Aktualności
2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Powiązane treści
Tylko w mojej głowie Sharon M. Draper 
W jednej z internetowych recenzji książki "Tylko w mojej głowie" znalazłam taki wpis Pani Grażyny Bałza vel Betuza ze Stowarzyszenia Rodziców Dzieci Niepełnosprawnych KRASNAL: "Książka o człowieczeństwie, akceptacji i zrozumieniu. O miłości, radości, smutku i cierpieniu. Książka o życiu. Trudna, ale prawdziwa. Mam nadzieję, że każdy, kto ją przeczyta zmieni swoje myślenie o osobach z niepełnosprawnością. Życzę, aby dotarła do największej ilości czytelników."
Ten wpis oddaje cały sens tej książki; uzmysławia czytelnikowi (choć trudno się wczuć w sytuację bohaterki) co czuje i przeżywa dziecko, które zostaje przez los zamknięte w swoim ciele, bez możliwości porozumienia się ze światem zewnętrznym, bez możliwości wyartykułowania swoich potrzeb, uczuć, myśli, obaw, poczucia odrzucenia.
Melody Brooks ma jedenaście lat, cierpi na porażenie mózgowe; nie chodzi, nie mówi, zależna jest od bliskich, a mimo to jest bardzo inteligentną i wrażliwą dziewczynką, ma fotograficzną pamięć i ogromną zdolność przyswajania i zapamiętywania wszelkich informacji. Chodzi do szkoły integracyjnej, ale nie ma przyjaciół, nikt nie jest w stanie uwierzyć w jej inteligencję i ponadprzeciętne zdolności, a jej niezależne od niej zachowanie budzi niechęć i odrazę. Ale trudno dziwić się dzieciom, kiedy brak empatii, obojętność i arogancję wykazują dorośli, również nauczyciele.
Książka wyjątkowa, budząca wiele emocji, bólu, wściekłości, poczucia bezradności. To książka o wielkiej, wprost niepojętej miłości rodzicielskiej, o codziennym wspieraniu dziecka, poczuciu dumy z każdego osiągnięcia, o wierze w jego sukces, ale też o rozczarowaniach, ludzkiej głupocie i obojętności. Musicie ją przeczytać, by zrozumieć, że każdemu człowiekowi należy się szansa i szacunek, że nikogo nie można skazywać na niebyt i odrzucenie.
Tylko w mojej głowie Sharon M. Draper
Melody, sprawny umysł zamknięty w niesprawnym ciele. Jak to jest chcieć oczywistych rzeczy i wiedzieć, że prawdopodobnie na zawsze pozostaną nieosiągalne... Tylko w mojej głowie to świat z perspektywy niepełnosprawnej nastolatki, świat, który zakłada, że Melody wykonuje dziwne ruchy, bo jest upośledzona umysłowo, a one tak naprawdę dzieją się niezależnie od niej. Opowieść o trudnej walce o to co pozornie niemożliwe, o walce o siebie. Czytając tę książkę uderzyła mnie choć nie zaskoczyła postawa nauczyciela na "normalnej" lekcji, doszłam do wniosku, że dzięki temu książka jest bardziej prawdziwa. Zachowanie innych dzieci również przedstawione jest bardzo realistycznie. Jednak pomimo tak dobrze przedstawionych zachowań społecznych otoczenia, życie głównej bohaterki wydaje się uproszczone, przedstawiono je czytelnikowi jedynie w jednej prostej, szkolnej płaszczyźnie, brak tam lekarzy i rehabilitacji, a jest to w jakiś sposób nieodłączny element życia osoby niepełnosprawnej. Może to uproszczenie miało służyć skupieniu się czytelnika na tym co w niej istotne, dla mnie jednak "wycięło" tą historię z głębszej całości. Tylko w mojej głowie to historia o nierównej walce, gdzie los i inni rzucają kłody pod nogi i swoim zachowaniem podcinają czasami skrzydła. To plastyczny i niezwykle realistyczny obraz tego, że ludzie panicznie boją się inności nawet, jeśli ta inność zostanie komuś narzucona siłą. To opowieść o odwadze, determinacji, łzach, zawiedzionych nadziejach ale i o sile żeby się podnieść i iść dalej. Dla mnie ogromnym plusem jest realizm tej książki, zachowanie kolegów Melody, czy scena na lotnisku, bo choć trudno w to uwierzyć często niepełnosprawni traktowani są właśnie tak. Dla mnie to opowieść o wielkiej sile, bo fragmentami mogłam "przejrzeć" się w tej historii jak w lustrze.
