„Słodkie życie księżniczki” to książka autobiograficzna i sentymentalna, opowiada o latach dzieciństwa i młodości autorki, młodości nękanej na każdym kroku przez system socjalistyczny. Poznajemy życie codzienne Gruzinów i ich rodzin, okropnej biedy i poniżenia inteligencji, ale też nadziei i umiejętności radzenia sobie w każdej sytuacji. Ludźmi opisanymi targają różne problemy, zdrady, ubóstwo, strach i rozpacz a wszystko to w cieniu okrutnego systemu, który próbował wyjałowić Gruzinów z tożsamości i kultury. Mimo duchoty władzy, cichych rozmów pod kołdrami, szyfrowanych słów i wiecznego strachu, przed uprowadzeniem przez władzę, (w każdym domu kogoś wzięli, w każdym przedsionku czekała spakowana mała walizeczka z bielizną na zmianę i szczoteczką do zębów) mimo tego całego upokorzenia, ludzie trzymali się razem i pokrzepiali, potrafili znaleźć chociaż by odrobinę ujścia i zapomnienia o przykrościach życia. „Słodkie życie księżniczki” można potraktować jako kwintesencję wiedzy o socjalizmie, autorka w bardzo przystępny i szczery sposób opisuje realia tamtych czasów, pokazuje zdarzenia widziane oczami dziecka i młodej kobiety, czasami nawet próbuje znaleźć dobre strony.