Żenada. Nieprzejrzysta, bez faktów, bez przypisów, nafaszerowana "złotymi myślami" autorki, w których wyraża swoją prywatną i zupełnie ignorancką opinię na tematy, na które nie ma pojęcia. Po piątym zdaniu o tym, jak to w przeszłości wszyscy chodzili brudni i śmierdzieli, ale jednak mieli miejskie łaźnie, ale nie prali bielizny, ale za mycie wystarczała zmiana koszuli, miałam ochotę wyrzucić książkę za okno pociągu. W rozdziałach o modzie i toalecie więcej ordynarnych i tępych uwag o tym jak to kobiety uniwersalnie kochają się stroić i ileż to nie mają par butów, niż faktów dotyczących historycznych kobiecych strojów i kosmetyków. Ta książka to strata czasu i papieru.

Żenada. Nieprzejrzysta, bez faktów, bez przypisów, nafaszerowana "złotymi myślami" autorki, w których wyraża swoją prywatną i zupełnie ignorancką opinię na tematy, na które nie ma pojęcia. Po piątym zdaniu o tym, jak to w przeszłości wszyscy chodzili brudni i śmierdzieli, ale jednak mieli miejskie łaźnie, ale nie prali bielizny, ale za mycie wystarczała zmiana koszuli,...

Lekka i przyjemna.
Trochę o tym co szlachcianki jadły, czym się zajmowały, jak mieszkały, w co się ubierały. Cieszę się, że nie zapomina się o kobietach i stają się bohaterkami wielu współczesnych publikacji.
W czytaniu przeszkadza jednak chaotyczność

Lekka i przyjemna.
Trochę o tym co szlachcianki jadły, czym się zajmowały, jak mieszkały, w co się ubierały. Cieszę się, że nie zapomina się o kobietach i stają się bohaterkami wielu współczesnych publikacji.
W czytaniu przeszkadza jednak chaotyczność

„Szlachcianki w dawnej Polsce” nabyłam okazyjnie skuszona ceną i spisem treści, który obiecywał fakty z zakresu wykształcenia, miłości, małżeństwa, mieszkania, mody, kosmetyków, higieny, łazienek, jadłospisu, porodów, chorób, zajęć codziennych kobiet żyjących w XVI-XIX w. Niestety, informacje w książce zostały przedstawione powierzchownie i chaotycznie. Autorka powtarza się, a jej styl nie zachwyca. Pojawiło się kilka ciekawych fragmentów (np. o urynałach i połogach),ale można je wyłuskać szybko jak garść orzechów.

„Szlachcianki w dawnej Polsce” nabyłam okazyjnie skuszona ceną i spisem treści, który obiecywał fakty z zakresu wykształcenia, miłości, małżeństwa, mieszkania, mody, kosmetyków, higieny, łazienek, jadłospisu, porodów, chorób, zajęć codziennych kobiet żyjących w XVI-XIX w. Niestety, informacje w książce zostały przedstawione powierzchownie i chaotycznie. Autorka powtarza...

Książka z interesującą treścią, jednak czasami podana w mało przystępny sposób. Autorka ciągle mieszała epoki. Niektóre kwestie powtarzają się w tej książce dwa bądź nawet trzy razy w odstępach rozdziałowych, jakby trzeba było na siłę naprodukować konkretną liczbę stron dla wydawcy. Momentami korektor nieuważny i niektóre zdania nielogiczne.
Książka ciekawa, ale przez to mieszanie okresów historycznych - mam mętlik w głowie. Może gdybym przeczytała to kilka razy, efekt byłby inny...

Książka z interesującą treścią, jednak czasami podana w mało przystępny sposób. Autorka ciągle mieszała epoki. Niektóre kwestie powtarzają się w tej książce dwa bądź nawet trzy razy w odstępach rozdziałowych, jakby trzeba było na siłę naprodukować konkretną liczbę stron dla wydawcy. Momentami korektor nieuważny i niektóre zdania nielogiczne.
Książka ciekawa, ale przez to...

Ciekawy temat, niestety kiepsko opisany.
Sądzę, że pani Stojek-Sawicka popełniła dwa zasadnicze błędy. Po pierwsze więc starała się zanadto uogólnić tematykę i w każdym rozdziale omawia jedną kwestię na przestrzeni kilku wieków. Jednak ze względu na zmiany zachodzące w społeczeństwie to, co było aktualne w wieku XVI praktycznie nijak się ma np. do wieku XVIII. Stąd wynika pewien chaos, jak wkradł się do książki oraz liczne sprzeczności.
Drugim błędem natomiast było to, że autorka przed wypuszczeniem swej pracy do druku, nie usiadła i nie przeczytała jej od deski do deski. I to najlepiej jednym ciągiem. Gdyby to zrobiła, dostrzegłaby sporo niedociągnięć, może wyeliminowałaby wiele powtórzeń i nie zaprzeczałaby tezom sformułowanym raptem rozdział (w ekstremalnych przypadkach nawet dwa zdania) wcześniej. Ot, choćby informacja odnośnie pielgrzymowania do miejsc kultu położonych poza Polską: "W przeciwieństwie do mężczyzn szlachcianki rzadko odwiedzały miejsca pielgrzymkowe poza granicami kraju. Były jednak i takie, które się na to porywały. Dość często można było spotkać polskie szlachcianki na szlakach wiodących do Rzymu, Loreto, a nawet Jerozolimy".
W efekcie sprawa wydaje mi się mocno zagmatwana. Bo jedno przeczy drugiemu.
Podobnie jest w rozdziale opisującym stroje. Z jednej strony dowiadujemy się, że były one skromne i nie poświęcano im za wiele uwagi, a z drugiej autorka dosłownie zasypuje nas bogactwem i różnorodnością modowego nazewnictwa. I ja śmiem nieśmiało przypuszczać, że ta mnogość terminów świadczy właśnie dość dobitnie o żywym zainteresowaniu tą kwestią nie tylko pań, ale nawet panów.
Nie inaczej ma się sprawa z rozdziałem omawiającym smutek kobiet po zgonach ich małoletnich dzieci. Według autorki ówczesne szlachcianki były na tyle oswojone ze śmiercią, że nie przeżywały tych nieszczęść zanadto. A wniosek ten został wysunięty z faktu, że w źródłach pisanych nie ma praktycznie żadnych śladów pozostawionych przez rozpaczające matki. I co mnie najbardziej zbulwersowało, pani Stojek-Sawicka nie dostrzega powiązania pomiędzy brakiem literatury skreślonej kobiecą ręką, a permanentnym analfabetyzmem kobiet, który w zależności od okresu historycznego sięgał nawet 80%, o czym autorka sama nam donosi raptem rozdział, czy dwa wcześniej! Doprawdy trudno mi uwierzyć, że taka zależność może nie być dla kogoś oczywista i prowadzi do wysunięcia zbyt pochopnych hipotez, jakoby kilkaset lat temu dla przeciętnej matki strata dziecka nie była tragedią....
Takich niedoróbek jest więcej, ale chyba dalsze masakrowanie książki nie ma sensu, bo w gruncie rzeczy zawiera jednak sporo ciekawostek i jeśli ktoś przymknie oczy na te niedociągnięcia, powtórzenia, czy moralizatorskie wstępy rozdziałów odnoszące się do czasów współczesnych (nota bene zupełnie zbędne w książce historycznej),to może się z niej czegoś interesującego dowiedzieć. A zaraz potem podziękować losowi, że dane mu jest żyć tu i teraz :)

Ciekawy temat, niestety kiepsko opisany.
Sądzę, że pani Stojek-Sawicka popełniła dwa zasadnicze błędy. Po pierwsze więc starała się zanadto uogólnić tematykę i w każdym rozdziale omawia jedną kwestię na przestrzeni kilku wieków. Jednak ze względu na zmiany zachodzące w społeczeństwie to, co było aktualne w wieku XVI praktycznie nijak się ma np. do wieku XVIII. Stąd wynika...

Opowieść-gawęda o życiu kobiet w Polsce, w wieku XVII i XVIII. Zawiera ogólną garśc informacji na temat egzystencji szlachcianek,dotyczących życia codziennego,a więc,miłości i małżeństwa,wychowywania dzieci,uroczystości rodzinnych,zdrowia,dbałośći (a raczej jej braku) o higienę,rozrywek itp. Książka podzielona jest na rozdziały i krótkie podrozdziały,a gawędziarski styl sprawia,że treść jest wciągająca i łatwa w odbiorze. Jednak pozycja ta nie usatysfakcjonuje czytelnika zaznajomionego z tematem i posiadającego szerszą wiedzę,gdyż jest zbyt ogólna. Poza tym,choć książka zawiera wybór źródeł i najważniejszej literatury (całe szczęśćie!),brak w niej przypisów. Niestety nie zawiera też ilustracji,które byłyby wskazane szczególnie we fragmętach,w których autorka wskazuje na coś,np."Spójrzmy na jeden z najpiękniejszych nagrobków - nagrobek Kasi pileckiej znajdujący się w kościele parafialnym w Pilicy..." (cytat pochodzi z podrozdziału LEPSZY SYN CZY CÓRKA? i znajduje się na tronie 20-21);na co mam spojrzeć? Nie ma ilustracji,a zatem sama mam jej poszukać,n. w internecie,czy może mam się osobiście udać do kościoła parafialnego w Pilicy??? Pytanie to kieruję, oczywiście, do wydawnictwa Bellona. Zaznaczm iż jest to jeden z wielu przykładów. Kolejnym nietaktem ze strony w.w. wydawnictwa jest brak opisu zdjęcia-reprodukcji obrazu znajdującego sie na okładce tytułowej (jest to Cesarzowa Eugenia w otoczeniu dam dworu, autorstwa Franz'a Xaver'a Winterhalter'a (1805 – 1873)). Książka nie jest zła,ale gwarantuję,ze na rynku znajduje się wiele obszerniejszych publikacji dotyczących życia w dawnych czasach. Warto zajrzeć do bibliotek i antykwariatów.

Opowieść-gawęda o życiu kobiet w Polsce, w wieku XVII i XVIII. Zawiera ogólną garśc informacji na temat egzystencji szlachcianek,dotyczących życia codziennego,a więc,miłości i małżeństwa,wychowywania dzieci,uroczystości rodzinnych,zdrowia,dbałośći (a raczej jej braku) o higienę,rozrywek itp. Książka podzielona jest na rozdziały i krótkie podrozdziały,a gawędziarski styl...

Książka ta skusiła mnie tematyką ściśle powiązaną z moimi zainteresowaniami. Jednak jak widać nawet najlepszy temat można zepsuć. Nie lubię nie kończyć zaczętych czynności, co tyczy się również czytania, więc przecierpiałam i dobrnęłam do ostatniej strony. Ale nie było łatwo. Czułam się jakbym czytała swoje pierwsze, nieudolne rozprawki z podstawówki i to takie, w których musiałam osiągnąć jakieś minimum zawartych słów. Czyli lanie wody, powtarzanie tego samego po szesnaście razy, wyraźny wstęp, rozwinięcie i zakończenie i parę zwrotów, które- jak mi się wydaje- brzmią mądrze.
Czasem moja mama polonistka przynosi takie arcydzieła do domu i szczerze jej współczuję, że musi je czytać, a ja zrobiłam to dokładnie tyle razy ile było rozdziałów, z czego każdy rozdział to osobna rozprawka tego samego dziecka.
Daję dwie gwiazdki dlatego, że przy odrobinie dobrych chęci da się tam doszukać troszkę merytorycznej treści.

Książka ta skusiła mnie tematyką ściśle powiązaną z moimi zainteresowaniami. Jednak jak widać nawet najlepszy temat można zepsuć. Nie lubię nie kończyć zaczętych czynności, co tyczy się również czytania, więc przecierpiałam i dobrnęłam do ostatniej strony. Ale nie było łatwo. Czułam się jakbym czytała swoje pierwsze, nieudolne rozprawki z podstawówki i to takie, w których...

Zgadzam się, że nie jest to wybitna książką. Cztery gwiazdki za podjęcie tematu i okładkę (skusiłam się na tę książkę właśnie dlatego, cóż, trochę zbyt duże oczekiwania miałam wobec tej publikacji). Życzyłabym sobie większego usystematyzowania wiedzy, bo niepodzielnie panuje tam chaos dzielnie wspierany przez "juntę dygresyjek". Owszem, można wyłowić od czasu do czasu jakąś ciekawostkę, ale jest to dosyć uciążliwe, niemniej nie daremne.

Zgadzam się, że nie jest to wybitna książką. Cztery gwiazdki za podjęcie tematu i okładkę (skusiłam się na tę książkę właśnie dlatego, cóż, trochę zbyt duże oczekiwania miałam wobec tej publikacji). Życzyłabym sobie większego usystematyzowania wiedzy, bo niepodzielnie panuje tam chaos dzielnie wspierany przez "juntę dygresyjek". Owszem, można wyłowić od czasu do czasu jakąś...

Miało być "lekko o historii" a wyszło zaledwie "z lekka historycznie". Książka pełna stereotypów płciowych i trudnych do zniesienia życiowych "mądrości" na temat natury kobiety i jej wrodzonych cech. Ogólnikowa i z tego powodu dająca niewiele informacji. Z trudem dobrnęłam do końca.

Miało być "lekko o historii" a wyszło zaledwie "z lekka historycznie". Książka pełna stereotypów płciowych i trudnych do zniesienia życiowych "mądrości" na temat natury kobiety i jej wrodzonych cech. Ogólnikowa i z tego powodu dająca niewiele informacji. Z trudem dobrnęłam do końca.

Tytuł książki byłby poprawny gdyby brzmiał "Jak zamienić 3 zdania w 288stronnicową książkę". Szkoda, że tak fajny temat został spaprany. Czytając, czułam się jak na karuzeli jednego zdania, gdzie z każdym okrążeniem dochodziły synonimy. Trywialność w chaosie.

Tytuł książki byłby poprawny gdyby brzmiał "Jak zamienić 3 zdania w 288stronnicową książkę". Szkoda, że tak fajny temat został spaprany. Czytając, czułam się jak na karuzeli jednego zdania, gdzie z każdym okrążeniem dochodziły synonimy. Trywialność w chaosie.