Jaka to jest dooooobra literatura górska! Jedna z lepszych, jakie czytałam 😍 Steve House ma podobne podejście do wspinaczki, co pan Wojtek Kurtyka. Znajdziecie tu więc mnóstwo pięknych wspinaczek w stylu alpejskim w małych zespołach i solo, a ich opisy oddane są z tak fotograficzną szegółowością, że miałam wrażenie bycia tam, na miejscu. Nie brakuje także zdjęć pięknych szczytów i dróg wspinaczkowych. Steve House jest szczery do bólu w opisach doznań w skale, pisze też dużo o śmierci kolegów-wspinaczy, unika za to prywaty (na szczęście). Czemu nikt nie czyta tej książki? Kochani, zmieńmy to! Naprawdę warto poznać świat ludzi gór zza oceanu, przecież nie tylko Europa stoi świetnymi wspinaczami i himalaistami ;) Steve House oferuje nam kawał pełnokrwistej literatury górskiej, kto by się nie skusił?

Jaka to jest dooooobra literatura górska! Jedna z lepszych, jakie czytałam 😍 Steve House ma podobne podejście do wspinaczki, co pan Wojtek Kurtyka. Znajdziecie tu więc mnóstwo pięknych wspinaczek w stylu alpejskim w małych zespołach i solo, a ich opisy oddane są z tak fotograficzną szegółowością, że miałam wrażenie bycia tam, na miejscu. Nie brakuje także zdjęć pięknych...

Fantastyczna pozycja dla miłośników gór, ale nie tylko. Steve House, wybitny himalaista, wspinacz lodowy to także, jak pokazują karty książki, niezwykle wrażliwy człowiek. Książka mówi nie tylko o technicznych aspektach wspinaczki, ale wiele w niej miejsca zajmują opisy intensywnych przeżyć, przeżyć o charakterze duchowym. Jak mówi sam autor, wspinanie jest dla niego niczym akt tworzenia: w jednym z rozdziałów porównuje ekstremalną wspinaczkę do aktu tworzenia dzieła sztuki.
"Poza górą" to pozycja wybitna w literaturze górskiej. Być może także osoby, którym wspinanie jest całkowicie obce, także odnajdą w tej książce wiele wartości i będą w stanie zrozumieć, dlaczego ludzie się wspinają w górach wysokich.

Fantastyczna pozycja dla miłośników gór, ale nie tylko. Steve House, wybitny himalaista, wspinacz lodowy to także, jak pokazują karty książki, niezwykle wrażliwy człowiek. Książka mówi nie tylko o technicznych aspektach wspinaczki, ale wiele w niej miejsca zajmują opisy intensywnych przeżyć, przeżyć o charakterze duchowym. Jak mówi sam autor, wspinanie jest dla niego niczym...

Czytając tę książkę porównywałem ją w myślach z dziełem traktującym o wspinaczce i górach, które powstało znacznie wcześniej- „Niepotrzebne zwycięstwa” autorstwa Lionela Terraya, bo o tej książce mówię ma wiele wspólnego z „Poza górą” Steva Housea, a raczej to książka Amerykańskiego alpinisty ma wiele wspólnego z wcześniejszą Francuza. Obaj alpiniści w swoich książkach chcieli odpowiedzieć na pytanie dlaczego ryzykują życiem by zdobyć szczyt. Tytuły obu pozycji sugerują próbę rozpatrywania wspinaczki z filozoficznego punku widzenia. Czy to im się udało? No cóż, po kolei.
Jeśli chodzi o styl pisania to Terray wygrywa. „Poza górą” Housea jest napisana prostym językiem a autor skupił się głównie na opisywaniu czynności, które wykonywał- w jaki sposób prowadził wyciąg itd.. Dużo według mnie było też chwalenia się Amerykanina ( a mówią, że góry uczą pokory). Francuz potrafił według mnie w o wiele bardziej interesujący sposób opisywać swoje wyprawy i budować piękniejsze zdania, zaopatrzone w głębszy sens.
Góry. Steve House opisuje wspinaczkę głównie na Denali (McKinley) i w Himalajach, natomiast Terray w masywie Mont Blanc, na Eiger i Annapurnę. Amerykanin trochę więcej kartek poświęcił na opisanie drogi – Slovak Direct, natomiast Francuz na Eiger. Obie książki są w tym względzie podobne- opisy wspinaczek w stylu alpejskim na strome skalne szczyty oraz wypraw w najwyższe góry świata. Śruby lodowe, haki, przeloty to nie mój świat, góry kocham ale nie wspinam się na nie w uprzęży trzymając pionowej ściany tylko opuszkami palców więc trochę dłużyły mi się opisy prowadzenia wyciągów i czynności technicznych wspinaczki. Osoby związane ze wspinaczką górską pewnie będą czytały te opisy z iskrą w oku, natomiast reszta z mniejszą ekscytacją.
Tutaj wracamy do początku czyli tego co poza górą – filozofii wspinania, jej motywów i czym jest wspinanie się w górach, bo to jest przecież to co miłośnicy książek o tematyce górskiej chcą przeczytać. Co więc pcha człowieka w ten niebezpieczny świat, w którym najmniejszy błąd równa się śmierć? Mimo iż książka „Niepotrzebne zwycięstwa” jest według mnie lepiej napisana i mianem filozofa górskiego określiłbym Terraya a nie Housea to właśnie „Poza górą” według mnie udziela odpowiedzi na to pytanie. Bez względu na brak polotu pisarskiego Steva Housea jego życie opisane w książce wystarczyło by stanowić odpowiedź na to pytanie.
Książka „Poza górą” mimo iż arcydziełem literackim nie jest, to jest pozycją wartą przeczytania, która uświadamia, do czego jesteśmy zdolni jeżeli założymy sobie jakiś cel i pójdziemy drogą do jego spełnienia.

Czytając tę książkę porównywałem ją w myślach z dziełem traktującym o wspinaczce i górach, które powstało znacznie wcześniej- „Niepotrzebne zwycięstwa” autorstwa Lionela Terraya, bo o tej książce mówię ma wiele wspólnego z „Poza górą” Steva Housea, a raczej to książka Amerykańskiego alpinisty ma wiele wspólnego z wcześniejszą Francuza. Obaj alpiniści w swoich książkach...

Świetna pozycja, lektura obowiązkowa dla miłośników gór. Naprawdę, nie spodziewałem się takich emocji przy tej lekturze, rozkręcającej się dość powoli. Generalnie polecałbym najpierw zapoznać się z biografią autora, a później przejść do tej lektury. Wtedy od razu wzrasta świadomość, z czym i kim ma się do czynienia. Historie, obrazy, wszystko opisane po ludzku, czytelnik czuje się, jakby był częścią tych ekstremalnych wypraw. Powtórzę za poprzednikami- to jedna z najlepszych książek o górach i ludziach, zdecydowanie lepsza od ostatnich lektur polskich autorów, które czytałem.

Świetna pozycja, lektura obowiązkowa dla miłośników gór. Naprawdę, nie spodziewałem się takich emocji przy tej lekturze, rozkręcającej się dość powoli. Generalnie polecałbym najpierw zapoznać się z biografią autora, a później przejść do tej lektury. Wtedy od razu wzrasta świadomość, z czym i kim ma się do czynienia. Historie, obrazy, wszystko opisane po ludzku, czytelnik...

dla fanów alpinizmu byłaby to jeszcze większa gratka, ale muszę powiedzieć, że historie są ciekawe nawet dla kompletnych laików.
dla mnie był to wybór z serii ,,a może tym razem przeczytam coś innego...'', ale jest to pozycja warta polecenia.

minusy: przypisy od tłumaczki, które powtarzają się kilkakrotnie (czytelnik zapamięta, że ,,auto'' znaczy ,,autoasekurację'' - nie trzeba tego powtarzać cztery razy. szczególnie, że na końcu znajduje się słowniczek). innym razem przypisy nie wyjaśniają niczego amatorom, a obeznanym w temacie nie są potrzebne. chaos.

ps. duży plus za wzmiankę o Morphine, których poznałam i na stałe wprowadziłam do muzycznej biblioteczki przeglądając tę książkę kilka lat temu.

dla fanów alpinizmu byłaby to jeszcze większa gratka, ale muszę powiedzieć, że historie są ciekawe nawet dla kompletnych laików.
dla mnie był to wybór z serii ,,a może tym razem przeczytam coś innego...'', ale jest to pozycja warta polecenia.

minusy: przypisy od tłumaczki, które powtarzają się kilkakrotnie (czytelnik zapamięta, że ,,auto'' znaczy ,,autoasekurację'' - nie...

Jedna z lepszych książek o wspinaczce i alpinizmie/himalaizmie z jakimi się zetknąłem. House naprawdę ma to coś, że nawet pisząc o drytoolingu i wymieniając rodzaj uzytej dziaby tworzy u czytelnika apetyt na więcej. Dużo tu emocji, bardzo osobistych emocji, refleksji nad wspinaczką samą w sobie, partnerstwem, śmiercią w górach. A zarazem bardzo dużo gór, niekoniecznie pojawiających się w dostępnej w Polsce literaturze górskiej na codzień - ale to może być wypadkową mojego niewielkiego zainteresowania wspinaniem w Stanach i Kanadzie (prawdę mowiąc wiekszość postaci przewijających się w "Poza górą" jest mi całkiem obca (poza Alexem Lowem). House nie wspina się by zaliczać szczyty, wybiera "piękne" i arcytrudne drogi, koniecznie w stylu alpejskim - automatycznie kojarzy mi się Wojciech Kurtyka. House zaczyna w Słowenii, potem w górach Ameryki Pólnocnej, by na koncu dotrzeć na himalajskie olbrzymy - i to zarówno te z pierwszego szeregu jak Nanga Parbat, jak i te mniej znane - Masherbrum, K7, Nuptse. Dla miłośników gatunku do czytania z wypiekami na policzkach...

Jedna z lepszych książek o wspinaczce i alpinizmie/himalaizmie z jakimi się zetknąłem. House naprawdę ma to coś, że nawet pisząc o drytoolingu i wymieniając rodzaj uzytej dziaby tworzy u czytelnika apetyt na więcej. Dużo tu emocji, bardzo osobistych emocji, refleksji nad wspinaczką samą w sobie, partnerstwem, śmiercią w górach. A zarazem bardzo dużo gór, niekoniecznie...

Jedna z lepiej napisanych książek o tematyce górskiej. Steve House nie tylko znakomitym himalaistą jest ale też równie dobrym autorem. Beyond The Mountain to zbiór opowiadań poruszających tematy przyjazni, lojalności, śmierci czy miłości. A wszystko to w otoczeniu najwspanialszych gór świata. House uznawany jest obecnie za jednego z najlepszych wspinaczy na świecie. Mówi się o nim, ze ma nosa do najlepszych drog na najpiekniejszych górach świata. A potem potrafi to wszystko cudownie opisać. Najbardziej poruszające opowiadania to wspomnienia o ludziach, którzy zgineli w górach (między innymi wspaniały Alex Lowe) . Ogromne wrażenie zrobił na mnie opis wypadku i udanej próby wydostania się ze szczeliny czy przygoda ze zgubieniem skorupy na North Twin Tower. No i oczywiście wspomnienie z udanego przejścia ściany Rupal na Nanga Parbat.
Ta książka nie ma słabych punktów. Szczególnie, że jeszcze nie została przetłumaczona na polski. W oryginale czyta się znakomicie.

Jedna z lepiej napisanych książek o tematyce górskiej. Steve House nie tylko znakomitym himalaistą jest ale też równie dobrym autorem. Beyond The Mountain to zbiór opowiadań poruszających tematy przyjazni, lojalności, śmierci czy miłości. A wszystko to w otoczeniu najwspanialszych gór świata. House uznawany jest obecnie za jednego z najlepszych wspinaczy na świecie. Mówi...