Mam mieszane odczucia co do "Noah", z jednej strony językowo nie mam Fitzkowi nic do zarzucenia, a z drugiej fabularnie jestem trochę w dołku.

Główny bohater, tutułowy Noah cierpi na amnezję, nie pamięta zupełnie nic, tym bardziej rany postrzałowej na ramieniu, żyje jako bezdomny na ulicach Berlina wraz z lekko zakręconym towarzyszem, do czasu. Któreś nocy zaczyna miewać przebłyski wspomnień, jedak niczego nie jest na 100% pewnien, a kiedy ktoś zaczyna go ścigać, Noah wie że musi dojść do prawdy o sobie za wszelką cenę.

Jego droga do odzyskiwania pamięci jest główną osią książki, cała akcja toczy się w rytmie iście apokaliptycznym.

"Noah" jest gratką dla fanów przeróżnych teorii spiskowych, sam pisarz podkreśla że przedstawione w powieści instytucje, wydarzenia oraz sposób rozwiązania problemu przelunienia Ziemi maja charakter fikcyjny.

Fitzek zgrabnie i konsekwentnie prowadzi swoich bohaterów przez histeryczne dzieje, co prawda pewne mniejsze wątki wydają się być zbędne jednak sam flirt z teoriami spiskowymi już jest smaczkiem samym w sobie oraz nasuwa czytelnikowi pytanie o własną moralność.

Powieść jest podzielona na krótkie rozdziały, przez co szybciej i wygodniej się ją czyta. W pewnych momentach przypomina mi twórczość Remigiusza Mroza, choć Fitzek nie wydaja aż tyle książek naraz. Dla fanów gatunku oraz tych, co szukają literackiego dreszczyka emocji.

Mam mieszane odczucia co do "Noah", z jednej strony językowo nie mam Fitzkowi nic do zarzucenia, a z drugiej fabularnie jestem trochę w dołku.

Główny bohater, tutułowy Noah cierpi na amnezję, nie pamięta zupełnie nic, tym bardziej rany postrzałowej na ramieniu, żyje jako bezdomny na ulicach Berlina wraz z lekko zakręconym towarzyszem, do czasu. Któreś nocy zaczyna miewać...