Siarka to bardzo sprawnie napisany kryminał, będący kolejną częścią cyklu o agencie specjalnym Pendergascie.
Preston i Child stworzyli przyzwoity cykl kryminalny , który ma cechy serialu Z archiwum X . Oczywiście każda zbrodnia w końcu okazuje się zwykłym morderstwem , ale początek wskazuje na siły nadprzyrodzone. W Siarce oczywiście chodzi o szatana.
Solidny kryminał.

Siarka to bardzo sprawnie napisany kryminał, będący kolejną częścią cyklu o agencie specjalnym Pendergascie.
Preston i Child stworzyli przyzwoity cykl kryminalny , który ma cechy serialu Z archiwum X . Oczywiście każda zbrodnia w końcu okazuje się zwykłym morderstwem , ale początek wskazuje na siły nadprzyrodzone. W Siarce oczywiście chodzi o szatana.
Solidny kryminał.

Kolejna całkiem przyzwoita pozycja z serii o Pendergaście. Mamy tu powrót do kilku znancyh z 1 i 2 tomu bohaterów i nowy fajny pomysł na intrygę.

Początek powieści trochę mnie nużył i bałem się, że przede mną trudne zadanie czytelnicze, ale im dalej tym było szybciej i ciekawiej. Dwa wątki - główny prowadzony przez Pendergasta i poboczny - dziejący się w Nowym Jorku (autorzy lubią tłum i zamieszki) przyjemnie się przeplatały i dość dobrze skończyły. Jako czytelnik byłem usatysfakcjonowany i z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy, bo książka czeka na półce, jednak przed nią muszę pochłonąć kilka innych.

Kolejna całkiem przyzwoita pozycja z serii o Pendergaście. Mamy tu powrót do kilku znancyh z 1 i 2 tomu bohaterów i nowy fajny pomysł na intrygę.

Początek powieści trochę mnie nużył i bałem się, że przede mną trudne zadanie czytelnicze, ale im dalej tym było szybciej i ciekawiej. Dwa wątki - główny prowadzony przez Pendergasta i poboczny - dziejący się w Nowym Jorku...

Kolejny świetny tom gdzie w roli bohatera występuje agent specjany FBI Pendergast.
Bardzo często w cyklach jest tak że im dalsze tomy czytamy to niestety ich jakość spada. Tutaj ten problem nie występuje. Im dalej zapoznajemy się z wyzwaniami jakie stoją przed Pendergastem tym robi się ciekawiej.
W tym tomie wracamy ponownie do Nowego Yorku gdzie spotykamy bohaterów z pierwszych tomów.
Tym razem naszym przeciwnikiem będzie sam diabeł. Bardzo mocny początek, gdzie w zamkniętym od wewnątrz pokoju znajdujemy ciało. W pokoju unosi się zapach siarki a na desce podłogi widnieje ślad wypalonego kopyta.
Książka trzyma w napięciu do samego końca. Już nie mogę się doczekać kolejnego tomu.

Kolejny świetny tom gdzie w roli bohatera występuje agent specjany FBI Pendergast.
Bardzo często w cyklach jest tak że im dalsze tomy czytamy to niestety ich jakość spada. Tutaj ten problem nie występuje. Im dalej zapoznajemy się z wyzwaniami jakie stoją przed Pendergastem tym robi się ciekawiej.
W tym tomie wracamy ponownie do Nowego Yorku gdzie spotykamy bohaterów z...

W tej części akcja wraca na "stare śmieci", pojawiają się też postacie znane z wcześniejszych tomów. Dlatego też serię najlepiej czytać chronologicznie. "Siarka" rozpoczyna swoisty pojedynek między braćmi Pendergast, którego kontynuację zawierają dwa następne tomy, więc najlepiej zaopatrzyć się w nie od razu, żeby potem nie obgryzać paznokci w oczekiwaniu na kuriera z paczką :)

W tej części akcja wraca na "stare śmieci", pojawiają się też postacie znane z wcześniejszych tomów. Dlatego też serię najlepiej czytać chronologicznie. "Siarka" rozpoczyna swoisty pojedynek między braćmi Pendergast, którego kontynuację zawierają dwa następne tomy, więc najlepiej zaopatrzyć się w nie od razu, żeby potem nie obgryzać paznokci w oczekiwaniu na kuriera z...

Kolejna już piąta część przygód agenta specjalnego Pendergasta, i kolejna bardzo ciekawa i mrożąca krew w żyłach historia.
Tym razem autorzy zabierają nas w podróż z piekła rodem i to dosłownie!
Zapach tytułowej Siarki aż czuć czytając tą książkę.
Wątek ciekawy, zabójstwa brutalne i ciężkie do wytłumaczenia dla normalnego śmiertelnika, czyli coś co już nie raz serwował nam duet Preston&Child.
Klimat mroczny, rzec można piekielny, akcja dynamiczna, zakończenie raczej ciężkie do przewidzenia. Można zauważyć też elementy literatury sensacyjnej, co sprawia, że końcówkę czyta się praktycznie jednym tchem.
Dodatkowym smaczkiem jest przeniesienie akcji książki do słonecznych Włoch, gdzie tempo książki przyspiesza do maksimum. Zakończenie tym razem krótkie ale treściwe.
Od Siarki, zaczyna się tzw. Trylogia Diogenesa, czyli największego i najgroźniejszego przeciwnika agenta Pendergasta.
I choć mam jakieś drobne zastrzeżenia do tej pozycji, to i tak całość jest jak zwykle niezwykła a książka jako element cyklu tworzy niesamowitą historię. Już czytam następną część, czyli Taniec Śmierci i już wiem, że trylogia Diogenesa to fantastyczna, wciągająca a zarazem bardzo mroczna i brutalna historia.
Epilog w tej książce to coś doskonałego.

Polecam!

Kolejna już piąta część przygód agenta specjalnego Pendergasta, i kolejna bardzo ciekawa i mrożąca krew w żyłach historia.
Tym razem autorzy zabierają nas w podróż z piekła rodem i to dosłownie!
Zapach tytułowej Siarki aż czuć czytając tą książkę.
Wątek ciekawy, zabójstwa brutalne i ciężkie do wytłumaczenia dla normalnego śmiertelnika, czyli coś co już nie raz serwował nam...

Fajnie po latach powrócić do przygód genialnego prywatnego detektywa i agenta FBI, Aloysiusa Pendergasta. Wiele lat temu, gdy czytałem m.in. "Relikt" czy "Gabinet osobliwości" pamiętam, że na długie godziny potrafiłem się wyłączyć od "bożego świata", bo książki duetu Preston & Child to gwarancja świetnej rozrywki z pogranicza dobrego kryminału i horroru. Podobnie było w przypadku "Siarki" - ciekawa, piekielnie (dosłownie!) intrygująca zagadka do rozwiązania i mnóstwo podejrzanych.
Tytuł ten to świetny substytut spędzania czasu wolnego, zwłaszcza w długie, mroźne, zimowe wieczory!

Fajnie po latach powrócić do przygód genialnego prywatnego detektywa i agenta FBI, Aloysiusa Pendergasta. Wiele lat temu, gdy czytałem m.in. "Relikt" czy "Gabinet osobliwości" pamiętam, że na długie godziny potrafiłem się wyłączyć od "bożego świata", bo książki duetu Preston & Child to gwarancja świetnej rozrywki z pogranicza dobrego kryminału i horroru. Podobnie było w...

W pogoni za diabłem

Tworząc bohatera, autor ma niezwykłe zadanie przed sobą. Z jednej strony musi stworzyć postać, którą czytelnicy będą mogli nazwać żywą, niczym z krwi i kości. Natomiast z drugiej strony powinien posiadać odmienne cechy charakteru, czy też jego zachowanie musi odróżniać się od bezkresnej ilości postaci dostępnych na rynku wydawniczym. Postaci Herkulesa Poirota, Sherlocka Holmsa, czy Hannibala Lectera są znane większości czytelników, co tylko potwierdza regułę, że połowa sukcesu powieści tkwi w charyzmatycznych postaciach. Druga połowa oczywiście zależna jest od odpowiednio skonstruowanej fabuły, która wciągnie czytelnika w swój świat na długie godziny.

Duet Preston/Child jest fenomenem w świecie literatury, gdyż autorzy o odmiennej wyobraźni potrafią pisać powieści o tak jednolitej strukturze, jakby wyszły spod ręki jednej osoby. Cóż, los tak chciał, że dwa świetne umysły połączyły swe siły, czego efektem jest znakomity cykl kryminalny z niezawodnym agentem specjalny Pendergastem. Zresztą sam bohater po trochu jest kompilacją analitycznego umysły Sherlocka Holmsa, szczyptą wyrafinowanego gustu Hannibala Lectera oraz znawstwem sztuki profesora Langdona. Śmiało można stwierdzić, że miejsce wśród najbardziej znanych postaci w literaturze jest mu należne.

Cieszący się złą sławą krytyk sztuki Jeremy Grove zostaje znaleziony martwy we własnym domu, w zamkniętym od wewnątrz pokoju. Ślad kopyta wypalony na deskach podłogi i zapach siarki sugerują, że to dzieło diabła. Agent specjalny FBI Pendergast wraz z oficerem policji D’Agostą nie wierzą w ingerencję sił nadprzyrodzonych i zaczynają prowadzić intensywne śledztwo. W pogoni za mordercą przenoszą się ze współczesnego Nowego Jorku do owianych tajemnicą Włoch.

„Siarka” jako piąty tom przygód agenta Pendergasta jednocześnie jest początkiem trylogii stworzonej w obrębie cyklu. Trylogii, w której agent Pendergast będzie musiał zmierzyć się z najtrudniejszym przeciwnikiem w swej karierze, czyli swym bratem Diogenesem. Dwa pierwsze tomy cyklu są ze sobą ściśle powiązane, trzeci łączy się z poprzednimi jedynie postaciami, tak jak to ma miejsce w „Siarce”, natomiast czwarty jest odrębna historią. Zresztą autorzy czynią delikatne aluzje do poprzednich części, dzięki czemu nie zdradzają wcześniejszych wydarzeń, co jest jak najbardziej przystępne dla czytelników nieznających początkowych tomów. Natomiast dla stałych czytelników takie nawiązania będą zawsze miłym akcentem, a największym z nich jest moment poznania imienia głównego bohatera. Oj, autorzy w tej kwestii długo trzymali czytelników w niepewności.

W rzeczywistości „Siarka” jako wstęp do trylogii może być traktowana jako odrębna historia, gdyż autorzy zostawiają subtelne znaki sugerujące, że całość wydarzeń łączy coś wykraczającego po za jeden tom. Dopiero epilog nakierowuje czytelników na takie spostrzeżenia. Sam początek powieści wypada obiecująco – tajemnicza śmierć sugerująca udział sił piekielnych – wzbudza zaciekawienie czytelników. Cechą charakterystyczną stylu Prestona oraz Childa jest wplatanie na pozór nadprzyrodzonych i mistycznych wydarzeń w dochodzenia kryminalne, przy czym pod koniec autorzy nadają im racjonalne wyjaśnienia. Dodatkowo mnogość opisów nie zaburza tempa wertowania kolejnych stron, być może wpływa na to lekkość pióra obu autorów oraz dosyć krótkie rozdziały.

Sceny z udziałem agenta Pendergasta jak najbardziej są godne uwagi nie tylko dla miłośników tej postaci. Choć należy zaznaczyć, że dynamika powieści zaczyna w połowie nie co słabnąć a bohaterowie kręcą się w kółko. Dopiero podróż do Florencji przywraca powieść na właściwe tory. Równolegle rozgrywające się sceny w Nowym Jorku mogą być istotne dla stałych czytelników twórczości Prestona oraz Childa, natomiast dla pozostałych mogą okazać się niepotrzebnym zapychaniem stron. Trudniej wyobrazić sobie bardziej odpowiednią scenerię dla miłośnika sztuki jakim jest agent Pendergast niż kolebka renesansu. Nasz bohater dosłownie bryluje na uliczkach Florencji a sama powieść nabiera bardziej sensacyjnego wymiaru.

W odróżnieniu do poprzednich tomów autorzy nie zastosowali aż tak przedłużonego zakończenia. Zazwyczaj finalne wydarzenia trwały przez kilkadziesiąt rozdziałów, tym razem przez kilka. Owszem jak najbardziej wszystkie wątki zostają połączone w logiczną całość, lecz zabrakło w nich większej emocjonalności, zaskoczenia oraz dynamiki. Być może wynika to faktu, że „Siarka” jest początkiem trylogii, więc pozostawia miejsce na bardziej spektakularne wydarzenia w przyszłych tomach. Choć nie zmienia to faktu, że sam finał czyta się z zapartym tchem.

Podsumowując, „Siarka” tak jak pozostałe tomy cyklu trzyma dobry poziom, choć zdarzyły się fragmenty słabsze, a zakończenie nie mało aż tak dużego ładunku spektakularno-emocjonalnego, lecz ponowne spotkanie z ulubionym bohaterem rekompensuje niedociągnięcia.

W pogoni za diabłem

Tworząc bohatera, autor ma niezwykłe zadanie przed sobą. Z jednej strony musi stworzyć postać, którą czytelnicy będą mogli nazwać żywą, niczym z krwi i kości. Natomiast z drugiej strony powinien posiadać odmienne cechy charakteru, czy też jego zachowanie musi odróżniać się od bezkresnej ilości postaci dostępnych na rynku wydawniczym. Postaci...

„Siarka” to piąty tom serii z osobliwym agentem Pendergastem w roli głównej, a zarazem moje szóste spotkanie z twórczością duetu Preston & Child.

Agent FBI Pendergast wraz ze znanym z poprzednich tomów policjantem D’Agostą rozwiązują sprawę tajemniczych morderstw wręcz z piekła rodem.

„Siarka” to kolejny tom, który trzyma poziom poprzednich części. Autorzy na każdą historię mają inny, niepowtarzalny pomysł fabularny, co sprawia, że z chęcią sięga się po ich kolejne książki. To, plus kreacja tajemniczego, ekscentrycznego bohatera jakim jest Aloysius Pendergast, o którym z tomu na tom coraz więcej się dowiadujemy (chociaż są to informacje dość znikome),sprawiają, że nie sposób nie sięgnąć po kolejną powieść z serii. Dodatkowe cechy charakterystyczne stylu autorów to: wplecenie kwestii naukowych / kulturowych (w tej części były to kwestie fizyczne oraz związane z muzyką),dość częste i zaskakujące zwroty akcji, rozciągnięcie punktu kulminacyjnego.

I choć pomysł fabularny zaprezentowany w „Siarce” nie do końca wpasował się w moje gusta, to i tak przyjemnie czytało mi się tą część serii, w głównej mierze ze względu na intrygującego agenta Pendergasta.

Polecam.

PS. A i dla jasności - w tym przypadku nie udało mi się odgadnąć kim jest morderca.

„Siarka” to piąty tom serii z osobliwym agentem Pendergastem w roli głównej, a zarazem moje szóste spotkanie z twórczością duetu Preston & Child.

Agent FBI Pendergast wraz ze znanym z poprzednich tomów policjantem D’Agostą rozwiązują sprawę tajemniczych morderstw wręcz z piekła rodem.

„Siarka” to kolejny tom, który trzyma poziom poprzednich części. Autorzy na każdą...

Duet Preston i Child jak zwykle stworzyli wartką i pełną zwrotów akcji powieść. Bardzo spodobało mi się, że ponownie pojawiły się znani z wcześniejszych części bohaterowie. Książka ta, podobnie jak wszystkie poprzednie, czyta się w miarę szybko. Jak zwykle połowę książki można traktować jak długi wstęp do faktycznej i szybkiej akcji. Nie jest to jednak minusem. Dzięki temu czytelnik poznaje różne punkty widzenia i może sam zacząć wysuwać wnioski, a następnie z przejęciem oczekiwać na zakończenie. Trochę denerwujące wydają się wstawki o poszukiwaniach sensacji przez dziennikarza. Tak naprawdę odrywają one nie potrzebnie od pierwotnej akcji. Starałam się więc je przeczytać jak najszybciej aby mieć je po prostu z głowy. Przyznaję się bez bicia. W "Siarce" autorzy dość często wspominają wydarzenia z poprzednich części. Dlatego, według mnie, nie powinno się czytać tej pozycji bez ich znajomości. Patrząc na całość książka napisana w bardzo dobry i ciekawy sposób. Tym razem czytelnik dostaje powieść detektywistyczną z elementami fantastyki. Bardzo fajne połączenie.

Duet Preston i Child jak zwykle stworzyli wartką i pełną zwrotów akcji powieść. Bardzo spodobało mi się, że ponownie pojawiły się znani z wcześniejszych części bohaterowie. Książka ta, podobnie jak wszystkie poprzednie, czyta się w miarę szybko. Jak zwykle połowę książki można traktować jak długi wstęp do faktycznej i szybkiej akcji. Nie jest to jednak minusem. Dzięki temu...

W mojej ocenie szkoda się rozpisywać nad pozycjami z Pendergastem. Po prostu trzeba je przeczytać.

W mojej ocenie szkoda się rozpisywać nad pozycjami z Pendergastem. Po prostu trzeba je przeczytać.