Rodzaju i dalej napisane jest to słabo. Niektóre kwestie są powtarzana i opisane w ten sam sposób, tak jakby opisanie tego raz nie wystarczało.

Nie ma w tym za bardzo dzieła filozoficznego. Raczej marnie spisane kwestie, opisane aż za dokładnie, żeby można było powiedzieć, że chodzi o metaforę (np. opisywanie kwestii traktowania ludzi z trądem na 5 stronach),albo kwestie ustalenia kar za bicie po genitaliach.

Z każdą księgą coraz ciężej jest zrozumieć, skąd bierze się interpretacja, że Bóg jest taki, jakim opisują go księża. Raczej bliżej mu do np. bogów grackich - humorzastych, zapatrzonych w siebie i cały czas podkreślających swoją wyższość. Dla przykładu:
"Ja ukażę ci mój majestat i ogłoszę przed tobą imię Pana, gdyż Ja wyświadczam łaskę, komu chcę, i miłosierdzie, komu Mi się podoba".

Tym razem już nie mogę podnieść oceny za "wartościowość tej książki dla ludzi wierzących", jak w przypadku Księgi Rodzaju.

Pod kątem samej przyjemności z czytania to nic się nie zmieniło od Księgi Rodzaju i dalej napisane jest to słabo. Niektóre kwestie są powtarzana i opisane w ten sam sposób, tak jakby opisanie tego raz nie wystarczało.

Nie ma w tym za bardzo dzieła filozoficznego. Raczej marnie spisane kwestie, opisane aż za dokładnie, żeby można było powiedzieć, że chodzi o metaforę (np....