Donna Ford "Pasierbica" wydawnictwo Znak
Roz 2
Haldane House to pierwszy dom,jaki pamiętam.Ironia tkwi w tym,że to ośrodek opiekuńczo-wychowawczy Bernardo,a nie przytulny rodzinny bliźniak.W styczniu 1961 roku zostałam mieszkanką Haldane House na trzy i pół roku.Matka zostawiła nas w październiku 1960 roku;przez kilka kolejnych miesięcy ojciec próbował zajmować się mną,swoim biologicznym dzieckien,i dwoma innymi,które mu podrzucono.Byliśmy wszyscy troje jeszcze bardzo mali:Frances miała pięć lat,Simon trzy,a ja właśnie skończyłam rok.
....
Książka na faktach autentycznych,opowiada historię Donny która jako mała dziewczynka zaznała wiele krzywdy od swojej macochy.Kiedy matka trójki dzieci zostawia ich ojciec próbuje im wszystko zapewnić pomaga mu w tym młoda sąsiadka,niestety musi oddać dzieci do ośrodka.Po pewnym czasie młody ojciec tworzy rodzinę z Helen i z tego związku rodzi się syn jednocześnie odzysuje Donne z ośrodka.Dziewczynka cieszy się,że zamieszka z Nimi w drodze do domu marzy lecz na miejscu wszystko okazuje się inne.Helen przy mężu nie pokazuje niechęci do jego córki,zachwyca się tylko swoim synem.Pewnego dnia macocha zaczyna znęcać się nad pasierbicą,poniża ją,głodzi i pozwala na wykorzystywanie jej mężczyznom którzy do niej przychodzą.
Czy ojciec Donny zauważy co się dzieje?
Co z jej matką?
Moja opinia 5/5
Autorka książki opisała swoje dzieciństwo,czytając ma się łzy w oczach jak można poniżyć tak dziecko.Mając swoje dzieci wiem że nigdy nie pozwoliłam i nie pozwolę zrobić im krzywdy.Każde dziecko ma uczucia-każdego z Nas wie iż dzieciństwo wpływa na to jak myślimy o sobie.Starajmy się aby dzieci miały szczęśliwe dzieciństwo.Bądźmy empatyczni na krzywdę drugiej osoby to w dzisiejszych czasach jest bardzo rzadkie-zacznijmy od siebie to zmieniać.

Donna Ford "Pasierbica" wydawnictwo Znak
Roz 2
Haldane House to pierwszy dom,jaki pamiętam.Ironia tkwi w tym,że to ośrodek opiekuńczo-wychowawczy Bernardo,a nie przytulny rodzinny bliźniak.W styczniu 1961 roku zostałam mieszkanką Haldane House na trzy i pół roku.Matka zostawiła nas w październiku 1960 roku;przez kilka kolejnych miesięcy ojciec próbował zajmować się...

Ciężko cokolwiek napisać na temat tej książki... Dzieciństwo z którym musiała się zmierzyć bohaterka było tak okrutnie traumatyczne, straszne i ciężkie do wyobrażenia, że trudno uwierzyć, że takie rzeczy dzieją się naprawdę. Książkę się bardzo szybko czyta, mi wystarczyły trzy dni by poznać historię tej niesamowicie dzielnej kobiety jaką jest Donna Ford. Podziwiam z całej siły, że pomimo takich doświadczeń w dzieciństwie, dala radę przetrwac w tym trudnym świecie. Książka jest trudna i przygnębiająca, za każdym razem gdy odkladalam ją na bok, czułam ogromny żal, łapały mnie rozne refleksje "a co jesli to ja byla bym na miejscu Donny?", "jak inni ludzie mogli przymykac oko na takie traktowanie dziecka?". Myślę ze ta opowieść zostanie ze mna na bardzo długo. To jest ksiazka ktorej sie szybko nie zapomina. Polecam każdemu z mocnymi nerwami.

Ciężko cokolwiek napisać na temat tej książki... Dzieciństwo z którym musiała się zmierzyć bohaterka było tak okrutnie traumatyczne, straszne i ciężkie do wyobrażenia, że trudno uwierzyć, że takie rzeczy dzieją się naprawdę. Książkę się bardzo szybko czyta, mi wystarczyły trzy dni by poznać historię tej niesamowicie dzielnej kobiety jaką jest Donna Ford. Podziwiam z całej...

Na żadnego z dorosłych to dziecko nie mogło liczyć. Już sam fakt, że matka znika i zostawia trójkę dzieci na pastwę losu wiele mówi. Zresztą za kilka lat robi to samo macocha. A kim jest ojciec ?! Już lepiej byłoby zostawić małą Donnę w sierocińcu. Podziwiać należy, że autorce, po takim początku, życie się ułożyło stabilnie.

Na żadnego z dorosłych to dziecko nie mogło liczyć. Już sam fakt, że matka znika i zostawia trójkę dzieci na pastwę losu wiele mówi. Zresztą za kilka lat robi to samo macocha. A kim jest ojciec ?! Już lepiej byłoby zostawić małą Donnę w sierocińcu. Podziwiać należy, że autorce, po takim początku, życie się ułożyło stabilnie.

Wstrząsająca. Trudno napisać, że dobra, bo poruszona tematyka nijak nie współgra z tym słowem...
Po przeczytaniu ciężko dojść do siebie. Jakim trzeba być człowiekiem, żeby tak krzywdzić dziecko, czy w ogóle jakąkolwiek istotę żywą?

Wstrząsająca. Trudno napisać, że dobra, bo poruszona tematyka nijak nie współgra z tym słowem...
Po przeczytaniu ciężko dojść do siebie. Jakim trzeba być człowiekiem, żeby tak krzywdzić dziecko, czy w ogóle jakąkolwiek istotę żywą?

Bardzo szybko się pochłania wręcz tę książkę. Niesamowicie smutna ale pisana z dobrego powodu nie dla sławy. Jak niektóre z tych kobiet, które za wszelką cenę chcą szokować. Tutaj jest wyczuwalna skromność.

Bardzo szybko się pochłania wręcz tę książkę. Niesamowicie smutna ale pisana z dobrego powodu nie dla sławy. Jak niektóre z tych kobiet, które za wszelką cenę chcą szokować. Tutaj jest wyczuwalna skromność.

Poruszająca historia.

Poruszająca historia.

Książka chwytająca za serce, z każdą przeczytana strona, człowiek dostrzega niesprawiedliwość jaka spotyka małe dzieci. Nie wszyscy mają odwagę opisać swoją własną historie. Książka na prawdę warta uwagi, przemyśleń i przeczytania. Polecam

Książka chwytająca za serce, z każdą przeczytana strona, człowiek dostrzega niesprawiedliwość jaka spotyka małe dzieci. Nie wszyscy mają odwagę opisać swoją własną historie. Książka na prawdę warta uwagi, przemyśleń i przeczytania. Polecam

Czyta się z bólem serducha.

Czyta się z bólem serducha.

Prawdziwa, poruszająca historia autorki, której dzieciństwo było piekłem. Bita i głodzona przez swoją macochę, molestowana i gwałcona przez jej kolegów. Płakać się chce jak się czyta...

Prawdziwa, poruszająca historia autorki, której dzieciństwo było piekłem. Bita i głodzona przez swoją macochę, molestowana i gwałcona przez jej kolegów. Płakać się chce jak się czyta...

+

+