Historia Polski 2.0: Polak, Rusek i Niemiec... czyli jak psuliśmy plany naszym sąsiadom

Jan Wróbel ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim, pracował jako nauczyciel i dziennikarz.

„Historia Polski 2.0: Polak, Rusek i Niemiec… czyli jak psuliśmy plany naszym sąsiadom” przybliża wybrane epizody z historii Polski między 1604 r. (Dymitriady) a 1989 r. (upadek komunizmu). W założeniu robi to w humorystyczny i lekkostrawny sposób. Nawet układ graficzny książki w wielu miejscach nawiązuje do interfejsu stron internetowych czy mediów społecznościowych.

Książka dostarczyła mi nieco rozrywki, ale nie pamiętam z niej już prawie nic, w porównaniu do pozostałych wymienionych w tym tekście. Poza tym tylko część żartów autora odebrałem jako rzeczywiście śmieszne.

W kategorii „Historia Polski na wesoło” zdecydowanie bardziej polecam książeczkę „Historia Polski dla menedżerów”, której autorami są Andrzej Mleczko i Andrzej S. Nartowski. Jest bardziej ogólnikowa (bo przy podobnej objętości obejmuje czasy od pierwszych Piastów), za to rozbawiła mnie znacznie bardziej.

Jan Wróbel ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim, pracował jako nauczyciel i dziennikarz.

„Historia Polski 2.0: Polak, Rusek i Niemiec… czyli jak psuliśmy plany naszym sąsiadom” przybliża wybrane epizody z historii Polski między 1604 r. (Dymitriady) a 1989 r. (upadek komunizmu). W założeniu robi to w humorystyczny i lekkostrawny sposób. Nawet układ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jednego nie rozumiem: czemu hetmana Stanisława Żółkiewskiego w tej książce cały czas nazywa się Stefanem Żółkiewskim?

Jednego nie rozumiem: czemu hetmana Stanisława Żółkiewskiego w tej książce cały czas nazywa się Stefanem Żółkiewskim?

Pokaż mimo to

Fakty i ciekawostki z zakresu historii opowiedziane w bardzo ciekawy i przystępny sposób. Polecane głównie młodzieży...

Fakty i ciekawostki z zakresu historii opowiedziane w bardzo ciekawy i przystępny sposób. Polecane głównie młodzieży...

Pokaż mimo to

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/01/polak-rusek-i-niemiec-oraz-polak.html

Z moich doświadczeń wynika, że na historii przekazuje się nam ogrom informacji dotyczących czasów starożytnych czy wydarzeń dziejących się w obcych krajach, w jakich z pewnością większość osób nawet nie wie, gdzie leży Polska. Nadal nie potrafię pogodzić się z tym, że program skupia się na tym, co nie dotyczy naszego kraju. Zatem kiedy tylko natknęłam się w bibliotece na książki Jana Wróbla, dotychczas znanego mi jedynie z pewnego programu śniadaniowego, poczułam się zaintrygowana. Postanowiłam przekonać się, czy istnieje ktokolwiek, kto potrafiłby przedstawić historyczne wydarzenia w przystępny sposób.

Wszyscy wiemy, że nasz kraj nigdy nie miał łatwo. Nieustannie nasi sąsiedzi dbali o to, aby nie żyło się nam zbyt wygodnie i spokojnie, jednak zawsze po wielu perturbacjach wychodziliśmy z tarczą, a nie na niej. "Polak, Rusek i Niemiec... czyli jak psuliśmy plany naszym sąsiadom" ukazuje wydarzenia z Polakami w roli głównej - od okolic 1612 roku aż po czasy PRL-u. Zawsze mieliśmy pod górkę, czasami pakowaliśmy się w kłopoty, ale często wychodziliśmy zwycięsko z wielu opresji... bo w Polakach siła!

Nie będę owijać w bawełnę - moja nauka historii opierała się głównie na wklepywaniu formułek i usilnym zapamiętywaniu nie zawsze potrzebnych szczegółów, które błyskawicznie ulatywały mi z pamięci, kiedy tylko minął sprawdzian. Od zawsze ten przedmiot nie kojarzył mi się zbyt dobrze, a w swoim życiu spotkałam tylko jedną nauczycielkę, dla której historia była pasją - niestety uczyła mnie tylko rok. Nigdy też nie zrozumiem, dlaczego w polskich szkołach uczy się tylu niepotrzebnych rzeczy, zmuszając do zapamiętywania zdarzeń zupełnie niezwiązanych z naszym krajem, spychając wiadomości o wydarzeniach, które osobiście dotknęły Polskę - jedynie czasy I czy II wojny światowej, a także wszystko to, co zadziało się potem, było dla mnie przystępnym materiałem do nauki. Niestety owa tematyka zawsze znajdowała się na samym końcu książek, a do tego nauczyciele starali się ją wręcz przeskoczyć... Nie dziwne, że przez to istnieje tylu uczniów, dla których historia to pięta achillesowa.

Zamiast grubych tomów, które przekazują suche informacje, poruszając zagadnienia zupełnie nieprzydatne dla zwyczajnego zjadacza chleba, podręczniki szkolne powinny być takie jak książki Jana Wróbla. Co lepiej dotrze do głów dzieci i młodzieży niż najistotniejsze tematy, ilustracje w postaci komiksów, trafne porównania, dyskusje rodem z forów internetowych bądź przedstawianie konkretnych postaci jakby mieli konto na portalu społecznościowym? A to wszystko okraszone wspaniałym humorem, podane z lekkością i przymrużeniem oka. Gdybym trafiła na te książki w swoich szkolnych latach, to nauka byłaby zdecydowanie przyjemniejsza.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/01/polak-rusek-i-niemiec-oraz-polak.html

Z moich doświadczeń wynika, że na historii przekazuje się nam ogrom informacji dotyczących czasów starożytnych czy wydarzeń dziejących się w obcych krajach, w jakich z pewnością większość osób nawet nie wie, gdzie leży Polska. Nadal nie potrafię pogodzić się z tym, że program skupia się na tym, co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Był sobie Polak, Rusek i Niemiec

Każdy zna przynajmniej jeden dowcip zaczynający się od takiej wyliczanki. Nasza wspólna historia nie była łatwa, lekka i przyjemna. Na szczęście prezentowana książka jest.

Polacy trafili na sąsiadów, którzy bardzo często interesowali się tym, co u nas się dzieje. Ba, sami nawet mieli na to mocny wpływ. My jednak nie pozostawaliśmy dłużni i psuliśmy im szyki - bardzo często skutecznie.
O historii Polski przyjęło się mówić tylko poważnym tonie, podkreślać, że choć parę rzeczy nam się udało, to tych nieudanych jest więcej, a w ogóle to wina "tych zza miedzy" czyli Niemców i Rosjan. Jan Wróbel w pierwszej książce z serii "Historia Polski 2.0" pokazuje, że o przeszłości naszego kraju można mówić w sposób inny niż w stylu przemówień rodem z uroczystości państwowych. "Polak,..." jest napisany z humorem i w pozwala łatwo przyswoić sobie wiedzę dotyczącą ważnych dat z minionych czasów. Niestety, wbrew zapowiedziom na okładce, nie popłakałem się ze śmiechu, choć często się śmiałem. Styl używany przez autora jest niewątpliwym atutem prezentowane pozycji. Oprócz tego książka ma wewnątrz ciekawą szatę graficzną . Oprócz typowych akapitów z tekstem, część treści w rozdziałach (zatytułowanych "Psujstwo pierwsze" itd.) ma np. formę dyskusji na forum czy też wygląd postu na facebooku. Uważam takie urozmaicenia za coś przydatnego, gdyż coraz częściej zapoznajemy się z informacjami w takim otoczeniu niż w formie normalnego tekstu. Jest też wiele ilustracji, których autorką jest Joanna Wójcik.
Dzisiejsza recenzja jest krótka, ale sama książka też jest taka (niecałe 200 stron), ale uważam, że warto po nią sięgnąć. Nie tylko jeżeli jesteście uczniami i musicie się jeszcze historii uczyć. Do tego znak.com.pl ma tą pozycję często w promocji :)

http://czytalski.pl

Był sobie Polak, Rusek i Niemiec

Każdy zna przynajmniej jeden dowcip zaczynający się od takiej wyliczanki. Nasza wspólna historia nie była łatwa, lekka i przyjemna. Na szczęście prezentowana książka jest.

Polacy trafili na sąsiadów, którzy bardzo często interesowali się tym, co u nas się dzieje. Ba, sami nawet mieli na to mocny wpływ. My jednak nie pozostawaliśmy dłużni i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawe spojrzenie na historię. Gratuluję autorowi humoru, z takim przymrużeniem oka pokazać historię wielu nie potrafi ;).

Ciekawe spojrzenie na historię. Gratuluję autorowi humoru, z takim przymrużeniem oka pokazać historię wielu nie potrafi ;).

Pokaż mimo to

Wybrane fragmenty z historii Polski przedstawione są w sposób łatwy, przystępny i prześmieszny - uważam, że to świetna książka dla młodszych czytelników, np. w wieku gimnazjalnym, która ma szansę wzbudzić zainteresowanie nawet najbardziej opornych uczniów.

Wybrane fragmenty z historii Polski przedstawione są w sposób łatwy, przystępny i prześmieszny - uważam, że to świetna książka dla młodszych czytelników, np. w wieku gimnazjalnym, która ma szansę wzbudzić zainteresowanie nawet najbardziej opornych uczniów.

Pokaż mimo to

Po raz pierwszy przekonałem się, że gdy mówią Ci, że będziesz płakał ze śmiechu, to tak niestety nie będzie.
Podczas lektury czasem pojawia się uśmiech na twarzy, aczkolwiek nie jest to stałe.
Ponadto, większość opisanych wydarzeń i sytuacji omawiałem w szkole (na poziomie podstawowym), więc szybko przechodziłem z kartki na kartkę.
Jak widać po okładce, książka jest barwna, również w środku, można rzecz, że zbyt barwna.
Generalnie jednak uważam, że książka jest warta polecenia.
Można potraktować ją jako pewnego rodzaju podręcznik, aczkolwiek gdybym szedł rozszerzonym programem w szkole, nie kupiłbym tej publikacji, gdyż większość informacji jest mi znana już z poziomu gimnazjum.

Po raz pierwszy przekonałem się, że gdy mówią Ci, że będziesz płakał ze śmiechu, to tak niestety nie będzie.
Podczas lektury czasem pojawia się uśmiech na twarzy, aczkolwiek nie jest to stałe.
Ponadto, większość opisanych wydarzeń i sytuacji omawiałem w szkole (na poziomie podstawowym), więc szybko przechodziłem z kartki na kartkę.
Jak widać po okładce, książka jest barwna,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka napisana z dystansem i nutą ironii w stosunku do naszych zawiłych dziejów. Nie sposób nie zauważyć jednak, że autor przebiegł po historii Polski dosyć pobieżnie, można to wybaczyć, biorąc pod uwagę docelową grupę odbiorców. Dziś mało kto interesuje się historią, więc wydanie książki, która prowokuje czytelnika do myślenia jest strzałem w dziesiątkę.

Dla niektórych przeczytanie jej będzie tylko pobieżną powtórką informacji ze szkoły podstawowej/gimnazjum, dla innych zaś wtajemniczeniem przynajmniej w te najważniejsze dla Polski fakty historyczne z ostatnich czterech wieków.

Książka napisana z dystansem i nutą ironii w stosunku do naszych zawiłych dziejów. Nie sposób nie zauważyć jednak, że autor przebiegł po historii Polski dosyć pobieżnie, można to wybaczyć, biorąc pod uwagę docelową grupę odbiorców. Dziś mało kto interesuje się historią, więc wydanie książki, która prowokuje czytelnika do myślenia jest strzałem w dziesiątkę.

Dla niektórych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z pewną rezygnacją muszę przyznać, że kiedy czytam w opisie książki coś w stylu „będziesz płakać ze śmiechu” nigdy tak się nie dzieje. W zasadzie powinnam takie teksty traktować jako ostrzeżenie. Podobnie było w tym przypadku – dla odprężenia i inteligentnego odmóżdżenia wzięłam do ręki humorystyczną wersję historii Polski od początku XVII wieku do końca XX wieku. Owszem była ona przedstawiona z przymrużeniem oka, bez zadęcia, martyrologii, patosu, ale nie pokulałam się po podłodze ze śmiechu. Tyle tytułem wyjaśnienia, co do potencjału rozrywkowego tej pozycji.
Natomiast jeśli chodzi o warstwę poznawczą czuję się bardzo usatysfakcjonowana. Autor wziął na tapetę okres historii Polski, kiedy nasza świetność zaczęła się kończyć, a dzieje komplikować, magnateria tworzyła koterie, sąsiedzi wtrącali się do wewnętrznych spraw, potem rozbiory, nieudane powstania, mnóstwo partii (te wszystkie PPSy zawsze mi się myliły, nie mogli się dogadać? Uczniom byłoby lżej.) i wreszcie odzyskanie niepodległości. Jan Wróbel przedstawił wydarzenia historyczne tak, że poukładały mi się wreszcie w głowie. Powskakiwało dużo różnych wiadomości, nabrały sensu, zobaczyłam je w szerszej perspektywie. No i było to wszystko tak strawnie podane, czasami w formie bloga, wpisów twitterowych, profilów facebookowych i krótkich komiksów – te były najbardziej śmieszne i myślę, że był to dobry pomysł.
Komu poleciłabym – dorosłym, którzy mówią jaka to historia jest straszliwie nudna i uczniom dla rozjaśnienia tego, co w szkole im się podaje w tradycyjnej formie.
P.S. Wiedzieliście, że pieśń „Boże, coś Polskę” była napisana na cześć cara Aleksandra?!?

Z pewną rezygnacją muszę przyznać, że kiedy czytam w opisie książki coś w stylu „będziesz płakać ze śmiechu” nigdy tak się nie dzieje. W zasadzie powinnam takie teksty traktować jako ostrzeżenie. Podobnie było w tym przypadku – dla odprężenia i inteligentnego odmóżdżenia wzięłam do ręki humorystyczną wersję historii Polski od początku XVII wieku do końca XX wieku. Owszem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to