Maleńka książka, ledwie ponad 100 stron, a jednak potrzebowałam 2 wieczorów, żeby ją skończyć. Na początku trudno mi było podążyć za narracją, ale po kilkunastu stronach złapałam rytm. To trochę taki strumień świadomości, dużo powtórzeń, długie zdania i pozorny chaos. Teraźniejszość i przeszłość mieszają się z fantazją. Ale wszystko to składa się w bardzo wymowną całość. Polecam jako ciekawy sposób na przedstawienie wojny i końca świata z punktu widzenia dziecka.

Maleńka książka, ledwie ponad 100 stron, a jednak potrzebowałam 2 wieczorów, żeby ją skończyć. Na początku trudno mi było podążyć za narracją, ale po kilkunastu stronach złapałam rytm. To trochę taki strumień świadomości, dużo powtórzeń, długie zdania i pozorny chaos. Teraźniejszość i przeszłość mieszają się z fantazją. Ale wszystko to składa się w bardzo wymowną całość....

To nie jest łatwa proza, blizej jej do poematów prozą niż do powieści, ale jest na to rada: zamiast skupiać się na awangardowosci, proszę to czytać jak bajkę dla dzieci. Jeśli damy się ponieść temu obrazowi, zobaczymy coś, czego nie da się zobaczyć w zwykły sposób. Taki sposób opowiadania pozwala latwiej znieść to, co opowiada, być może...

To nie jest łatwa proza, blizej jej do poematów prozą niż do powieści, ale jest na to rada: zamiast skupiać się na awangardowosci, proszę to czytać jak bajkę dla dzieci. Jeśli damy się ponieść temu obrazowi, zobaczymy coś, czego nie da się zobaczyć w zwykły sposób. Taki sposób opowiadania pozwala latwiej znieść to, co opowiada, być może...