Kolejny zeszyt przygód dzielnego wikinga Thorgala. Na tym etapie jego przygody to już jedna z najciekawszych serii komiksów, na które czekają czytelnicy, a która wciąż pachnie świeżością i znakomitym wykonaniem. Tym razem skupia się w pełni na przygodach Aegirssona, który wędruje po zimowych górach dalekiej północy, z dala od cywilizacji, starając się dostać do domu, gdzie czeka na niego ukochana Aaricia i syn Jolan. Niechcący zostanie uwikłany w historię, która balansować będzie na granicy science-fiction i moralitetu o ludzkiej nikczemności i pierwiastku zła ukrytego w ludzkiej chciwości i ambicji, rodem z najlepszych filmów Kubricka. Wszystko za sprawą tajemniczego symbolu alchemików – ouroborosa wyrzeźbionego na chatce górskiej dziewki Vlany, której niespełniona miłość do Thorgala zapoczątkuje podróż w czasie. To ponowny motyw wędrówek w czasie, po 3 zeszycie Nad jeziorem bez dna, tym razem zostanie zaserwowany nam w postaci licznych paradoksów czasu, loopów, pętli i niezwykle dokładnego ukazania wpływu przeszłości na teraźniejszość. Opowieści pięknej Vlany również nawiążą do początków cywilizacji i zmierzchu Atlantydy. Oczywiście pojawi się również zawiść i zazdrość pod postacią ambitnego i opętanego towarzysza, uciekiniera przed lawiną, Torrica, której następstwem będą krwawe rządy miejscowego watażki Saxegaarda stojącego na przeszkodzie do zakończenia szaleństwa czasu. Ta bardzo zagmatwana intryga z słodko-gorzkim finałem ostatecznie będzie miała pozytywny wydźwięk o poświęceniu życia i uczucia dla drugiej osoby. A za rogiem czai się obietnica drugiego potomka syna gwiazd i Nordmanów. Doskonały tom, wyróżniający się od wcześniejszych zeszytów Rosińskiego i Van Hamme’a.

Kolejny zeszyt przygód dzielnego wikinga Thorgala. Na tym etapie jego przygody to już jedna z najciekawszych serii komiksów, na które czekają czytelnicy, a która wciąż pachnie świeżością i znakomitym wykonaniem. Tym razem skupia się w pełni na przygodach Aegirssona, który wędruje po zimowych górach dalekiej północy, z dala od cywilizacji, starając się dostać do domu, gdzie...

Z powodu pomyłki (wypożyczając kolejne tomy Thorgala z biblioteki, ten niechcący pominęłam) ten tom przeczytałam nie w kolejności, ale nic na tym nie straciłam, bo "Władca gór" stanowi niezależną historię. I to jaką! Wartka akcja z sensownie, kunsztownie opracowanym motywem podróży w czasie, interesujący antagonista, alpejskie krajobrazy, końcowy twist wciąż robiący wrażenie mimo, że już go znałam... Cycatość Vlany trochę śmieszna, ale poza tym jej postać jest skreślona znakomicie. Świetny tom, naprawdę jeden z lepszych.

Z powodu pomyłki (wypożyczając kolejne tomy Thorgala z biblioteki, ten niechcący pominęłam) ten tom przeczytałam nie w kolejności, ale nic na tym nie straciłam, bo "Władca gór" stanowi niezależną historię. I to jaką! Wartka akcja z sensownie, kunsztownie opracowanym motywem podróży w czasie, interesujący antagonista, alpejskie krajobrazy, końcowy twist wciąż robiący...

Klasyczny Thorgal, światy równoległe, źli i dobrzy bohaterowie i szlachetny Thorgal. Więc kocham:-)

Klasyczny Thorgal, światy równoległe, źli i dobrzy bohaterowie i szlachetny Thorgal. Więc kocham:-)

Jeden z moich ulubionych tomów serii, przedstawia ona dziwne, poplątane wydarzenia związane z pomieszaniem się czasów. Może nie jest łatwe ogarnąć do końca, kto jak gdzie i kiedy, niemniej fajnie się to wszystko później układa i kończy. Trochę inna historia od pozostałych "Thorgali", ale naprawdę interesująca.

Jeden z moich ulubionych tomów serii, przedstawia ona dziwne, poplątane wydarzenia związane z pomieszaniem się czasów. Może nie jest łatwe ogarnąć do końca, kto jak gdzie i kiedy, niemniej fajnie się to wszystko później układa i kończy. Trochę inna historia od pozostałych "Thorgali", ale naprawdę interesująca.

[Zbiorcza opinia dla tomów 1-15]

Seria ma naiwny i dobroduszny urok starych westernów albo filmów samurajskich. Jest to solidny komiks rozrywkowo-przygodowy w bardzo zgrabnej oprawie fantasy. Tyle i aż tyle. Klasyczny i bardzo plastyczny styl ilustracji. Cudownie wykreowane lokacje. Zbyt niezwykłe zbiegi okoliczności. Jednoznaczne i konsekwentne postaci, po których wiadomo, czego się spodziewać i nie zaskoczą cię swoją przemianą.

Thorgal to bohater "nie chcem ale muszem". Koniunkcja gwiazd zmusza go do walki, choć wolałby siedzieć na zapiecku. Nie chciał uderzyć, ale uderzył. A że przypadkiem jest mistrzem fechtunku i strzelania z łuku, to wszystko jakoś tak się układa, że tomy o jego perypetiach nie chcą się skończyć. Na szczęście nie ma tu bezsensownej przemocy i prucia flaków bez powodu, choć z drugiej strony – motyw niezmąconego uczucia Aaricii i Thorgala wpada nieraz w kiczowate tony.

Zwiedzamy więc świat prostych zasad, gdzie przyjaźń jest mocna i solidna jak noga trolla, miłość przenosi góry a szlachetność i dobre intencje zawsze wygrywają — mimo kosmicznych perypetii, bajkowych zwrotów akcji i przeciwności losu, które wciąż wyskakują z kapelusza. Dialogi bywają patetyczne, reakcje przerysowane, motywacje naciągane, antagoniści przegięci. Zacytuję jedną z kuriozalnych kwestii:

"– Właściwie, aby cię uciszyć, powiniennem cię zabić. Ale jesteś zbyt ładna... Trudno! Spróbuj zapomnieć moją twarz..."

Zdarza się, że sceny obyczajowe (których jest niewiele) albo dialogi mają głębię brazylijskiego serialu (choć jest kilka wzruszających momentów). Dlatego lepiej nie analizuj za bardzo. Potraktuj to jak ładną bajkę, nie oczekuj większej głębi psychologicznej ani logicznego sensu opowieści. Daj się ponieść przygodzie.

Mam wrażenie, że popularność tego komiksu bierze się m.in. z nostalgii za mało skomplikowanym życiem, gdzie wiadomo czego się po kim spodziewać, epicka przygoda jest na wyciągnięcie ręki a szubrawcy kończą z podbitym okiem. Thorgal to idealny bohater romantyczny: odrzutek, który gardzi systemem (władzą w klanach Wikingów, majątkiem) i przez kolejne tomy walczy "sam przeciw wszystkim" o prawo do miłości. Więc rozumiem, że wielu ludziom, szczególnie w przesiąkniętej mitami romantycznymi Polsce, ten komiks się podoba, ale naprawdę nie jest żadnym arcydziełem, a czytelników wymagających logicznej i przemyślanej fabuły może wręcz irytować. W swojej konwencji zasługuje na "bardzo dobry" czyli w tutejszej skali – 7 gwiazdek.

Graficznie jest to bardzo klasyczne i poprawne. Kadry świetnie wspomagają narrację, choć bywa, że są na poziomie malarskiego jelenia na rykowisku. Ale to nie jest komiks awangardowy i nie szukamy tutaj zabaw z graficzną konwencją (ani przełomowych rozwiązań fabularnych).

[Zbiorcza opinia dla tomów 1-15]

Seria ma naiwny i dobroduszny urok starych westernów albo filmów samurajskich. Jest to solidny komiks rozrywkowo-przygodowy w bardzo zgrabnej oprawie fantasy. Tyle i aż tyle. Klasyczny i bardzo plastyczny styl ilustracji. Cudownie wykreowane lokacje. Zbyt niezwykłe zbiegi okoliczności. Jednoznaczne i konsekwentne postaci, po których...

Rewelacja. Thorgal i podróże w czasie, coś czego jeszcze nie było. Dość skomplikowane, ale jasne. Torrik i Vlana dodatkowo są idealnymi postaciami do takiej tematyki, mają jeden motyw, lecz inne sposoby działania, choć to już kwestia różnych charakterów. Super!

Rewelacja. Thorgal i podróże w czasie, coś czego jeszcze nie było. Dość skomplikowane, ale jasne. Torrik i Vlana dodatkowo są idealnymi postaciami do takiej tematyki, mają jeden motyw, lecz inne sposoby działania, choć to już kwestia różnych charakterów. Super!

Druga, po Alinoe, próba stworzenia Thorgala w klimacie osobnej opowieści z innej bajki - tym razem jednak praktycznie bezbłędna. Rasowy thriller z motywem skoków w czasie, zaskakująco spójny i trzymający w napięciu.

Druga, po Alinoe, próba stworzenia Thorgala w klimacie osobnej opowieści z innej bajki - tym razem jednak praktycznie bezbłędna. Rasowy thriller z motywem skoków w czasie, zaskakująco spójny i trzymający w napięciu.

Polecam

Polecam

Chyba najlepszy Thorgal, świetny scenariusz...

Chyba najlepszy Thorgal, świetny scenariusz...

Jeden z najlepszych Thorgali!

Jeden z najlepszych Thorgali!