Doskonała podróż do Polski okresu dwudziestolecia międzywojennego!
Autorom zdecydowanie udało się oddać klimat tamtych czasów.
Jednakże moim zdaniem, książka ma swoje mankamenty. Zabrakło mi w niej kilka wątków.
Po pierwsze - rozdział dotyczący miast. Zabrakło mi tam jednego ważnego miasta - mianowicie Łodzi! Przecież to było wówczas jedno z największych miast, skupiające kilkaset tysięcy ludzi! Uważam, że autorzy powinni mu poświęcić co najmniej jedną stronę, a nie tylko jedną wzmiankę. Oprócz tego, a propos miast, mogli też Łozińscy wspomnieć o kilku - dosłownie 3-4 - mniejszych miastach, ale mające ogromne znaczenie dla swoich regionów. Mam tu na myśli na przykład Kielce, czy Lublin..
Po drugie - moim zdaniem należało bardziej rozwinąć wątek COP-u. Wspomnieć o nim w jednym zdaniu, w kontekście dwudziestolecia międzywojennego, to troszkę za mało. No i oczywiście, nie wiem dlaczego, autorzy pominęli jedno bardzo ważne osiągnięcie Polaków - pierwsze prace nad własną telewizją! Umieszczenie nadajnika na Prudentialu w 1938 i pierwsze próbne pokazy, to w tamtych czasach ogromny sukces na polu techniki. Dlatego konieczne było o tym wspomnieć, chociażby w paru słowach, na przykład przy okazji mówienia o Polskim Radiu..

Doskonała podróż do Polski okresu dwudziestolecia międzywojennego!
Autorom zdecydowanie udało się oddać klimat tamtych czasów.
Jednakże moim zdaniem, książka ma swoje mankamenty. Zabrakło mi w niej kilka wątków.
Po pierwsze - rozdział dotyczący miast. Zabrakło mi tam jednego ważnego miasta - mianowicie Łodzi! Przecież to było wówczas jedno z największych miast, skupiające...

Ciekawie napisane, pełne starych fotografii i wspomnień znanych ludzi. Warto powrócić do czasów, które minęły, do miejsc, których już nie ma, lub zmieniły się zupełnie. Wraz z rozpoczęciem wojny, skończył się piękny, kolorowy świat wart przypomnienia.

Ciekawie napisane, pełne starych fotografii i wspomnień znanych ludzi. Warto powrócić do czasów, które minęły, do miejsc, których już nie ma, lub zmieniły się zupełnie. Wraz z rozpoczęciem wojny, skończył się piękny, kolorowy świat wart przypomnienia.

całość opinii: http://przeliterowana.blogspot.com/2016/04/lata-dwudzieste-lata-trzydzieste-w.html

Język, jakim napisana jest książka sprawia, że czytelnik zapomina, iż czyta książkę o wydarzeniach z historii. Wspomnienia osób takich, jak Monika Żeromska, Maria Kuncewiczowa, czy Jarosław Iwaszkiewicz są idealnie wplecione w opowiadaną historię, dodając jej jednocześnie wiarygodności, ale też pewnej lekkości, dzięki której czytelnik oczami wyobraźni widzi świat sprzed dziewięćdziesięciu lat; odwiedza kina, modne wówczas restauracje, czy uczestniczy w przyjęciu organizowanym we dworku.

Największą zaletą są chyba zdjęcia. Z wielką przyjemnością analizowałam niemal każde. Myślę, że współczesny człowiek nie zdaje sobie sprawy z tego, jak barwnym okresem było dwudziestolecie międzywojenne. Mimo tego, że po ponad stu dwudziestu latach rozbicia, a wręcz nieistnienia, Polska odradzała się z popiołów, mimo zróżnicowania cywilizacyjnego społeczeństwa, spowodowanego zaborami, Polacy wręcz upajali się odzyskaną wolnością, inwestowali w rozwój kultury, sztuki i życia towarzyskiego i dokładali wszelkich starań, by odbudować kraj, który nie będzie "odstawał" od zamożnego zachodu i będzie miejscem spokojnego i dobrego życia dla jego mieszkańców. Co ciekawe, wiele udało się wtedy osiągnąć i po lekturze tej książki zastanawiam się mocno, jak wyglądałby nasz kraj, gdyby nie II wojna światowa.

Jedynym mankamentem jest według mnie zbyt długi rozdział o lotnikach i automobilistach. Po prostu niezbyt interesuje mnie ten temat, który jako jedyny został opisany w najdrobniejszych szczegółach, podczas gdy pozostałe zawierają w sobie wiele informacji, ale w bardziej ogólnej formie.

W każdym razie, na sobotni relaks z książką pozycja ta będzie się jak najbardziej nadawać.

całość opinii: http://przeliterowana.blogspot.com/2016/04/lata-dwudzieste-lata-trzydzieste-w.html

Język, jakim napisana jest książka sprawia, że czytelnik zapomina, iż czyta książkę o wydarzeniach z historii. Wspomnienia osób takich, jak Monika Żeromska, Maria Kuncewiczowa, czy Jarosław Iwaszkiewicz są idealnie wplecione w opowiadaną historię, dodając jej jednocześnie...

Kiedyś na pewno do niej powrócę.

Kiedyś na pewno do niej powrócę.

Właściwie jedyną zaletą tej książki są zdjęcia - jest ich bardzo dużo, praktycznie na każdej stronie. Tekst jest banalny, raczej dla osób, które nigdy wcześniej o okresie międzywojennym w Polsce nic nie czytali, i oczekują bardzo ogólnego wprowadzenia.

Poważną wadą jest skupianie się na niektórych tematach z zachwianiem proporcji w stosunku do innych, a przecież książka nie ma w tytule lub podtytule odniesienia do lotnictwa albo sportu (prawie pół książki jest na ten temat). No cóż, jak zerknęłam później na inne książki autorów, okazało się, że popełnili oni monografie na te tematy, co wszystko tłumaczy, a nie, chwila, nie tłumaczy wciskania ściemy czytelnikom dla kasy. Ponadto, autorzy skupiają się za bardzo na Warszawie, a książka przecież dotyczy całej Polski.

Tylko dla zdjęć!

Właściwie jedyną zaletą tej książki są zdjęcia - jest ich bardzo dużo, praktycznie na każdej stronie. Tekst jest banalny, raczej dla osób, które nigdy wcześniej o okresie międzywojennym w Polsce nic nie czytali, i oczekują bardzo ogólnego wprowadzenia.

Poważną wadą jest skupianie się na niektórych tematach z zachwianiem proporcji w stosunku do innych, a przecież książka...

Bardzo dobrze się tę książkę czyta.Brakuje mi tu trochę wykorzystania założeń francuskiej historii mentalności - książka nie jest chyba pisana metodą kwantytatywną. Szkoda, że nie ma przypisów. Na plus: widać u autorów oczytanie w źródłach i to, że w ich pisaniu o rzeczywistości dwudziestolecia widać pasję, która w miarę lektury udziela się czytelnikowi. Książka jest dzięki temu wspaniała.Książki historyczne najlepsze są takie, których autorami są pasjonaci - o autorach tej książki można to powiedzieć. Dodatkowo została wydana w bardzo ładny sposób i dokonano kapitalnego doboru ilustracji.

Bardzo dobrze się tę książkę czyta.Brakuje mi tu trochę wykorzystania założeń francuskiej historii mentalności - książka nie jest chyba pisana metodą kwantytatywną. Szkoda, że nie ma przypisów. Na plus: widać u autorów oczytanie w źródłach i to, że w ich pisaniu o rzeczywistości dwudziestolecia widać pasję, która w miarę lektury udziela się czytelnikowi. Książka jest dzięki...

Miłośniczką historii jestem od bardzo dawna. Czytanie książek o minionych wiekach jest moją pasją. A już zwłaszcza tych dotyczących okresu międzywojennego w naszym kraju. Te czasy zawsze mnie fascynowały. Dlatego też z wielką chęcią sięgnęłam po książkę Mai i Jana Łozińskich.

Jeżeli tak jak ja lubicie książki o okresie międzywojennym i początkach odradzania się państwa polskiego po latach zaborów ta pozycja z pewnością was nie zawiedzie. Autorzy w swojej publikacji przenoszą nas do niezwykłych lat 20 i 30 minionego stulecia. "W przedwojennej..." zawartych zostało wiele ciekawych zdjęć dzięki którym jeszcze bardziej będziemy mogli się wczuć w klimat tamtego okresu. Oprócz fotografii na wielki plus zasługuje moim zdaniem umieszczenie w tekście licznych wspomnień ludzi, którzy żyli w tamtych czasach, co znacznie uprzyjemnia czytanie. Cały utwór pisany jest lekkim, przejrzystym językiem, dzięki któremu książkę pochłania się jednym tchem. Co nie często zdarza się w książkach historycznych.

Publikacja ta w niezwykle interesujący sposób opisuje życie w Polsce sprzed stu lat. Całość została podzielona na osiem rozdziałów, które poprzedzone są krótkim wstępem. Z reportażu możemy dowiedzieć się jakie były początki odbudowy państwa polskiego, jak żyli przeciętni obywatele jak również ci, który należeli do śmietanki towarzyskiej, a także jakim wyzwaniom musiało sprostać odradzające się państwo. Autorzy przedstawiają również opis życia w największych miastach II RP: Warszawy, Krakowa, Lwowa, Poznania i nowo powstałej Gdyni. Bardzo wnikliwie opisano również kondycję polskiej wsi i to jak wyglądała rzeczywistość w ziemiańskim dworze.

Podsumowując "W przedwojennej Polsce..." to świetnie napisany album, który w bardzo przyjemny sposób przybliża nam obraz społeczeństwa naszego kraju w latach 1918-1939. Polecam.

Miłośniczką historii jestem od bardzo dawna. Czytanie książek o minionych wiekach jest moją pasją. A już zwłaszcza tych dotyczących okresu międzywojennego w naszym kraju. Te czasy zawsze mnie fascynowały. Dlatego też z wielką chęcią sięgnęłam po książkę Mai i Jana Łozińskich.

Jeżeli tak jak ja lubicie książki o okresie międzywojennym i początkach odradzania się państwa...

Jedna z ciekawszych pozycji dotyczących dwudziestolecia międzywojennego.

Jedna z ciekawszych pozycji dotyczących dwudziestolecia międzywojennego.

Dużo interesujących informacji. Dobrze napisana.

Dużo interesujących informacji. Dobrze napisana.

Pięknie wydana opowieść o 20-leciu międzywojennym. Kiedy napotykam tego typu książki, po raz kolejny, ale zupełnie na nowo uderza mnie oczywistość faktu, że ta epoka kryje w sobie tak nieprzebrane i nieodparcie pociągające bogactwo, że nie sposób literacko go wyczerpać - oczywiście można je zmarnować słabą stylistyką:] błędami w tekstach czy nieporadnym piórem...cóż, pracom Łozińskich to raczej nie grozi. Językowo nie jest to może szczyt wykwintu:>, może i słusznym jest zarzut o powierzchowności opisu poruszanych tematów, ale zamiarem autorów nie było przecież stworzenie "Kompendium wiedzy o...":] Słowem - ładna błyskotka w bibliotece wielbiciela tamtych czasów.

Pięknie wydana opowieść o 20-leciu międzywojennym. Kiedy napotykam tego typu książki, po raz kolejny, ale zupełnie na nowo uderza mnie oczywistość faktu, że ta epoka kryje w sobie tak nieprzebrane i nieodparcie pociągające bogactwo, że nie sposób literacko go wyczerpać - oczywiście można je zmarnować słabą stylistyką:] błędami w tekstach czy nieporadnym piórem...cóż, pracom...