Odwrotniak

Cały Jakub Małecki... tylko on potrafi tak pisać. Książka to dwie równoległe historie Ignacego i jego babci Izabeli, jest kilka punktów wspólnych, jednak mnie osobiście losy Ignacego poruszyły najbardziej... zakończenie wstrząsające, niespodziewane. Polecam!

Cały Jakub Małecki... tylko on potrafi tak pisać. Książka to dwie równoległe historie Ignacego i jego babci Izabeli, jest kilka punktów wspólnych, jednak mnie osobiście losy Ignacego poruszyły najbardziej... zakończenie wstrząsające, niespodziewane. Polecam!

Pokaż mimo to

Świetnie zgrane równolegle historie dwojga ludzi. Zaskakujący zwrot akcji, bardzo wciągająca. Styl pisania jak zawsze w przypadku Kuby lekki i przyjemny, chociaż historia dość przygnębiająca. Na pewno warto przeczytać

Świetnie zgrane równolegle historie dwojga ludzi. Zaskakujący zwrot akcji, bardzo wciągająca. Styl pisania jak zawsze w przypadku Kuby lekki i przyjemny, chociaż historia dość przygnębiająca. Na pewno warto przeczytać

Pokaż mimo to

Jakub Małecki powoli wyrasta na mojego ulubionego polskiego pisarza. Jak nikt inny potrafi wykreować tak wciągający świat, cudowny klimat i fascynujących bohaterów, że ciężko się oderwać od lektury.

Jakub Małecki powoli wyrasta na mojego ulubionego polskiego pisarza. Jak nikt inny potrafi wykreować tak wciągający świat, cudowny klimat i fascynujących bohaterów, że ciężko się oderwać od lektury.

Pokaż mimo to

Czyta się szybko, łatwo i przyjemnie. Historia zawarta w książce mimo, że nie jest najwyższych lotów to zapewnia dobrą rozrywkę ... niestety po przerzuceniu ostatniej strony miałem poczucie zmarnowanego czasu. Dlaczego? skoro jeszcze przed chwilą stwierdziłem, że dzieło Małeckiego zapewnia dobrą rozrywkę? a no dlatego, że jeśli ktokolwiek zapyta mnie za tydzień o co chodziło w tej książce to obawiam się, że nie będę pamiętał. Czytając takie dzieła mam wrażenie jakbym oglądał odcinek dobrego serialu. Podczas oglądania miło spędzam czas, jednak nie jest to nic na tyle wartościowego by zaprzątało moje myśli kilka dni po napisach końcowych. "Odwrotniak" Jakuba Małeckiego, jak go oceniam? po prostu, "może być!" :)

Czyta się szybko, łatwo i przyjemnie. Historia zawarta w książce mimo, że nie jest najwyższych lotów to zapewnia dobrą rozrywkę ... niestety po przerzuceniu ostatniej strony miałem poczucie zmarnowanego czasu. Dlaczego? skoro jeszcze przed chwilą stwierdziłem, że dzieło Małeckiego zapewnia dobrą rozrywkę? a no dlatego, że jeśli ktokolwiek zapyta mnie za tydzień o co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Podobało mi się. Nawet pomimo tego, że nie jest to poziom Dygotu, czy innych nowszych powieści Jakuba Małeckiego.

Jest fajny klimat. Przede wszystkim są uczucia. Bardzo silne, chociaż rwane. Ciekawe postacie i niebanalna w sumie historia.

Trochę nie do końca, w mojej opinii, udało się zakończenie. I nie tylko chodzi mi, o to, co się przydarzyło głównemu bohaterowi, ale też ogólnie sposób rozwiązania intrygi. Zbyt szybko, zbyt skrótowo i przez to mało przekonująco to wyszło. Bardziej by mi pasowało więcej niedopowiedzeń.

Mocno czuć jednak te emocje, które Autor potrafi tak doskonale w czytelniku wzbudzić. I choćby dla nich właśnie - warto po książkę sięgnąć.

Podobało mi się. Nawet pomimo tego, że nie jest to poziom Dygotu, czy innych nowszych powieści Jakuba Małeckiego.

Jest fajny klimat. Przede wszystkim są uczucia. Bardzo silne, chociaż rwane. Ciekawe postacie i niebanalna w sumie historia.

Trochę nie do końca, w mojej opinii, udało się zakończenie. I nie tylko chodzi mi, o to, co się przydarzyło głównemu bohaterowi, ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

(...) wiedziała, że nie ma nic gorszego, jak odpaść od świata tak bardzo, by poczuć się nieważnym, poczuć, że się nigdy nie było..." "Odwrotniak", to książka przede wszystkim o przemijalności - przemijalności naszej pamięci i niepamięci, naszych marzeń, miłości, zmysłów, życia.
Dwie, na pozór mogłoby się wydawać odmienne osoby, starsza pani i młody mężczyzna, babcia i wnuczek, kobieta, która kochała do utraty tchu i mężczyzna, któremu nie po drodze z prawdziwą miłością.
Oboje pragną jednego, zrozumienia swojego losu.
Mamy do czynienia z postaciami, które wstydzą się swoich pragnień, chowają je w swoich duszach i głowach, co nieuchronnie prowadzi do pewnego rodzaju obłędu, niepewności, co tak naprawdę jest prawdziwe, a co jedynie wytworem ich wyobraźni i myśli.
Oboje opuszczeni, zamknięci w swoich umysłach, wspomnieniach, planach marzeniach. Tytułowy "Odwrotniak" nie pozwala o sobie zapomnieć, nigdy.

Nie będę pisać, że i ta książka Pana Małeckiego okazała się genialna, bo trąca to pomału o banał. Napiszę jedno: brawo.

(...) wiedziała, że nie ma nic gorszego, jak odpaść od świata tak bardzo, by poczuć się nieważnym, poczuć, że się nigdy nie było..." "Odwrotniak", to książka przede wszystkim o przemijalności - przemijalności naszej pamięci i niepamięci, naszych marzeń, miłości, zmysłów, życia.
Dwie, na pozór mogłoby się wydawać odmienne osoby, starsza pani i młody mężczyzna, babcia i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Odwrotniak" to taka wprawka do późniejszych dokonań pana Kuby i chociaż nie do końca podobało mi się w jakim kierunku podąża fabuła, to nie sposób tej pozycji odmówić uroku nakreślonych postaci i precyzji słowa z których słynie Autor.

"Odwrotniak" to taka wprawka do późniejszych dokonań pana Kuby i chociaż nie do końca podobało mi się w jakim kierunku podąża fabuła, to nie sposób tej pozycji odmówić uroku nakreślonych postaci i precyzji słowa z których słynie Autor.

Pokaż mimo to

Dwa pokolenia, babcia i wnuczek. Dwie historie. Młodość babci przypadająca na lata po drugiej wojnie światowej oraz bliżej nieokreślone czasy współczesne w których teraz oboje żyją. Los ich nie oszczędził. Babcia Izabela, uznana pisarka, która lata świetności ma już za sobą, teraz zmaga się z izolacją spowodowaną podeszłym wiekiem. Jej wnuk jest lekkim introwertykiem, mieszka z dala od rodziny w dzielonym ze współlokatorem mieszkaniu. I tak mamy historię babci, która wraca myślami do lat młodości, kiedy na jej drodze los postawił bonwiwanta z kulą w głowie. Płomienny romans pełen był wzlotów i upadków. Wnuk tymczasem mierzy się z własnymi demonami. Decyzje, które podejmuje sprawiają, że jego dotychczas mocno monotonne życie staje się pełne niepotrzebnych nieporozumień i błędnie podjętych decyzji. Jedna prośba sprawia, że losy tych dwojga na zawsze ulegną zmianie. Nie zawsze na dobre.

Dwa pokolenia, babcia i wnuczek. Dwie historie. Młodość babci przypadająca na lata po drugiej wojnie światowej oraz bliżej nieokreślone czasy współczesne w których teraz oboje żyją. Los ich nie oszczędził. Babcia Izabela, uznana pisarka, która lata świetności ma już za sobą, teraz zmaga się z izolacją spowodowaną podeszłym wiekiem. Jej wnuk jest lekkim introwertykiem,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Każda książka J.Małeckiego jest rewelacyjna. Historia ludzi w zakończeniu tak niespodziewana.

Każda książka J.Małeckiego jest rewelacyjna. Historia ludzi w zakończeniu tak niespodziewana.

Pokaż mimo to

Rozpakowałam z Jakubem Małeckim ludzkie dusze, przyglądam im się z odwrotnych stron, wywlekam ozdobne stroje na odwrotne strony. Jak zwykle. Jak pięknie.

Izabela jest odwrotnie stara do młodości niż Ignacy. Oboje miętoszą w sobie miłość i nienawiść. Na zmianę i na odwrót do sąsiadów, kolegów, rodziny. Zza pleców, odwrotnie, patrzą na życzliwość i jej brak. Tam gdzie dobro - wietrzą zło, gdzie zło - budują pozbawioną sensu nadzieję. Drobiazgom wkładają korony, wyobrażeniom nadają prawo do stania się faktem.⁣

"Odwrotniak" to książka dwubiegunowa. Wpadamy z bohaterami w rozpacz i euforycznie czekamy na cud. Serce nam pęka z miłosnego chorego niespełnienia gdy Ada jest dalej niż bliżej, listy pełne słów miłości bezcześci inne imię, a Kazimierz przypomni się tylko z lupą, z kart powieści o nim. ⁣
Kpiący z nas autor każe spodziewać się randek, wspomnień, oszalałych radością planów, by jedną myślą, iskrą ledwie zrzucić nas w to co nie do wiary i rzucać się ku szafie pełnej strasznych tajemnic i zmywać krew... krew?⁣ A potem... a potem skończyć tę chorą, czarno-białą gonitwę rozczarowaniem najgorszym z możliwych. Po nim już nic.

Gdzieś czytałam, że niezłe ale jeszcze nie takie, niedojrzałe jeszcze. A ja zachwycam się zerwanymi zdaniami, które w warkocz plotą dwa żywoty i bawię się przenikaniem światów odległych a tak bardzo podobnych. A ja podziwiam "Odwrotniaka" w "Odwrotniaku" oraz to, że "jak patrzysz na czyjąś twarz do góry nogami, to w pewnym momencie widzisz ją odwróconą, nos jest powyżej oczu, na czole są usta, ale widzisz tę twarz, tyle że straszną".

Powieść z roku 2013. Po niej już się wie, dlaczego te kolejne, magiczne, pernanentnie utrzymują nas w stanie odwrotności do namacalnego świata.⁣
Polecam, warto, dla mnie jest tak "małecka", że tylko się zaczytać.

Pani_Ka Czyta

Rozpakowałam z Jakubem Małeckim ludzkie dusze, przyglądam im się z odwrotnych stron, wywlekam ozdobne stroje na odwrotne strony. Jak zwykle. Jak pięknie.

Izabela jest odwrotnie stara do młodości niż Ignacy. Oboje miętoszą w sobie miłość i nienawiść. Na zmianę i na odwrót do sąsiadów, kolegów, rodziny. Zza pleców, odwrotnie, patrzą na życzliwość i jej brak. Tam gdzie dobro...

więcej

mniej

Pokaż mimo to