Fantastyczne dzieło!

Książka jest wartościowa pod względem historycznym. Poza tym jest przyjemna i łatwa w czytaniu. Jako że to są wspomnienia żołnierza, są opisane ściśle, zwięźle i na temat. Treść ułożona bardzo logicznie i nie iryrtuje przepełnieniem jakimiś tam opisami, epetytami czy innymi śmieciami.

Książka opowiada o karierze wojskowej Grzegorza cydzika. W związku z tym nie brakuje tam też humoru. Niektóre opowieści są smieszniejsze za kabarety a to wszystko miało miejsce być!!!

Gorąco polecam!!

Fantastyczne dzieło!

Książka jest wartościowa pod względem historycznym. Poza tym jest przyjemna i łatwa w czytaniu. Jako że to są wspomnienia żołnierza, są opisane ściśle, zwięźle i na temat. Treść ułożona bardzo logicznie i nie iryrtuje przepełnieniem jakimiś tam opisami, epetytami czy innymi śmieciami.

Książka opowiada o karierze wojskowej Grzegorza cydzika. W związku...

Świetna książka ukazująca czasy końca lat 30 XXw. Realia nauki i szkoleń żołnierzy polskich, życia codziennego i prywatnego...

Świetna książka ukazująca czasy końca lat 30 XXw. Realia nauki i szkoleń żołnierzy polskich, życia codziennego i prywatnego...

Książka ciekawa pod wieloma względami i zapewne adresowana do zróżnicowanego kręgu czytelników/odbiorców. Na pewno pasjonująca dla osób zainteresowanych historią wojska polskiego w ogóle, a kawalerii w szczególności – dla nich to zapewne istotne będą informacje o wzorach kiełznania i typach troków (albo odwrotnie) i inne takie detale czysto „techniczne”. Dla pozostałych czytelników książka ta może mieć wartość historyczno-obyczajową, coś w stylu „życie codzienne oficerów kawalerii II Rzeczpospolitej na jej wschodnich kresach”, bo to i zwyczaje, i wzory zachowań (kodeks honorowy),i etykieta, i ceny, i wynagrodzenia… Zgodnie z podtytułem zresztą: „Wspomnienia, gawędy, opowieści”.

Ciekawa wydała mi się pewna niespójność opowieści Grzegorza Cydzika w konfrontacji ze „Wstępem” Juliusza S. Tyma oraz wspomnieniami córek Cydzika. Na przykład: kiedy on… może nie narzeka, ale stara się zaprezentować swoją trudną sytuację materialną i nawet dokonuje drobiazgowych wyliczeń, jedna z córek wspomina o papierosach, które zapalał banknotami (dolary) z iście ułańską fantazją. Albo to: w domu Cydzika mowy nie było o przynależności do jakiejkolwiek „czerwonej” organizacji – za założenie, i to nie z własnej woli, czerwonego krawata podczas jakiejś uroczystości, córka dostała w twarz, ale Grzegorzowi Cydzikowi nie przeszkadzało to być członkiem PPR, a później PZPR. Poza tym… to był ciekawy człowiek – córkę uścisnął dwa razy w życiu: z okazji zdanej matury i w dniu ślubu. Autor „Wstępu” uważa, że w pierwszym wydaniu książki Cydzika (1983 rok) cenzura dokonała wielu zmian – córka, która wspomnienia ojca znała i przepisywała, uważa, że prawie żadnych.

Napotkałem pewien problem natury formalnej, że tak to nazwę – książka zawiera wiele przypisów, co powinno być bardzo pomocne przy specjalistycznej terminologii, ale przypisy te wydrukowane zostały mikroskopijną, jasnoszarą czcionką, więc ich czytelność pozostawia wiele do życzenia.

Książka ciekawa pod wieloma względami i zapewne adresowana do zróżnicowanego kręgu czytelników/odbiorców. Na pewno pasjonująca dla osób zainteresowanych historią wojska polskiego w ogóle, a kawalerii w szczególności – dla nich to zapewne istotne będą informacje o wzorach kiełznania i typach troków (albo odwrotnie) i inne takie detale czysto „techniczne”. Dla pozostałych...

Książka zdecydowanie do polecenia każdemu, kto interesuje się historią polskiej jazdy. Wspomnienia Grzegorza Cydzika jak i jego córek bardzo ciekawe. Bardzo dobrze się czyta.

Książka zdecydowanie do polecenia każdemu, kto interesuje się historią polskiej jazdy. Wspomnienia Grzegorza Cydzika jak i jego córek bardzo ciekawe. Bardzo dobrze się czyta.