Tischnerowska filozofia dramatu jest filozoficzną refleksją poświęconą człowiekowi.
O człowieku powiedziano w filozofii już bardzo wiele, a pomimo to ciągle pozostaje on tajemnicą do końca niezgłębioną. Tischner włącza się w wielki, trwający nieustannie spór o człowieka. Jego refleksja zostaje określona jako filozofia dramatu. Filozofię dramatu charakteryzuje wewnętrzna spójność, którą w pierwszym momencie niełatwo jest dostrzec. Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że Tischner jest filozofem niezwykle wymagającym. Domaga się przede wszystkim znajomości dotychczasowych poglądów związanych z filozofią człowieka. Jego myśl powstaje bowiem w wielkim filozoficznym dialogu, w którym raz dochodzi do sporów, a innym razem do twórczej inspiracji. (…)
W ten sposób Tischner staje się twórcą niezwykle ciekawej i oryginalnej koncepcji filozofii człowieka. Jego filozofowanie to swoistego rodzaju nowa metoda, rozumiana – w podobny sposób jak Scheler pojmował fenomenologię – jako postawa, pewien sposób patrzenia. Konstytutywnymi cechami tej metody są jej aspekty antropologiczne. One z jednej strony zakreślają granice refleksji, a z drugiej ukazują jej właściwy kierunek.
(ze Wstępu autora)