"Ćwir" Joke van Leeuwen to książka zadziwiająca!
Wielowątkowa, wielowarstwowa i niedająca się zaszufladkować!

Refleksyjna? Metaforyczna? Filozoficzna? Coś pomiędzy?
Humorystyczna? Poważna? Coś pomiędzy?

Dla dzieci? Dla młodzieży? Dla dorosłych? Dla każdego?

O inności, niepełnosprawności, podcinaniu skrzydeł?
O wolności, szukaniu siebie, priorytetach?
O znajdowaniu, o odchodzeniu?
O przywiązaniu i jego braku?
O oczekiwaniach, lękach?
O tym wszystkim?

Hm...
A raczej: "ćwir" ;-)

Tytułowe "ćwir" wypowiada Ptasia / Ptysia / Ptyś.
To ptakodziewczynka. Albo dziewczynkoptak. Albo coś pomiędzy.*

W książce występują też inne dzieci oraz dorośli.
Walter - obserwator ptaków, który Ptysię znalazł i uważa ją za ptaka.
Tina - żona Waltera, uważająca Ptysię za dziewczynkę i tak ją wychowująca.
Lutka - córka wciąż nieobecnego ojca, chcąca upodobnić się do Ptysi-ptaka.
Bor - samotny chłopiec wciąż myślący o potworach i duchach, bojący się wszystkiego.
Ratownik - znajdujący szczęście / sens życia w ratowaniu innych.

Istotnym elementem książki są ilustracje!
Trochę dziwne, trochę śmieszne, trochę straszne.
Idealnie komponujące się z treścią:
trochę dziwną, trochę śmieszną, trochę straszną.


To zadziwiająca książka!
Bawi, wzrusza, skłania do refleksji.

Sprawdźcie, które jej warstwy odkryjecie.


https://bajdocja.blogspot.com/2020/05/cwir.html

"Ćwir" Joke van Leeuwen to książka zadziwiająca!
Wielowątkowa, wielowarstwowa i niedająca się zaszufladkować!

Refleksyjna? Metaforyczna? Filozoficzna? Coś pomiędzy?
Humorystyczna? Poważna? Coś pomiędzy?

Dla dzieci? Dla młodzieży? Dla dorosłych? Dla każdego?

O inności, niepełnosprawności, podcinaniu skrzydeł?
O wolności, szukaniu siebie, priorytetach?
O znajdowaniu, o...

Wspaniała i śmieszna książka. Dla wielbicieli ptaków lub niezwykłych ludzi. Przygotujcie się na olbrzymią porcję strachu, nadziei,śmiechu,smutku i zadowolenia. Fajna książka.

Wspaniała i śmieszna książka. Dla wielbicieli ptaków lub niezwykłych ludzi. Przygotujcie się na olbrzymią porcję strachu, nadziei,śmiechu,smutku i zadowolenia. Fajna książka.

Piękna opowieść, wzruszająca, straszna i piękna. Bardzo dobra treściowo, językowo, świetna wydawniczo. Dawno nie brałam do ręki ksiązki dla dzieci. Już jak otworzyłam, uderzyły mnie (bardzo pozytywnie, aż się zatchnęłam) wygląd strony, krój czcionki, rodzaj papieru. Ascetyczne, ale jakże wyraziste ilustracje, obrazujące i dopełniające tekst. Brawo dla Wydawnictwa Dwie Siostry! Ale sama treść… I sposób jej przekazania… Niesamowite. Jest to książka dla każdego 10 +, albo i wcześniej pod kontrolą rodziców, ale później, to jak najbardziej i nawet powiedziałabym obowiązkowo.
Walter, zamiłowany obserwator ptaków, pewnego dnia znalazł pod krzakiem maleńką dziewczynkę ze skrzydłami zamiast ramion. Zabrał ją do domu. Tina i Walter początkowo próbowali wychowywać Ptasię jak zwyczajne ludzkie dziecko. Ale Ptyś rośnie i potrzebuje wolności, ucieka przy pierwszej nadarzającej się okazji. Opowieść toczy się dalej i można z niej wiele wyczytać:
- ludzie porzucają dzieci odstające od normy, ale inni je przygarniają
- dziwność trzeba ukrywać przed innymi – to pierwszy odruch w takiej sytuacji
- dostrzeganie i docenianie innych umiejętności Ptysi (jakich nie mają zwykli ludzie)
- każdy może mieć niezwykłe umiejętności, swoje własne, jakich nikt inny nie ma
-i wiele, wiele innych.

Piękna opowieść, wzruszająca, straszna i piękna. Bardzo dobra treściowo, językowo, świetna wydawniczo. Dawno nie brałam do ręki ksiązki dla dzieci. Już jak otworzyłam, uderzyły mnie (bardzo pozytywnie, aż się zatchnęłam) wygląd strony, krój czcionki, rodzaj papieru. Ascetyczne, ale jakże wyraziste ilustracje, obrazujące i dopełniające tekst. Brawo dla Wydawnictwa Dwie...

Któregoś dnia Walter przyniósł do domu malutką dziewczynkę, którą znalazł pod krzakiem. A może to był raczej ptak. Ciężko orzec. Pewne jest natomiast to, że razem ze swoją żoną Tiną nazwali maleństwo Ptyś i postanowili wychowywać jak własne dziecko. Ptyś nie była jednak zwykłym dzieckiem. Kiedy nieco podrosła umiała wprawdzie wypowiedzieć kilka słów, a nawet 1 pełne zdanie, ale wciąż nie potrafiła posługiwać się łyżką czy sama się ubrać – a wszystko dlatego, że zamiast rąk miała skrzydła…

Ta magiczna opowieść rozpoczyna się w nieco podobny sposób jak słynny „Mały Książę” – rysunkiem, któremu można nadać kilka znaczeń. Zresztą ilustracje są tutaj nie mniej ważne od samej treści, spajają całą historię i dodają jej dowcipnego, a jednocześnie odrobinę filozoficznego charakteru.

Ptyś zaczyna latać i nie czuje się przywiązana ani do miejsc, ani do ludzi, których spotyka na swojej drodze. Ci ostatni zaś, każdy na swój sposób, muszą poradzić sobie z poczuciem braku, stratą, tęsknotą, lękiem czy niewiarą we własne siły. To ciepła i niezwykle mądra historia, która, jak cebula, ma różne warstwy – każdy czytelnik znajdzie w niej coś dla siebie…

„Ptyś przez krótką chwilę siedziała na parapecie. Wnętrze pokoju było jednak za ciasne i za pełne. Pofrunęła na tyły domu i wślizgnęła się pod stół. Był to stół, na którym stało krzesło. Było to krzesło, na którym stał stołeczek. Był to stołeczek, na którym leżała książka. Była to książka o widokach”[1]

http://fileiholicy.blogspot.com/

[1] Joke van Leeuwen, Ćwir!, przeł. Jadwiga Jędryas, Wydawnictwo Dwie Siostry, Warszawa 2015, s. 164

Któregoś dnia Walter przyniósł do domu malutką dziewczynkę, którą znalazł pod krzakiem. A może to był raczej ptak. Ciężko orzec. Pewne jest natomiast to, że razem ze swoją żoną Tiną nazwali maleństwo Ptyś i postanowili wychowywać jak własne dziecko. Ptyś nie była jednak zwykłym dzieckiem. Kiedy nieco podrosła umiała wprawdzie wypowiedzieć kilka słów, a nawet 1 pełne zdanie,...

Ta prosta historia wzruszy, czasem rozbawi i nakłoni do refleksji. Możliwe, że okładka nie jest zachęcająca i ilustracje zamieszczone w środku również. Jednak wystarczy sięgnąć i wczytać się w treść. Mnie urzekł szczególnie wybór imienia. To subiektywne podejście. Mianowicie sam pomysł z historią dziewczynki-ptaka, operowanie skojarzeniami opatrzonymi obrazkami i wyczulenie na wrażliwość wobec tego co nietypowe - należy już do obiektywnej oceny. Daję plusa. Czasami wyłapywałam niedociągnięcia i pod dużym znakiem zapytania stawiam - Nowotel i dziwne sytuacje panujące w nim. Ja chciałam poznać Ptysia, a Ty skusisz się?

Ta prosta historia wzruszy, czasem rozbawi i nakłoni do refleksji. Możliwe, że okładka nie jest zachęcająca i ilustracje zamieszczone w środku również. Jednak wystarczy sięgnąć i wczytać się w treść. Mnie urzekł szczególnie wybór imienia. To subiektywne podejście. Mianowicie sam pomysł z historią dziewczynki-ptaka, operowanie skojarzeniami opatrzonymi obrazkami i wyczulenie...

Nieoczywista, osobna książka. Bo i 'cross-generation' (inaczej odbierze ją matka, a inaczej wczesny nastolatek),i łamiąca podziały gatunkowe (równie ważna jest tu warstwa graficzna, dopełniająca już i tak niejednoznaczny, wielopoziomowy tekst; a jednak nie mamy do czynienia z 'graphic novel') i odważna tematycznie. Bezkompromisowa i przemyślana: to co zaczyna się absurdalnie, prowadzone jest konsekwentnie małymi kroczkami, i powoli się sprawy rozjaśniają, kończąc się tak, jak Autorka sobie zamyśliła, a nie, jak jej wyszło po drodze... (co bywa cechą wielu polskich książek dla dzieci/młodzieży: dobrze się zapowiadających, a im dalej w las, tym bardziej miałko i tchórzliwie).
Śmiech, ale nie histeryczny; łzy, ale nie rozpaczliwe

Nieoczywista, osobna książka. Bo i 'cross-generation' (inaczej odbierze ją matka, a inaczej wczesny nastolatek),i łamiąca podziały gatunkowe (równie ważna jest tu warstwa graficzna, dopełniająca już i tak niejednoznaczny, wielopoziomowy tekst; a jednak nie mamy do czynienia z 'graphic novel') i odważna tematycznie. Bezkompromisowa i przemyślana: to co zaczyna się...

Piękna, mądra, wzruszająca... Bardzo polecam!

Piękna, mądra, wzruszająca... Bardzo polecam!

Bardzo skandynawska książka - trochę piękna, trochę śmieszna, trochę straszna... Nieoczywista, a jednak z czytelnym przesłaniem - żeby umieć przeżywać życie takim, jakie jest, i godzić się z jego kruchością... A jednocześnie go nie przegapić.

Mojej prawie siedmioletniej córce bardzo się podobała. I mi też!

Bardzo skandynawska książka - trochę piękna, trochę śmieszna, trochę straszna... Nieoczywista, a jednak z czytelnym przesłaniem - żeby umieć przeżywać życie takim, jakie jest, i godzić się z jego kruchością... A jednocześnie go nie przegapić.

Mojej prawie siedmioletniej córce bardzo się podobała. I mi też!