Rozprawa Pawła Zajasa Postkolonialne imaginarium południowoafrykańskie literatury polskiej i niderlandzkiej dotyczy wybranych reprezentacji Afryki Południowej w piśmiennictwie niderlandzkim i polskim drugiej połowy XIX i XX wieku. Termin Afryka Południowa odnosi się do kolonii holenderskich i brytyjskich w południowej części kontynentu, a później do utworzonej z nich niezależnej republiki. Termin piśmiennictwo odpowiada przedmiotowi badań Autora bardziej niż literatura, gdyż wybrał on do analizy w kolejnych rozdziałach zarówno powieści poświęcone Afryce Południowej, jak i opisy naukowe i paranaukowe, a także współczesne przewodniki i relacje turystyczne. Wielość spotykających się w książce dyskursów, z których ktoś mógłby niebacznie uczynić zarzut, dobrze mieści się we wspólnej perspektywie krytycznej studiów postkolonialnych, rozwiniętych w ostatnich trzydziestu latach głównie w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Studium uzyskuje dodatkowy wymiar dzięki próbie zastosowania podejścia postkolonialnego do polskich świadectw tekstowych z czasów zaborów. W ten sposób znalazło się ono w centrum wysiłków podejmowanych obecnie przez niektórych literaturoznawców, takich jak Ewa M. Thompson, Maria Janion czy Dariusz Skórczewski, by zmodyfikować paradygmat badań nad naszym piśmiennictwem dwóch ostatnich stuleci.
Z recenzji wydawniczej dr. hab. Marka Wilczyńskiego profesora Uniwersytetu Gdańskiego