Nigdy tak bardzo nie żałowałem wydanych pieniędzy. Chciałem miło spędzić sobotni poranek przy książce, ale się rozczarowałem.

Żadnych konkretów, lanie wody. Nie dotrwałem nawet do 100 strony, gdyż jedyne czego chciałem podczas czytania, to zamknąć książkę i jednak miło spędzić czas.

Nigdy tak bardzo nie żałowałem wydanych pieniędzy. Chciałem miło spędzić sobotni poranek przy książce, ale się rozczarowałem.

Żadnych konkretów, lanie wody. Nie dotrwałem nawet do 100 strony, gdyż jedyne czego chciałem podczas czytania, to zamknąć książkę i jednak miło spędzić czas.

Podtytuł powinien raczej odnosić się do autora książki, coś w stylu - dlaczego moja szkoła jest najlepsza. Co prawda książka napisana z humorem ale rady na temat uczenia się języków zajmują jej bardzo niewielką część.

Podtytuł powinien raczej odnosić się do autora książki, coś w stylu - dlaczego moja szkoła jest najlepsza. Co prawda książka napisana z humorem ale rady na temat uczenia się języków zajmują jej bardzo niewielką część.

Nie ma co czekać z puentą na koniec tej recenzji, napiszę od razu - ta książka jest okropna. Próbowałem jakoś uszeregować jej wady poczynając od tych, które irytują mnie najbardziej, jednak okazało się to trudnym zadaniem. Mógłbym to uczynić, gdyby owo dzieło stanowiło sobą jakąkolwiek wartość, tymczasem... tu nawet nie ma się od czego odbić. Ta książka to żenujący, męczący żart.

Autor, skądinąd zupełnie mi nieznany zanim przystąpiłem do tej lektury, przez paredziesiąt stron konsekwentnie napawa się swoją wspaniałością, robiąc przerwy tylko na obśmiewanie ludzi, którzy nie są nim. Szydzi z profesorów akademickich, innych lektorów języka, kuratorium, autorów podręczników, a przede wszystkim - swoich uczniów. Nawet jeśli nie odrzucałby mnie na wstępie kołczingowy bełkot, jaki wylewa się na każdym kroku, to owo wyśmiewanie byłoby powodem przez który zastanowiłbym się dwa razy, czy chciałbym aby uczył mnie ktoś taki. Uczeń zadaje za dużo pytań? Męczący atencjusz! Inny nie zadaje pytań wcale? Szara myszka, trzeba złamać jej sferę bezpieczeństwa, zdenerwować i sprowokować żeby powiedziała "Fuck!". Innemu uczniowi się coś nie podoba? Maruda. I tak dalej... Najciekawsze (żartowałem!) jest to, że autor referuje nam te sytuacje sprawiając wrażenie nadzwyczajnie zadowolonego z siebie. Po każdej złośliwej scence wydaje się, jakby chciał dodać "Patrzcie, ale mu dowaliłem! Taki jestem błyskotliwy. Jestem, prawda? PRAWDA?!".

Skrócę Wam męki i oszczędzę czasu - treścią tego "dzieła" generalnie jest to, że autor jest super, jego metoda najlepsza, jego szkoła językowa najlepsza, i tylko uczniowie niekoniecznie trafiają się tacy, aby mu dorównać.

Dawno nie czułem takiego wstrętu do żadnej książki. I żal mi tego, co prawda niezbyt długiego, ale jednak bezpowrotnie zmarnowanego czasu. Ta lektura nie wniosła absolutnie nic wartościowego do mojego życia.

Nie ma co czekać z puentą na koniec tej recenzji, napiszę od razu - ta książka jest okropna. Próbowałem jakoś uszeregować jej wady poczynając od tych, które irytują mnie najbardziej, jednak okazało się to trudnym zadaniem. Mógłbym to uczynić, gdyby owo dzieło stanowiło sobą jakąkolwiek wartość, tymczasem... tu nawet nie ma się od czego odbić. Ta książka to żenujący,...

Autoreklama i zbiór komunałów. Aż dziw bierze, że ludzie potrzebują przeczytać taką książkę jak ta, żeby zrozumieć podstawowe zasady nauki języka obcego: chcesz znać język obcy - ucz się.

Autoreklama i zbiór komunałów. Aż dziw bierze, że ludzie potrzebują przeczytać taką książkę jak ta, żeby zrozumieć podstawowe zasady nauki języka obcego: chcesz znać język obcy - ucz się.

Zabrałem się za czytanie tej książki w bardzo konkretnym celu. Niestety nie znalazłem w niej nic z tego, czego szukałem.

Jestem nauczycielem języka angielskiego, który obecnie sam uczy się niemieckiego. Wiem, jak uczyć innych, wiem, jak uczyć siebie. Jednocześnie jestem otwarty i szukam, wychodząc z założenia, że zawsze można coś ulepszyć na swoim poletku. Niestety, poza wielce obiecującym tytułem, nie znalazłem w tej książce nic, co mogłoby mi pomóc, czy to w pracy zawodowej, czy też we własnym rozwoju. Oczekiwałem praktycznych wskazówek, a książka, wyrażając się eufemistycznie, nie zawiera żadnych konkretów. Przynajmniej nie znalazłem ich, przeczytawszy 55% (według mojego czytnika Kindle).

Pieniędzy mi nie szkoda, zakupiłem pozycję w jednej z internetowych księgarń w promocji, jednak szkoda mi straconego czasu. Nie planuję czytać do końca.

Nie polecam.

Zabrałem się za czytanie tej książki w bardzo konkretnym celu. Niestety nie znalazłem w niej nic z tego, czego szukałem.

Jestem nauczycielem języka angielskiego, który obecnie sam uczy się niemieckiego. Wiem, jak uczyć innych, wiem, jak uczyć siebie. Jednocześnie jestem otwarty i szukam, wychodząc z założenia, że zawsze można coś ulepszyć na swoim poletku. Niestety, poza...

Nic konkretnego. Nie polecam. Jak ktoś tu wcześniej oznajmił: lanie wody.
Dodatkowo autor opisuje jak szydził ze swoich uczniów. Szkoda czasu i pieniędzy na tę książkę.

Nic konkretnego. Nie polecam. Jak ktoś tu wcześniej oznajmił: lanie wody.
Dodatkowo autor opisuje jak szydził ze swoich uczniów. Szkoda czasu i pieniędzy na tę książkę.

Lanie wody, brak konkretów

Lanie wody, brak konkretów

Lanie wody przez całą książke, egoizm i samochwalstwo autora - tak można podsumować. Konkrety można skondensować do może 30 stron. Straszna strata czasu i pieniędzy. Czytam kilkadziesiąt książek rocznie od wielu lat, a ta okazała się najmniej wartościowa jaką w życiu czytałem. Autor (krytykując wszystkich i wszystie metody - oprócz siebie i swojej metody oczywiście) chyba ma problem z poczuciem własnej wartości. Trudno wytrwać do końca. Jak wydawnictwo może coś takiego wydawać ;/

Lanie wody przez całą książke, egoizm i samochwalstwo autora - tak można podsumować. Konkrety można skondensować do może 30 stron. Straszna strata czasu i pieniędzy. Czytam kilkadziesiąt książek rocznie od wielu lat, a ta okazała się najmniej wartościowa jaką w życiu czytałem. Autor (krytykując wszystkich i wszystie metody - oprócz siebie i swojej metody oczywiście) chyba...

Książka Mariusza Włocha ma jeden jasny cel: pokazać człowiekowi, który uczy się języka obcego, że musi sobie uświadomić czy rzeczywiście tego chce. Jeśli ktoś chce/musi się nauczyć czegokolwiek, to osiągnie cel. Jeśli mu nie zależy, to choćby wydał wszystkie pieniądze świata i nic nie robił, niczego nie osiągnie. Motywacja plus powtórzenia plus systematyczność. Inaczej kasę zbierają prowadzący kursy dla wiecznie początkujących. Nikt nie posiada oleum mądralicum- kto czytywał Tytusa ten wie, o co chodzi. Książkę można streścić jednym zdaniem: kto się chce nauczyć, nauczy się w słabszej szkole i ze słabszego podręcznika, kto nie chce może wydać dowolną ilość pieniędzy i nic się nie nauczy.

Książka Mariusza Włocha ma jeden jasny cel: pokazać człowiekowi, który uczy się języka obcego, że musi sobie uświadomić czy rzeczywiście tego chce. Jeśli ktoś chce/musi się nauczyć czegokolwiek, to osiągnie cel. Jeśli mu nie zależy, to choćby wydał wszystkie pieniądze świata i nic nie robił, niczego nie osiągnie. Motywacja plus powtórzenia plus systematyczność. Inaczej...

Duża dawka informacji, z których niekoniecznie każdy zdaje sobie sprawę, a warto je sobie uświadomić - bardzo dużo treści autor poświęca obalaniu stereotypów i barier, które niestety potrafią skutecznie udaremnić naukę języka. Co więcej, ten problem występuje częściej, niż mogłoby się wydawać. Szczególnie podobały mi się rozdziały o roli mózgu w nauce oraz ostatnia część, ze sposobami na naukę.
Teoretycznie autor Ameryki nie odkrywa, w praktyce najtrudniej wpaść na najprostsze rozwiązania i je stosować. Lekko i szybko się czyta.

Duża dawka informacji, z których niekoniecznie każdy zdaje sobie sprawę, a warto je sobie uświadomić - bardzo dużo treści autor poświęca obalaniu stereotypów i barier, które niestety potrafią skutecznie udaremnić naukę języka. Co więcej, ten problem występuje częściej, niż mogłoby się wydawać. Szczególnie podobały mi się rozdziały o roli mózgu w nauce oraz ostatnia część,...