Książka napisana dla tych, którzy sami chcą przeprowadzić badania astronomiczne. Autor szczegółowo wyjaśnia co i jak zrobić, by wyliczyć obwód Ziemi, odległość naszej planety od Słońca, jak zaobserwować góry na Księżycu etc. Wszystko jest ładnie podzielone na rozdziały. Jednak jeżeli ktoś nie zamierza przeprowadzać samodzielnie takich eksperymentów, to książka będzie dla niego nudna i żmudna, gdyż zawiera sporo porad i uwag na temat samych metod badań, które często nie należą do ciekawych. W książce obecne jest masę wzorów, zdjęć i czytelnych rysunków, które pomogą zrealizować proponowane przez autora eksperymenty.

Książka napisana dla tych, którzy sami chcą przeprowadzić badania astronomiczne. Autor szczegółowo wyjaśnia co i jak zrobić, by wyliczyć obwód Ziemi, odległość naszej planety od Słońca, jak zaobserwować góry na Księżycu etc. Wszystko jest ładnie podzielone na rozdziały. Jednak jeżeli ktoś nie zamierza przeprowadzać samodzielnie takich eksperymentów, to książka będzie dla...

Zastanawialiście się kiedyś, skąd naukowcy wiedzą, jak daleko są najbliższe gwiazdy, jak głębokie są kartery na Księżycu albo jak wysokie są jego góry? Wszyscy niby z geografii wiemy, jakie są dowody na kulistość ziemi, ale czy można to samodzielnie sprawdzić?
Andrzej Branicki pokazuje, że można - i tłumaczy jak. Lojalnie uprzedzam zainteresowanych czytelników: kto chce sprawdzić, niech dobrze odświeży sobie matematykę mniej więcej do poziomu liceum. Ponieważ po latach szkolnej edukacji nadal z liczeniem u mnie kiepsko (że nie wspomnę o trudnościach w prowadzeniu regularnych obserwacji),skazana jestem na przyjmowanie pewnych rzeczy "na słowo". Ci, którzy są bardziej wytrwali i dociekliwi, w książce Branickiego znajdą wspaniały poradnik dla początkującego astrofizyka. I proszę się nie zniechęcać, to tylko brzmi na groźne.

Minus tej książki? Każdy rozdział kończy "działem" "do rozmyślań", w którym dwóch znajomych na wycieczce dyskutuje o różnych kontrowersyjnych kwestiach związanych z naukami - w szerszym kontekście - przyrodniczymi. Zasięg tematów jest różny, od błahych, jak astrologia i inne pseudonauki, aż do poważniejszych, typu ochrona środowiska czy nawet "problem" istnienia boga.
Absolutnie nie dziwi mnie, że takie kwestie Branicki porusza - ci, którzy piękno Wszechświata potrafią przełożyć na język liczb i wzorów są chyba szczególnie predestynowani do tego, aby o tym pięknie mówić i na to piękno uwrażliwiać innych.
Niestety, nie wszyscy robią to z lekkością i wdziękiem. Nie zawsze też książka (popularno)naukowa jest najlepszym miejscem na głoszenie swoich przekonań lub dzielenie się refleksjami. Z lekką formą (rozmowa dwóch przyjaciół) autor miał niezły pomysł, ale wykonanie pozostawia trochę do życzenia.
Przy okazji - ta książka naprawdę swoje waży. Dodatkowe 10-20 stron roztrząsania, czy bóg istnieje, ca jak tak, to gdzie jest jego miejsce w fizyce kwantowej i dlaczego astrologia nie jest warta funta kłaków, to 10-20 stron, które można poświęcić na ważniejsze problemy.

Zastanawialiście się kiedyś, skąd naukowcy wiedzą, jak daleko są najbliższe gwiazdy, jak głębokie są kartery na Księżycu albo jak wysokie są jego góry? Wszyscy niby z geografii wiemy, jakie są dowody na kulistość ziemi, ale czy można to samodzielnie sprawdzić?
Andrzej Branicki pokazuje, że można - i tłumaczy jak. Lojalnie uprzedzam zainteresowanych czytelników: kto chce...

Większość treści przybiera formę popularyzacyjno-podręcznikową, chyba z lekką przewagą tego drugiego elementu. To, czy uznamy to za wadę zależy od naszych oczekiwań. Jeśli zechcecie sobie zasiąść do lektury wieczorem przy lampce wina i po prostu poczytać o interesujących rzeczach, to obawiam się, iż lekko nie będzie. Mimo wszystko, książka stawia przede wszystkim na walory praktyczne i bez odpowiedniego zaangażowania co najwyżej prześlizgniemy się po powierzchni...
Więcej: http://www.kwantowo.pl/2016/10/10/dla-samodzielnych-obserwatorow-nieba-recenzja-na-wlasne-oczy/

Większość treści przybiera formę popularyzacyjno-podręcznikową, chyba z lekką przewagą tego drugiego elementu. To, czy uznamy to za wadę zależy od naszych oczekiwań. Jeśli zechcecie sobie zasiąść do lektury wieczorem przy lampce wina i po prostu poczytać o interesujących rzeczach, to obawiam się, iż lekko nie będzie. Mimo wszystko, książka stawia przede wszystkim na walory...

Sporo ciekawostek. W większości po krótkim przystępnym początku rozdziału występuje mooocno fizyczne rozwinięcie dla ewidentnych pasjonatów własno-obliczeniowego sprawdzania czy białe jest białe.

Sporo ciekawostek. W większości po krótkim przystępnym początku rozdziału występuje mooocno fizyczne rozwinięcie dla ewidentnych pasjonatów własno-obliczeniowego sprawdzania czy białe jest białe.

Książka Branickiego bardzo dobrze sprawdzi się w sytuacji, gdy będzie nas nurtowało jakieś zagadnienie z dziedziny astronomii, a będziemy szybko potrzebowali wyczerpującej i treściwej odpowiedzi, bo takie zazwyczaj tutaj otrzymujemy. Jeśli chcielibyśmy książkę czytać od deski do deski to faktycznie czasem może trochę nużyć ze względu na mnogość obliczeń i zasad geometrycznych. Nie uważam ich jednak w żadnym wypadku za zbędne. Będą bardzo pomocne dla osób, które z astronomią (jako hobby i nie tylko) spotykają się w praktyce.
Jeśli chodzi o samą konstrukcję książki to uważam, że wszystko zostało zmyślnie i zgrabnie zorganizowane. Treść podzielona została na 13 rozdziałów. Zaczynamy od naszej planety, a kończymy na wszechświecie. Na końcach rozdziałów znajdują się także małe konkluzje w formie opowiadań/dialogów, które jednak nie są zbyt mocną stroną książki głównie ze względu na styl pisania, który jest "taki sobie".
Podsumowując: Książkę uważam za udany nabytek, do którego na pewno będę od czasu do czasu wracał.

Książka Branickiego bardzo dobrze sprawdzi się w sytuacji, gdy będzie nas nurtowało jakieś zagadnienie z dziedziny astronomii, a będziemy szybko potrzebowali wyczerpującej i treściwej odpowiedzi, bo takie zazwyczaj tutaj otrzymujemy. Jeśli chcielibyśmy książkę czytać od deski do deski to faktycznie czasem może trochę nużyć ze względu na mnogość obliczeń i zasad...

Niestety mnie ta książka nie wciągnęła. Autor odpowiada na wiele interesujących pytań, jak np. jak stwierdzić, że Ziemia jest kulą, jak określić odległość do Księżyca itp. Odpowiedzi są satysfakcjonujące. Z książki można wynieść garść wiedzy. Niestety sposób, w jaki autor opisuje pewne aspekty jest bardzo nużący; brak polotu w tej książce. Czułem się, jak w szkole średniej czytając podręcznik do fizyki, gdzie autorzy muszą przestrzegać ściśle określonego toru narzuconego przez Ministerstwo Edukacji Narodowej. Nuda, nuda i jeszcze raz nuda.

Niestety mnie ta książka nie wciągnęła. Autor odpowiada na wiele interesujących pytań, jak np. jak stwierdzić, że Ziemia jest kulą, jak określić odległość do Księżyca itp. Odpowiedzi są satysfakcjonujące. Z książki można wynieść garść wiedzy. Niestety sposób, w jaki autor opisuje pewne aspekty jest bardzo nużący; brak polotu w tej książce. Czułem się, jak w szkole średniej...