"Moja afrykańska miłość" to to wspomnienia Corinne Hofmann z kilkutygodniowego pobytu w Kenii po 14-letniej przerwie. Autorka wyruszyła tam by spotkać się ze swoją afrykańską rodziną oraz przyjaciółmi, ale również po to, by zajrzeć na plan filmowy "Białej Masajki" - filmu na podstawie jej pierwszej książki. Corinne opisuje swoje obawy o to, jak przyjmą ją od bardzo dawna niewidziani bliscy, jak zareaguje jej były mąż Lketinga, jak mama (teściowa). Co więcej, ukazuje również, jak zmieniła się Kenia w ciągu tych kilkunastu lat jej nieobecności, a zmian trochę nastąpiło, ale nie koniecznie pozytywnych. Brakuje mi czwartej części, w której to jej córka Napirai spotka się ze swoją afrykańską rodziną. Polecam.

"Moja afrykańska miłość" to to wspomnienia Corinne Hofmann z kilkutygodniowego pobytu w Kenii po 14-letniej przerwie. Autorka wyruszyła tam by spotkać się ze swoją afrykańską rodziną oraz przyjaciółmi, ale również po to, by zajrzeć na plan filmowy "Białej Masajki" - filmu na podstawie jej pierwszej książki. Corinne opisuje swoje obawy o to, jak przyjmą ją od bardzo dawna...

Miła odmiana po poprzedniej części, przy której usypiałam z nudów.

Miła odmiana po poprzedniej części, przy której usypiałam z nudów.

Kiążkę czyta się szybko i przyjemnie. Niesamowite, jakie zmiany zaszły w Barsaloi i właściwie w całej Kenii w ciągu 14 lat od momentu ucieczki Corrine od Lketingi. Może i książka została napisana w sposób lakoniczny, jednak dla mnie jest świetnym źródłem informacji o życiu w buszu oraz w tych bardziej cywilizowanych miastach Kenii.

Kiążkę czyta się szybko i przyjemnie. Niesamowite, jakie zmiany zaszły w Barsaloi i właściwie w całej Kenii w ciągu 14 lat od momentu ucieczki Corrine od Lketingi. Może i książka została napisana w sposób lakoniczny, jednak dla mnie jest świetnym źródłem informacji o życiu w buszu oraz w tych bardziej cywilizowanych miastach Kenii.

Jak w pierwszej części nie było za wiele opisu otoczenia, tak w tej autorka trochę bardziej się na tym skupiła. Ta książka nie była tak chaotyczna, jak pierwsza część.

Jak w pierwszej części nie było za wiele opisu otoczenia, tak w tej autorka trochę bardziej się na tym skupiła. Ta książka nie była tak chaotyczna, jak pierwsza część.

"Białą Masajkę" jak i "Żegnaj Afryko" przeczytałam już dawno i obie wywarły na mnie ogromne wrażenie Ta książka Corinne Hofmann była jak powrót do przeszłości. Wspomnienia, które autorka opisuje, zarówno dla niej jak i dla czytelnika są dużym przeżyciem - przypomnienie sobie wydarzeń sprzed 14 lat, opisy miejsc, ludzi, historii sprawiają, że można poczuć się jakby się w nich uczestniczyło. Piękne opisy, w których widać sentyment do swojego dawnego życia w krainie Samburu, dają poczucie zżycia się z bohaterami książki. Polecam.

"Białą Masajkę" jak i "Żegnaj Afryko" przeczytałam już dawno i obie wywarły na mnie ogromne wrażenie Ta książka Corinne Hofmann była jak powrót do przeszłości. Wspomnienia, które autorka opisuje, zarówno dla niej jak i dla czytelnika są dużym przeżyciem - przypomnienie sobie wydarzeń sprzed 14 lat, opisy miejsc, ludzi, historii sprawiają, że można poczuć się jakby się w...

nudy...

nudy...

Książka, która potrafi przenieść zarówno w czasie jak i w inny świat. Niesamowita historia :)

Książka, która potrafi przenieść zarówno w czasie jak i w inny świat. Niesamowita historia :)

„Moja afrykańska miłość” Corinne Hofmann to kontynuacja „Białej Masajki” i „Żegnaj Afryko”. Książka opisuje powrót autorki do Kenii. Kobieta wraca aby odwiedzić swoją afrykańską rodzinę. Ma obawy co do tego jak zostanie przyjęta przez byłego męża i jego matkę. Odwiedzając bliskich zwiedza również okolicę, aby zobaczyć co zmieniło się pod jej nieobecność. Autorka odwiedza również plan filmowy, gdzie nagrywano film na podstawie jej pierwszej książki – „Biała Masajka”.
Powieść jest wzruszającą podróżą do wspomnień z miejsca, gdzie Corinne Hofmann spędziła 4 lata. Przez ten czas kobieta zżyła się z tymi ludźmi i poczuła potrzebę ich odwiedzenia i tamtych stron. Swoją opowieścią kobieta znów przybliża nam kulturę Samburu. Widzimy jak po latach przyjęła ją tamtejsza społeczność i rodzina. Dzięki tej książce mamy kolejną przyjemność, aby zetknąć się z tą kulturą.
Zapraszam do przeczytania pozostałych recenzji na blog: https://fascynujacyswiatksiazki.blogspot.com

„Moja afrykańska miłość” Corinne Hofmann to kontynuacja „Białej Masajki” i „Żegnaj Afryko”. Książka opisuje powrót autorki do Kenii. Kobieta wraca aby odwiedzić swoją afrykańską rodzinę. Ma obawy co do tego jak zostanie przyjęta przez byłego męża i jego matkę. Odwiedzając bliskich zwiedza również okolicę, aby zobaczyć co zmieniło się pod jej nieobecność. Autorka odwiedza...

Fajerwerków nie było, ale można było się odrobinę zachwycić. Corinne wraca na dwa tygodnie do Kenii, by spędzić czas z afrykańską rodziną, odwiedzić dawnych przyjaciół i sprawdzić jak sprawy mają się na planie filmowym Białej Masajki. W ogólnym rozrachunku książka dobra, ale tym razem jak nigdy wcześniej uderzyła mnie naiwność autorki - bo jak można do tego stopnia wierzyć, że w ciągu 14 lat afryka się nie zmieniła. Europa prężnie się rozwijała, to i jako taki rozwój sięgnął i Afrykę. Ale może w dobie dopiero pojawiającego się Internetu i niedostępnej tak szeroko wiedzy antropologicznej Corinne miała prawo być zdziwiona ze zmian w Kenii.

Fajerwerków nie było, ale można było się odrobinę zachwycić. Corinne wraca na dwa tygodnie do Kenii, by spędzić czas z afrykańską rodziną, odwiedzić dawnych przyjaciół i sprawdzić jak sprawy mają się na planie filmowym Białej Masajki. W ogólnym rozrachunku książka dobra, ale tym razem jak nigdy wcześniej uderzyła mnie naiwność autorki - bo jak można do tego stopnia wierzyć,...

Lepsza od drugiej części, gorsza od pierwszej...
Zdecydowanie za krótka ;)

Lepsza od drugiej części, gorsza od pierwszej...
Zdecydowanie za krótka ;)