Generalnie tematyka bardzo ciekawa, tym bardziej dla człowieka urodzonego w latach 70-tych, dla którego to, co działo się w powojennej Polsce jest niemal prehistorią.
Książka (Tom I) opisująca czasy stalinowskiego terroru w Polsce, to, jak działały sądy, jak wyglądało odbywanie odsiadek w aresztach.
Pisana przez człowieka, który to wszystko przeżył, w związku z czym, jest nacechowana ogromnym ładunkiem emocji i przeżyciami autora.
Nawet (po pewnym czasie) nie razi ani język, ani styl, który co tu dużo mówić, do błyskotliwych nie należy, a słówka typu "przeto", "nadto" pojawiają się chyba setki razy. Ale naprawdę, po wciągnięciu się w treść, mi osobiście to nie przeszkadzało...
Denerwujące było trochę to, jakiego autor używał słownictwa. Mam na myśli to, że czy to były słowa więźnia, czy to strażnika, czy też sędziego, miałem wrażenie, że czytam słowa jednej, tej samej osoby. I chyba tylko dlatego nie dałem więcej gwiazdek, aczkolwiek uważam, że pozycji tego typu nie powinno się "gwiazdkować".
Jak dla mnie dodatkowym, dość istotnym faktem jest to, iż autor jest moim ziomkiem, więc czytając jego wspomnienia, wiele miejsc znałem i kojarzyłem.
Polecam wszystkim sympatykom historii współczesnej, ale nie tylko.

Generalnie tematyka bardzo ciekawa, tym bardziej dla człowieka urodzonego w latach 70-tych, dla którego to, co działo się w powojennej Polsce jest niemal prehistorią.
Książka (Tom I) opisująca czasy stalinowskiego terroru w Polsce, to, jak działały sądy, jak wyglądało odbywanie odsiadek w aresztach.
Pisana przez człowieka, który to wszystko przeżył, w związku z czym, jest...